«Δε λέμε ότι είμαστε υπέρ του ενός και εναντίον του άλλου». Με αυτή τη φράση ο πρόεδρος του ΣΥΝ προσδιόρισε την «κατά συνείδηση ψήφο» των οπαδών του κόμματός του για το δεύτερο γύρο των δημοτικών και νομαρχιακών εκλογών. Και ο πλέον αφελής αντιλαμβάνεται ότι η στάση της ηγεσίας του ΣΥΝ είναι στάση σύμπλευσης και υποταγής στο δικομματισμό, σε πείσμα των υποκριτικών διακηρύξεών της κατά των εκβιαστικών διλημμάτων των δύο μονομάχων.

Η στάση αυτή της ηγεσίας του ΣΥΝ πηγάζει και αποκαλύπτει την πραγματική πολιτική φυσιογνωμία και το ρόλο της. Παρά την περί του αντιθέτου ρητορεία, δεν έχει κανένα μέτωπο, στην πράξη, κατά του δικομματισμού. Δεν μπορεί στα σοβαρά να ισχυριστεί ότι αγωνίζεται κατά του δικομματισμού όταν συναλλάσσεται και συμφιλιώνεται μαζί του, λαχταρώντας «συμμετοχή» στη νεοφιλελεύθερη διαχείριση.

Αραγε, πώς συμβάλλει στον απεγκλωβισμό των λαϊκών μαζών από τις μυλόπετρες του δικομματισμού, όταν τις εξωθεί στην αγκαλιά του; Πώς μπορεί να ισχυριστεί ότι αγωνίζεται για τη χειραφέτησή τους από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική, όταν θεωρεί θεμιτή ή αναγκαία τη συνεργασία με τους διαχειριστές της. Με ποιο ηθικό, έστω, δικαίωμα η ηγεσία του ΣΥΝ θα καλέσει σε αντίσταση κατά της αντιλαϊκής πολιτικής από την ερχόμενη Δευτέρα, όταν έχει ενισχύσει την «παντοδυναμία» του δικομματισμού;

Αστεία και υποκριτικά είναι τα περί «υπεύθυνων πολιτών», οι οποίοι «δε χειραγωγούνται», κ.ο.κ. Το ζήτημα είναι ποια είναι η καθοδηγητική, διαπαιδαγωγητική στάση της ηγεσίας ενός κόμματος που αρέσκεται να εμφανίζεται ότι ανήκει στην Αριστερά. Προφανώς εννοεί την καθεστωτική Αριστερά, η οποία δεκαετίες τώρα γδέρνει τα όνειρα των αριστερών και των λαϊκών μαζών. Και απ' ό,τι φαίνεται η Κομουνδούρου είναι έτοιμη να αφιερώσει την «επιτυχία»(!) της στον α' γύρο στη συγκρότηση της «ενιαίας κεντροαριστεράς»...