Δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές από πολλές ευρωπαϊκές χώρες θα πάρουν μέρος στη μεγάλη διαδήλωση που θα γίνει μεθαύριο, Σάββατο, στη Φλωρεντία. Εργατικά συνδικάτα και ενώσεις, οργανώσεις και κινήματα κατά της «παγκοσμιοποίησης», κοινωνικοί και πολιτικοί φορείς συμμετέχουν σ' αυτή τη διαδήλωση, που θα έχει ως κύριο περιεχόμενο την καταδίκη των ιμπεριαλιστικών, πολεμικών σχεδίων εναντίον του Ιράκ. Παρόν στη διαδήλωση και το ΚΚΕ, αντιπροσωπεία του οποίου βρίσκεται ήδη στην πρωτεύουσα της Τοσκάνης. Κατά τα φαινόμενα θα είναι μια από τις μεγαλύτερες αντιπολεμικές, αντιιμπεριαλιστικές κινητοποιήσεις και έρχεται να προστεθεί σε δεκάδες συγκεντρώσεις, πορείες, συλλαλητήρια, σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις το τελευταίο διάστημα. Κινητοποιήσεις που χαρακτηρίζονται από τη μεγάλη συμμετοχή και τη μαχητικότητα.

Ομως, στη Φλωρεντία διεξάγεται αυτές τις μέρες μια συζήτηση που αφορά στο συντονισμό της δράσης των δυνάμεων που αυτοπροσδιορίζονται ως συνιστώσες ενός κινήματος το οποίο ονομάστηκε - δόκιμα ή μη - «κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης», ένα κίνημα που κατάφερε πολλές φορές να στρέψει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας και να αποκτήσει πολιτική σημασία. Βεβαίως, η συζήτηση για το χαρακτήρα και τις προοπτικές αυτού του κινήματος έχει ξεκινήσει εδώ και δύο περίπου χρόνια. Στη συζήτηση αυτή αντανακλώνται διαφορετικές στρατηγικές αντιλήψεις για το χαρακτήρα της εποχής που ζούμε, το σύστημα των αντιθέσεων που κινεί την κοινωνική εξέλιξη, το ρόλο και τις σχέσεις των τάξεων και στρωμάτων, την κατεύθυνση της πάλης και την προοπτική.

Στη Φλωρεντία και υπό το γενικό τίτλο «Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ» η συζήτηση διεξάγεται «για μια άλλη Ευρώπη». Κάποιες δυνάμεις, με αναφορές στην ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία, επιδιώκουν την ενσωμάτωση των κινημάτων στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος με τη διατύπωση «εναλλακτικών λύσεων». Μόνον που αυτές είναι λύσεις διαχείρισης του καπιταλισμού. Από την άλλη, ξεπηδούν και νέες ριζοσπαστικές δυνάμεις, οι οποίες τονίζουν ότι η ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ενωση του μονοπωλιακού κεφαλαίου και του πολέμου είναι η ελάχιστη προϋπόθεση «για μια άλλη Ευρώπη».

Το μέλλον αυτού του κινήματος εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την έκβαση της διαπάλης στο εσωτερικό του. Αν και κατά πόσο θα δυναμώσουν τα αντιιμπεριαλιστικά, αντιμονοπωλιακά στοιχεία στο εσωτερικό του, θα γίνονται ολοένα και πιο κυρίαρχα. Κρίσιμο ζήτημα γι' αυτή την προοπτική είναι η ανάπτυξη και ισχυροποίηση του ταξικού εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος.

Το ΚΚΕ συμμετείχε ενεργά και στήριξε τη συμμετοχή οργανώσεων του λαϊκού κινήματος σε όλα τα κορυφαία γεγονότα και διαδηλώσεις. Δίνει μεγάλη σημασία στη διεθνοποίηση της πάλης και στη στήριξη των κινητοποιήσεων κατά της καπιταλιστικής διεθνοποίησης, ή «παγκοσμιοποίησης», όπως καλείται συνήθως. Τονίζει όμως ότι η διεθνοποίηση της πάλης δεν μπορεί να φέρει αποτελέσματα παρά μόνον αν υπάρχει σε εθνικό επίπεδο ένα ρωμαλέο λαϊκό κίνημα με ταξικό προσανατολισμό, που θα εναντιώνεται στην κυρίαρχη πολιτική. Που θα βάζει τη σφραγίδα του και στη διεθνοποιημένη πάλη του κινήματος. Αυτός είναι και ο προσανατολισμός για τη «Δράση: Θεσσαλονίκη 2003».