Λίγο πριν τα εγκαίνια της 67ης Διεθνούς Εκθεσης Θεσσαλονίκης, η κυβέρνηση προετοιμάζει την ηχηρή άνοδό της στο βάθρο των εξαγγελιών και των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων. Στόχος, για μια ακόμη χρονιά, είναι η παραπλάνηση. Μια θριαμβευτική λεκτική επίθεση για «ένδοξες» πορείες και για μια πλαστή ευδαιμονία, η οποία, υποτίθεται ότι βρίσκεται σε απόσταση «αναπνοής», έστω και αν ποτέ δεν μπορεί ο λαός να πάρει αυτή την «ανάσα». Η κυβέρνηση δε θα είναι μόνη στο βάθρο. Ηδη έχουν πάρει θέση στο πλάι της όλες εκείνες οι δυνάμεις, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στηρίζουν την πολιτική της ΟΝΕ και του Ευρώ απ' όποιον κι αν ασκείται.

Κι, όμως, ο βασιλιάς είναι γυμνός. Ο,τι βγάζει μέσα από τα σκουριασμένα σεντούκια του, οι περίφημες νέες «παροχές» είναι κουρέλια που τα ονομάζει μετάξια. Η φορολογική ...μεταρρύθμιση, που πνίγηκε σχεδόν από τα νερά του υπερχειλισμένου Κηφισού, είναι χαρακτηριστικό δείγμα. Ελαφρύνσεις κατ' όνομα, νέα βάρη στην πράξη, ίδια κατάσταση για το μεγαλύτερο μέρος του λαού και νέες χρυσές σελίδες, για να γραφτούν τα κατορθώματα των κεφαλαιοκρατών. Η κυβέρνηση επαναλαμβάνει τον εαυτό της. Και υποτιμά το λαό, περιφρονεί τη δύναμη των εργαζομένων, αισθάνεται ικανή να αναχαιτίσει ένα κίνημα αντίστασης και ανατροπής που δείχνει πως θεριεύει όλο και περισσότερο, ανδρώνεται, γίνεται όλο και πιο ικανό να αντιμετωπίζει τους ταξικούς αντιπάλους του.

Η ίδια η ασκούμενη πολιτική επιβάλλει αυτό το Σάββατο η κυβέρνηση και οι σύμμαχοί της να μην είναι μόνοι τους στη Θεσσαλονίκη. Δεν πρέπει να τους επιτραπεί να είναι μόνοι και ανενόχλητοι. Απέναντί τους πρέπει να βρουν σφιγμένη τη γροθιά του αγωνιζόμενου λαού. Το συλλαλητήριο που διοργανώνουν, έξω από τη ΧΑΝΘ, το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ και η Κίνηση «ΔΡΑΣΗ: Θεσσαλονίκη 2003», μαζί με πολλούς ακόμη φορείς, μπορεί να αποτελέσει ένα ισχυρό χτύπημα στην αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική. Μπορεί να παρασύρει με την ορμητικότητά του κάθε ψέμα και κοροϊδία. Να κάνει την κυβέρνηση να αντιληφθεί με τρόπο οδυνηρό ότι έχει αντίπαλο.

Γι' αυτό τα βήματα κάθε εργάτη, υπάλληλου, νέου, συνταξιούχου, αγρότη, πρέπει να τον οδηγήσουν στη Θεσσαλονίκη, στη συγκέντρωση, στον αγώνα. Να βρεθεί εκεί και να κοιτάξει κατάματα τον άλλο κόσμο. Τον κόσμο των κυβερνητικών συνδικαλιστών, της ΓΣΕΕ και του προέδρου της που θεώρησε ήδη θετική τη ...φορολογική μεταρρύθμιση! Τον κόσμο των πολιτικών κομμάτων που στηρίζουν την ΟΝΕ και τις επιλογές του κεφαλαίου και διεκδικούν το ρόλο του καλύτερου διαχειριστή του συστήματος. Τον αντίπαλο κόσμο του κεφαλαίου και της εκμετάλλευσης. Ολοι, λοιπόν, οι άνθρωποι του μόχθου, από όλα τα μέρη της χώρας καλούνται στη Θεσσαλονίκη, για να σηματοδοτήσουν με τη συμμετοχή τους έναν νέο κύκλο αγώνων, πιο μαζικών, αποτελεσματικών και νικηφόρων.