Επομένως, τρία πράγματα κάνει ο ΣΥΝ: Πρώτον, δεν μπαίνει στο δίλημμα, να επιλέξει και να προτείνει τον έναν από τους δύο «μονομάχους» του δικομματισμού. Δεύτερον, εμμέσως πλην σαφώς, αποκλείει την καταδίκη και των δύο, αφού καλεί τους εργαζόμενους, να μην τους γυρίσουν την πλάτη και να μην πάνε σπίτι τους. Και τρίτον μεταθέτει το δίλημμα της επιλογής στους ψηφοφόρους του. Ουσιαστικά, δηλαδή, τους «σπρώχνει» να ψηφίσουν το «λιγότερο κακό».
Οι ψηφοφόροι του ΣΥΝ, πάντως, και ιδιαίτερα, όσοι αισθάνονται αριστεροί, όσοι βλέπουν και κατανοούν την επιτακτική ανάγκη της αποφασιστικής καταδίκης του δικομματισμού, μπορούν και πρέπει να κάνουν τη δική τους επιλογή. Να ρίξουν μαύρο στις όποιες εκδοχές του δικομματισμού παίρνουν μέρος στο δεύτερο γύρο των εκλογών και να ενισχύσουν αποφασιστικά τους ενωτικούς και αγωνιστικούς συνδυασμούς, που στηρίζονται από το ΚΚΕ και άλλες δυνάμεις.