«Σε ό,τι αφορά στην Κύπρο, κεντρικός στόχος μας παραμένει η δίκαιη επίλυση του Κυπριακού, με βάση τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, στο πλαίσιο μιας δικοινοτικής, διζωνικής ομοσπονδίας, ένα κράτος με ενιαία κυριαρχία και διεθνή προσωπικότητα. Χωρίς στρατεύματα κατοχής και πρόσφυγες» (Κ. Σημίτης, προγραμματικές δηλώσεις κυβέρνησης, 22/4/2000)

Βλέπετε εσείς πουθενά να λέει τίποτα περί ...Βελγίου ο κ. πρωθυπουργός; Δυο βδομάδες μετά τις εκλογές του 2000, όταν και έκανε τις προγραμματικές του δηλώσεις ο κ. Σημίτης, δεν ήταν ακόμα η ώρα για τους κυβερνώντες να μας πουλήσουν τις ...βρούβες Βρυξελλών σαν δήθεν «λύση» του Κυπριακού. Αλλά μήπως και αυτές οι περίφημες αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας αναφέρουν εδώ και 30 χρόνια τίποτα περί ...Βελγίου; Οχι, φυσικά. Αλλά αυτό δε θα αποτρέψει τον κύριο πρωθυπουργό να κοιτάει προς το Βέλγιο και να το παίζει ...Κινέζος. Ακόμα και τώρα, που, όπως ξεκαθάρισε χτες ο Ερτνογάν και το τουρκικό κατεστημένο, τα περί Βελγίου στην τουρκική διάλεκτο σημαίνουν ΔΙΧΟΤΟΜΗΣΗ.

Οσο για τη μοίρα της Κύπρου, «η ρίζα της συμφοράς βρίσκεται στην εξάρτηση της πατρίδας μας». Δεν το λέμε εμείς. Η «Διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη» το λέει, κύριε Σημίτη. Οσο για τη μοίρα της Κύπρου, καθορίζεται από πολιτικούς άρχοντες, που αντιμετωπίζουν την Κύπρο κάπως έτσι: «Η Ελλάς αναπνέει με δυο πνεύμονες, το μεν αγγλικό, το δε αμερικανικό και διά αυτό δεν μπορεί λόγω του Κυπριακού να κινδυνεύσει να πεθάνει από ασφυξία»! Ετσι περιέγραφε το ξεπούλημα της Κύπρου ο (πολιτικός πρόγονος του κ. Σημίτη) Γεώργιος Παπανδρέου, ήδη από το 1950...