Μπόλικη ήταν η ειδησεογραφία και σχολιογραφία τις προηγούμενες μέρες, για το «νέο» κώδικα δεοντολογίας των τραπεζών, που δημοσιοποίησε η διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας και παρουσιάστηκε ως η αναγκαία ασφαλιστική δικλείδα όσων καταφεύγουν στις υπηρεσίες τους. Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται για έναν εμπαιγμό των υπερχρεωμένων νοικοκυριών της χώρας. Ο «νέος» κώδικας, στην καλύτερη περίπτωση, αφορά μόνο μια «ελάχιστη ενημέρωση» των πελατών, για τους όρους που μπαίνουν στα διάφορα δάνεια και στις καταθέσεις και, σε καμία περίπτωση, δεν αφορά την ουσία του ζητήματος, δηλαδή τη ληστρική συμπεριφορά των τραπεζών που θα συνεχίσουν να την εφαρμόζουν απρόσκοπτα και με τις νέες ρυθμίσεις.

Την ίδια ώρα, η διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδας έβαζε πλάτη και διευκόλυνε τις τράπεζες να ακυρώσουν στην πράξη και να μην εφαρμόσουν την απόφαση του Αρείου Πάγου που προέβλεπε ανώτατο επιτόκιο 9,25% για τα καταναλωτικά και στεγαστικά δάνεια, ενώ και για το θέμα με τα πανωτόκια, που υποτίθεται ότι έχει ρυθμιστεί με νόμο, ομολογούσαν ότι επιδέχεται «διαφορετικές ερμηνείες». Θα λέγαμε, ότι το συμπέρασμα, που πρέπει να βγάλουν οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και συνταξιούχοι, για την ουσία της πολιτικής των κυβερνώντων, δεν πρέπει να επιδέχεται καμιά διαφορετική ανάγνωση, καμιά παρερμηνεία.