Οπου σταθεί κι όπου βρεθεί ο Τσίπρας, υπερασπίζεται τις εκθέσεις Ντράγκι και Λέτα για την «ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και ενοποίηση». Πέρα από το γεγονός ότι οι δυο αυτές εκθέσεις «αγωνιούν» για το πώς το ευρωπαϊκό κεφάλαιο θα σταθεί με καλύτερες αξιώσεις στον παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό που φουντώνει, ενισχύοντας τη συνοχή και τη στρατηγική αυτονομία της ΕΕ, το κυρίαρχο στοιχείο τους είναι η στροφή στην πολεμική οικονομία. Προτείνουν δηλαδή την εκτόξευση των κονδυλίων για την παραγωγή και την προμήθεια εξοπλισμών - μαμούθ, ως διέξοδο από τη συσσώρευση κεφαλαίου που σπρώχνει σε νέα καπιταλιστική κρίση. Αλλά και ως προετοιμασία για να διεκδικήσουν τα μονοπώλια της ΕΕ μια καλύτερη θέση στη μοιρασιά της ιμπεριαλιστικής λείας, σε έναν κόσμο που φλέγεται. Αυτά περιέχει η «προοδευτική» ατζέντα του Τσίπρα, που δεν κομίζει τίποτα καινούργιο. Αντίθετα, αναμασά χρεοκοπημένες σοσιαλδημοκρατικές συνταγές, για να θωρακιστεί το κεφάλαιο από τους μεγάλους τριγμούς της εποχής και να στρατευθεί ο λαός κάτω από σημαίες ξένες και εχθρικές προς τα συμφέροντά του, ειδικά μπροστά στο ενδεχόμενο μιας γενικευμένης ιμπεριαλιστικής σύγκρουσης. Τελικά, κανείς δεν περισσεύει, τώρα που βγαίνει στην επιφάνεια όλη η σαπίλα της εκμετάλλευσης και των πολέμων. Αλλωστε, οι καλές οι ...εφεδρείες (του συστήματος) στις φουρτούνες φαίνονται.