Γκρίζο διαγράφεται το ευρωπαϊκό τοπίο των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, διαπίστωση που προκύπτει από όσα κατατέθηκαν την τελευταία μέρα των εργασιών του 10ου Πανελληνίου Δημοσιογραφικού Συνεδρίου, το οποίο πραγματοποιήθηκε στη Σαμοθράκη το περασμένο Σάββατο.

Στη συζήτηση με θέμα «Ευρώπη και ΜΜΕ» μίλησαν εκπρόσωποι Δημοσιογραφικών Ενώσεων και Ελληνες ευρωβουλευτές. Αρκετοί από τους ομιλητές στις τοποθετήσεις τους τάχθηκαν στα ζητήματα, που αφορούν στη συγκέντρωση των ΜΜΕ σε όλο και λιγότερα χέρια, στο χτύπημα του πλουραλισμού, στη διαστρέβλωση και απόκρυψη γεγονότων, στην προσπάθεια επιβολής ακίνδυνων προτύπων για το σύστημα καθώς και στη συνεχή αφαίρεση δικαιωμάτων των εργαζόμενων δημοσιογράφων.

Από κάποιους ομιλητές τονίστηκε η ανάγκη, απέναντι στην κατάσταση που διαμορφώνεται, οι δημοσιογραφικές συνδικαλιστικές ενώσεις στην Ευρώπη να σταματήσουν να κρατούν αμυντική στάση και να πάρουν μέτρα ώστε να υπάρξει αντίσταση στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιβάλλονται. Στη συζήτηση μίλησε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γιάννης Πατάκης, ο οποίος, ξεκινώντας την ομιλία του, αναφέρθηκε σε απόσπασμα από τη «Γερμανική Ιδεολογία» των Μαρξ και Ενγκελς, οι οποίοι έγραφαν: «Οι ιδέες της κυρίαρχης τάξης είναι σε κάθε εποχή οι κυρίαρχες ιδέες. Με άλλα λόγια, η τάξη που είναι η κυρίαρχη υλική δύναμη της κοινωνίας είναι ταυτόχρονα η κυρίαρχη πνευματική της δύναμη. Η τάξη που έχει στη διάθεσή της τα μέσα της υλικής παραγωγής διαθέτει συνακόλουθα τα μέσα της πνευματικής παραγωγής, έτσι ώστε σε γενικές γραμμές οι ιδέες αυτών που στερούνται των μέσων της πνευματικής παραγωγής υποτάσσονται σε αυτά».

Στη συνέχεια, αξιοποιώντας άρθρο του Μάκη Μαΐλη που δημοσιεύτηκε στο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ» και ανέλυε πίνακα του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου για το ποσοστό συμμετοχής των κομμάτων στα κεντρικά δελτία ειδήσεων, είπε: «Φαίνεται λοιπόν καθαρά ότι τα τηλεοπτικά κανάλια επιτελούν πλήρως τον ταξικό τους ρόλο μέσω της προβολής των δύο κομμάτων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, που παίρνουν στη διανομή τη μερίδα του λέοντος. Φυσικά ο ταξικός ρόλος των τηλεοπτικών ΜΜΕ δεν εκφράζεται μόνο με τη στήριξή τους στο κλασικό δικομματισμό. Εκφράζεται και με την τεράστια προβολή που έχουν παράγοντες της αστικής τάξης όπως ο αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ο κάθε φορά πρεσβευτής των ΗΠΑ, και άλλοι, καθώς και με τη συκοφάντηση των ταξικών εργατικών, αγροτικών και νεολαιίστικων κινητοποιήσεων».

Μίλησε για τους έξι επιχειρηματικούς κολοσσούς που κυριαρχούν σήμερα στο διεθνή οπτικοακουστικό χώρο και κατέχουν τη μερίδα του λέοντος στην αγορά της ψυχαγωγίας και της ενημέρωσης, για να πει στη συνέχεια ότι και στην Ελλάδα η πλειοψηφία των ΜΜΕ είναι στα χέρια των μεγαλοκαρχαριών Τεγόπουλου, Βαρδινογιάννη, Μπόμπολα, Κόκκαλη, Αλαφούζου, που διαπλέκονται και με μεγάλα έργα, προγράμματα κ.ά. Μιλώντας για τα ριάλιτι σόου, τύπου «Μπιγκ Μπράδερ», τόνισε ότι μέσω αυτών γίνεται προσπάθεια να καλλιεργηθεί ένα κοινωνικό πρότυπο τελείως ακίνδυνο για το εκμεταλλευτικό σύστημα. Υπογράμμισε ότι το ίδιο συμβαίνει και στην είδηση η οποία διοχετεύεται φιλτραρισμένη όπως βολεύει και συμφέρει τη «νέα τάξη πραγμάτων», όπως, για παράδειγμα, η διαστρέβλωση από τα ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης των γεγονότων που αφορούσαν στους βομβαρδισμούς της Γιουγκοσλαβίας.

«Ο αγώνας για έναν άλλο χαρακτήρα των ΜΜΕ - κατέληξε ο Γ. Πατάκης - είναι μέρος του γενικότερου λαϊκού αγώνα ενάντια στα μονοπώλια και στον ιμπεριαλισμό. Η αλλαγή του ρόλου τους συνδέεται με ρήξεις και βαθιές κοινωνικές αλλαγές, με την πολιτική του ΚΚΕ για την οικοδόμηση του Αντιιμπεριαλιστικού Αντιμονοπωλιακού Δημοκρατικού Μετώπου στην πάλη για την εξουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της».