Τις τελευταίες μέρες στην πόλη μας, τη Θεσσαλονίκη, έχει έρθει στην επικαιρότητα για άλλη μια φορά το θέμα της αξιοποίησης του χώρου της ΔΕΘ. Από τη μια οι καθυστερήσεις στο εγκεκριμένο σχέδιο ανάπλασης και οι «ασάφειες» σχετικά με το κόστος της επένδυσης, που όλο ανεβαίνει (κινείται σε αυτήν τη φάση μεταξύ 300-370 εκατομμυρίων ευρώ), αλλά και το πώς θα επιμεριστεί αυτό ανάμεσα στο κράτος και στον ιδιώτη επενδυτή.

Από την άλλη, η προώθηση ενός τοπικού δημοψηφίσματος στον δήμο Θεσσαλονίκης και μιας συνολικότερης ατζέντας από δυνάμεις της συστημικής «αντιπολίτευσης» σε αυτόν, αλλά και φιλοκυβερνητικών δημάρχων σε άλλους δήμους του πολεοδομικού συγκροτήματος, οι οποίοι θέτουν στην πρώτη γραμμή το σχέδιο μετεγκατάστασης της ΔΕΘ στα δυτικά της πόλης, το οποίο άλλωστε προέκρινε η πλειοψηφία της αστικής τάξης και τα κόμματά της μέχρι το 2013!

Το ΚΚΕ έχει τοποθετηθεί με σαφήνεια εδώ και πολλά χρόνια για τον μεγαλύτερο εν δυνάμει ελεύθερο χώρο της πόλης μας, τον χώρο της ΔΕΘ, που η διοίκηση Αγγελούδη, σε συνέχεια όλων των προηγούμενων και σε αγαστή συνεργασία με την κυβέρνηση της ΝΔ, την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και τα επιχειρηματικά συμφέροντα της πόλης μας, στηρίζει τη μετατροπή του σε ένα νέο αναβαθμισμένο εκθεσιακό κέντρο προς όφελος των μεγάλων επιχειρήσεων με εμπορικές και τουριστικές χρήσεις, όπως το πολυώροφο ξενοδοχείο.

Για μας το πραγματικό ερώτημα δεν είναι γενικά «ανάπλαση ή μετεγκατάσταση» για τον χώρο της ΔΕΘ, αλλά τι πρέπει να γίνει για να βγουν πραγματικά κερδισμένοι οι εργαζόμενοι και η νεολαία.

Και αυτό το έχουμε απαντήσει ξεκάθαρα με την εξαρχής ολοκληρωμένη θέση μας, η οποία συνοψίζεται στα εξής βασικά σημεία:

• Να μετατραπεί ο χώρος της ΔΕΘ σε μητροπολιτικό πάρκο, με ταυτόχρονη δυνατότητα για αθλητικές και πολιτιστικές χρήσεις - δραστηριότητες.
• Να διασφαλιστεί αυτό με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα και κρατική χρηματοδότηση, που θα εξασφαλίσουν και το αναγκαίο προσωπικό για τη συντήρηση και αναβάθμιση του πάρκου.
• Να ενταχθούν σε έναν ενιαίο σχεδιασμό, μαζί με τον χώρο της ΔΕΘ, ο χώρος του Γ' Σώματος Στρατού μετά από μετεγκατάστασή του και κατάργηση του ΝΑΤΟικού Στρατηγείου, ο χώρος του πρώην 424 Γενικού Στρατιωτικού Νοσοκομείου και της περιοχής του πρώην συνοικισμού της Αγίας Φωτεινής και να αξιοποιηθούν για επέκταση των χώρων πρασίνου, καθώς επίσης για εγκατάσταση και άλλων απαραίτητων υποδομών (π.χ. Παιδείας, φοιτητικής στέγης, πολιτιστικών και αθλητικών χώρων).

Σε αντιπαράθεση λοιπόν με τον εγκεκριμένο σχεδιασμό για την επιχειρηματική αξιοποίηση του χώρου της ΔΕΘ και τις μικροπαρεμβάσεις της διοίκησης Αγγελούδη του δήμου Θεσσαλονίκης, που δεν αλλάζουν την ουσία του, αλλά και προτάσεις για πιθανή μετεγκατάσταση με «θολό περιεχόμενο», έχουμε καταθέσει ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο διεκδίκησης που «βλέπει μπροστά», στη συνδυασμένη κάλυψη των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών, και προϋποθέτει τη σύγκρουση με τον σχεδιασμό του κεφαλαίου και τις επιλογές αστικών κυβερνήσεων και διοικήσεων σε δήμους και Περιφέρεια.

Αυτή η προοπτική αξιοποίησης του χώρου της ΔΕΘ, όπως και άλλων εν δυνάμει ελεύθερων χώρων, πρώην στρατοπέδων, που βρίσκονται στον αστικό ιστό προς όφελος των πραγματικών λαϊκών συμφερόντων, προϋποθέτει καταρχάς την οργανωμένη, αγωνιστική, μαζική διεκδίκηση μέσα από τους συλλογικούς φορείς του λαού μας.

