Η κυβέρνηση του κ. Σημίτη όμως, επικαλούμενη συνεχώς και προχείρως τη διεθνή συγκυρία ως άλλοθι, έχει αποδυθεί σε μια βαλτώδη μικροπολιτική πολιτική εκστρατεία επικοινωνίας για να πείσει τον ελληνικό λαό ότι η υποτέλεια και η παράδοση της χώρας σε αλλότρια συμφέροντα είναι προς το ... εθνικώς συμφέρον μας.

Η λέξη συμφέρον δεν είναι ούτε πολιτικά ούτε ταξικά διαφανής και ασήμαντη. Αντίθετα, είναι αυτή καθαυτή απολύτως προσδιοριστική, ακόμη κι από το αποτέλεσμα που επιδιώκει, της πολιτικής που εκφράζει. Συνήθως δε, η ωραιοποίηση και η αταξική τάχαμου προσέγγιση, ισχύουν πριν επέλθει το αποτέλεσμα. Μετά είναι αργά και σε συνθήκες ελεύθερης αγοράς, ισχύει και για τα «εθνικά συμφέροντα» το γνωστό «μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται».

Το υψηλόφρονο δόγμα πως εθνικό είναι ό,τι είναι αληθινό, είτε θετικό είτε τραγικά αρνητικό, δεν ξεπερνιέται με επικοινωνιακές φιοριτούρες, νομότυπες λογοκρισίες και εξαγορά κάθε φωνής που διατυπώνει αλήθεια διαφορετική από την κυρίαρχη. Στις μέρες μας ο φθηνότερος κι ευκολότερος τρόπος εξόντωσης του... διαφωνούντος εχθρού είναι η συκοφάντηση, η λοιδορία, το φίμωμα, η διαστρέβλωση των πραγματικών περιστατικών. Ετσι όταν οι... λύσεις των εθνικών μας προβλημάτων ωφελούν τους αντιπάλους μας δεν είναι εθνική αλήθεια το συμφέρον.

Στον ευρωστρατό έχουμε την ικανοποίηση και των πιο μαξιμαλιστικών θέσεων της Τουρκίας και του αμερικανικού - νατοϊκού κατεστημένου. Αυτή η αλήθεια συνεπάγεται την υποβάθμιση της Ελλάδας σε χώρα μειωμένης ή καλύτερα αυτοπεριοριζόμενης εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, στον αέρα, στη θάλασσα, στην ξηρά.

Δεν ωραιοποιείται επειδή η συναίνεση είναι η λέξη που γλυκαίνει το δηλητήριο της υπογραφής κειμένων που συντάχθηκαν και υπαγορεύτηκαν από αφεντικά, δηλαδή ισχυρότερα εθνικά συμφέροντα άλλων κυβερνήσεων, ερήμην μας.

Ομως έτσι φτάνουμε σε γύρους θριάμβου σε ποδοσφαιρικές αρένες για συμφωνίες εμπορικές που βαφτίζονται «φιλίες». Δεν ξέρω αν η γελοιότητα ρωμαϊκών τελετών της παρακμής είναι εθνικώς συμφέρουσα. Ξέρω μερικά λαϊκά ρητά όμως, που λένε ξεκάθαρα λαϊκές αλήθειες κι επομένως εθνικά συμφέρουσες. Μια φτάνει για να συνεννοηθούμε μεταξύ μας χωρίς τους... επισήμους. «Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί μα η χαρά δεν την αφήνει...».