Αυτός είναι ο δρόμος. Ο λαός μας έχει πείρα και καλά θα κάνει να κρατάει μικρό καλάθι όταν του λένε κάποιοι «σεσημασμένοι» ότι θα λυθούν τα ζητήματα με ένα δημοψήφισμα και τον ίδιο στη γωνία...

Να θυμίσουμε ότι οι ίδιες δυνάμεις ήταν που οργάνωσαν (ο «όλος ΣΥΡΙΖΑ») ή και στήριξαν με πάθος (ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.λπ.) το «περήφανο» δημοψήφισμα του 2015, με το οποίο αποπροσανατόλισαν, κορόιδεψαν τον λαό και τον οδήγησαν στην απογοήτευση, μετά και την επική «κωλοτούμπα» και την ψήφιση του 3ου μνημονίου.

Είναι επίσης οι ίδιοι που πρωτοστάτησαν για το περίφημο «δημοψήφισμα για το νερό» το 2014 και όλα αυτά τα χρόνια, με διαδοχικές ενέργειες των κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, προωθείται η περαιτέρω εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίησή του.

Το ίδιο το ερώτημα που τίθεται σήμερα ως πρόταση δημοψηφίσματος από αυτές τις δυνάμεις, είναι μια προσπάθεια να συμβιβαστεί ο σχεδιασμός του κεφαλαίου με ορισμένες αιχμές των δίκαιων λαϊκών αιτημάτων, καταλήγοντας τελικά να διευκολύνει τον πρώτο, σπέρνοντας αυταπάτες ότι υπάρχει τρόπος να λειτουργούν απερίσπαστα τα επιχειρηματικά συμφέροντα και ταυτόχρονα να διαμορφώνονται προϋποθέσεις για την ικανοποίηση των κοινωνικών - λαϊκών αναγκών, χωρίς σύγκρουση με αυτά.

Για παράδειγμα, το δημοψήφισμα φέρνει σε πρώτο πλάνο και το ζήτημα της μετεγκατάστασης της ΔΕΘ σε νέες σύγχρονες εγκαταστάσεις εκτός πολεοδομικού συγκροτήματος. Είναι όμως υπαρκτό το ενδεχόμενο να ιεραρχηθεί η μετεγκατάσταση αντί για το μητροπολιτικό πάρκο και να χρηματοδοτηθεί με εκατοντάδες εκατομμύρια, αφήνοντας τα κουφάρια των πρώην εκθεσιακών περιπτέρων στη θέση τους μέχρι να βρεθεί το επόμενο «χρηματοδοτικό εργαλείο».

Το γεγονός ότι τίθεται αυτό το ζήτημα ως ερώτημα μπορεί να υποκρύπτει και άλλους σχεδιασμούς. Το κρίσιμο είναι να μη «ματώσει» ακόμα μια φορά η κοινωνική πλειοψηφία για τα κέρδη των λίγων, να επιβαρυνθούν οι μεγάλες επιχειρήσεις και όμιλοι για τη μετεγκατάσταση της εκθεσιακής δραστηριότητας, όσοι δηλαδή επωφελούνται πραγματικά από τη λειτουργία της.

Επίσης, το προτεινόμενο δημοψήφισμα σκόπιμα αφήνει έξω από την αντιπαράθεση τους όρους και τις προϋποθέσεις που θα διασφαλίζουν επαρκή και σταθερή κρατική χρηματοδότηση χωρίς ανταποδοτικότητα για την κατασκευή και συντήρηση του μητροπολιτικού πάρκου και των λοιπών αθλητικών - πολιτιστικών εγκαταστάσεων.

Η πείρα από τις καθυστερήσεις στην κατασκευή του Μητροπολιτικού Πάρκου στο πρώην Στρατόπεδο Παύλου Μελά, αλλά και την προώθηση της εμπορευματοποίησης και ανταποδοτικότητας ως τρόπου λειτουργίας του νέου Πάρκου είναι χαρακτηριστικές των κινδύνων που καραδοκούν.

Τέλος, οι δυνάμεις που προωθούν το δημοψήφισμα, επικεντρώνουν αποκλειστικά στο εκθεσιακό κέντρο της ΔΕΘ και αφήνουν συνειδητά εκτός συζήτησης τους χώρους του Γ' ΣΣ, του ΝΑΤΟικού Στρατηγείου και του πρώην 424 ΓΣΝ. Πρόκειται για χώρους που αποτελούν πάγιες και διαχρονικές διεκδικήσεις του λαού της πόλης μας να συμπεριληφθούν στη δημιουργία ενός ευρύτερου «πόλου» πρασίνου, αναψυχής, υποδομών και για πολιτιστικές, αθλητικές και εκπαιδευτικές δραστηριότητες.

Συνοπτικά, το δημοψήφισμα ενσωματώνει προτάσεις και σχεδιασμούς που απομονώνουν το ζήτημα της ΔΕΘ από τα υπόλοιπα προβλήματα και διεκδικήσεις, προβάλλουν μόνο το ζήτημα του πρασίνου και μάλιστα γενικά, χωρίς όρους που να εξασφαλίζουν τα λαϊκά συμφέροντα, και προωθούνται από δυνάμεις (όπως δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξης Πέγκα) που έχουν στηρίξει στο παρελθόν το επιχειρηματικό σχέδιο ανάπλασης της ΔΕΘ.

Τέτοιες προτάσεις είναι και εύκολα ενσωματώσιμες από εναλλακτικά σχέδια διαφορετικών επιχειρηματικών συμφερόντων που προκρίνουν τη μετεγκατάσταση της ΔΕΘ στα δυτικά της πόλης με επιβάρυνση του κρατικού προϋπολογισμού.

Αποκαλυπτικό είναι και το ότι σε τέτοιες κινήσεις πρωτοστατούν δυνάμεις δήθεν «αριστερές και προοδευτικές», όπως η παράταξη της «Πόλης Ανάποδα», προβάλλοντας ένα κείμενο που δεν θέτει ζήτημα διεκδίκησης του χώρου του Γ' ΣΣ και του πρώην 424 ΓΣΝ, ούτε θέτει ως όρο την κατασκευή και συντήρηση του μητροπολιτικού πάρκου και των λοιπών κοινωφελών εγκαταστάσεων με αποκλειστικά κρατική χρηματοδότηση χωρίς καμία ανταποδοτικότητα και εμπλοκή ιδιωτών.

Είναι απλά αφελείς ή μήπως τους είναι αδιάφορο που οι προτάσεις τους είναι εύκολα διαχειρίσιμες από το ίδιο το σύστημα; Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι όταν διεκδικείς απλά μόνο πράσινο χωρίς τις παραπάνω προϋποθέσεις, θα φτάσεις να κάνεις αντιπολίτευση στη διοίκηση Αγγελούδη και στην κυβέρνηση μετρώντας σε σχέδια και χάρτες αν θα είναι 60 ή 90 στρέμματα το πάρκο και τι δέντρα θα φυτευτούν. Και στρώνεις το δρόμο στον Αγγελούδη να βγαίνει ακόμα πιο «φιλολαϊκός», διεκδικώντας τάχα 200 στρέμματα μητροπολιτικό πάρκο! Η πιο βολική αντιπολίτευση των αριθμών είναι εδώ.

Η όποια πρόσφατη θετική πείρα τα τελευταία χρόνια με τη μετατροπή ελεύθερων και αναξιοποίητων χώρων σε πάρκα για όλο τον λαό προέκυψε όταν το λαϊκό - εργατικό κίνημα βγήκε μπροστά, διεκδίκησε αποφασιστικά, βρήκε την υποστήριξη δημοτικών αρχών που είναι σε σύγκρουση με τις προτεραιότητες κεφαλαίου και κυβερνήσεων, όπως στον δήμο Πάτρας.

Το πραγματικό ΝΑΙ ΣΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ο λαός το βροντοφωνάζει το τελευταίο διάστημα στους δρόμους του αγώνα, στοχεύοντας τα κέρδη των λίγων και την αντιλαϊκή πολιτική που τα υπηρετεί, είτε αυτό αφορά τον σιδηρόδρομο, είτε τα ΜΜΜ, είτε τους χώρους δουλειάς, εκπαίδευσης, όπου γίνονται καθημερινά εγκλήματα, νέα «Τέμπη», είτε τους ελεύθερους χώρους απέναντι σε οποιοδήποτε επιχειρηματικό σχέδιο που ευνοεί τα κέρδη των λίγων.

Γι' αυτό πρέπει να δυναμώσει η πραγματική λαϊκή αντιπολίτευση: Το εργατικό, λαϊκό κίνημα, η ανασύνταξή του, η σύγκρουση με τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου, την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα που τους υπηρετούν, την ίδια την ΕΕ, στον δρόμο για την ανατροπή της σημερινής βαρβαρότητας, με τον λαό πρωταγωνιστή στις εξελίξεις.

Ετσι ώστε με την εξουσία στα χέρια της εργατικής τάξης και των συμμάχων της να μπει στο επίκεντρο της οικονομικής ανάπτυξης η κάλυψη των σύγχρονων κοινωνικών αναγκών, να σταματήσει να αποτελεί η γη ένα ακριβοπληρωμένο εμπόρευμα, να πάψουν να καθορίζονται οι χρήσεις της από τις επενδυτικές προτεραιότητες του κεφαλαίου.

Ετσι μόνο, αξιοποιώντας και όλα τα σύγχρονα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, μπορεί να αλλάξει η σκληρή πραγματικότητα και στην πόλη της Θεσσαλονίκης, που χαρακτηρίζεται μεταξύ άλλων από έλλειψη πρασίνου, ελεύθερων χώρων, υποδομών αθλητισμού και πολιτισμού, σύγχρονης και φθηνής λαϊκής και φοιτητικής στέγης.

Το ΚΚΕ και οι εκλεγμένοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» σε Δημοτικά και Περιφερειακά Συμβούλια θα συνεχίσουμε να δίνουμε αυτή τη μάχη, από την πρώτη γραμμή του αγώνα, για να μπουν μπροστά οι ανάγκες των πολλών, κόντρα στα κέρδη των λίγων.