Η καθιέρωση της ΑΠΛΗΣ ΑΝΑΛΟΓΙΚΗΣ, ανόθευτα και αυθεντικά, αποτελεί ένα πάγιο αίτημα, που προβάλλει και διεκδικεί το ταξικό εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα. Το αίτημα δεν αφορά, βέβαια, μονάχα τις αρχαιρεσίες των συνδικαλιστικών οργανώσεων, αλλά σχετίζεται κυρίαρχα και με το γενικότερο εκλογικό σύστημα των βουλευτικών είτε των αυτοδιοικητικών αναμετρήσεων.

Στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, η πεισματική άρνηση της άρχουσας τάξης και των εργατοπατέρων απέναντι στην εφαρμογή της απλής αναλογικής, ταυτίστηκε με το φόβο τους για την εκπροσώπηση στα συνδικαλιστικά όργανα αγωνιστικών και ταξικών δυνάμεων.

Από το 1918, που ιδρύθηκε η ΓΣΕΕ, μέχρι και το 1983, ουσιαστικά εφαρμόστηκε το ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΚΟ σύστημα.

Το 1983, κάτω από πολύχρονη δράση των κομμουνιστών και του κινήματος γενικότερα, η κυβέρνηση υποχρεώθηκε να καταργήσει το πλειοψηφικό, χωρίς όμως να νομοθετήσει απλή και γνήσια αναλογική. Ψήφισε τότε, ένα αναλογικό εκλογικό σύστημα με τρεις (3) κατανομές, που δίχως να είναι πλειοψηφικό απέχει από την απλή αναλογική, αφού με ψήφους άλλων, άλλοι εκλέγουν συμβούλους και αντιπροσώπους!

Ομως, ακόμα και από αυτό το κολοβό σύστημα, εξαιρέθηκαν οι ΝΑΥΤΕΡΓΑΤΕΣ. Για το ναυτεργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, έμεινε ανέπαφος ο ν. 330/1976, με αποτέλεσμα ο αυταρχισμός και η τρομοκρατία να βασιλεύουν στα καράβια. Οι εφοπλιστές απαίτησαν, και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υλοποίησε την απαίτησή τους, να παραμείνει το καθεστώς «γαλέρας» στο Εμπορικό Ναυτικό.

Αποτέλεσμα αυτής της απαράδεκτης εξαίρεσης, είναι να παραμένουν τα όργανα των εφοπλιστών στην Πανελλήνια Ναυτική Ομοσπονδία. Να διορίζουν, στην ουσία, οι εφοπλιστόδουλοι, αντιπροσώπους για τη ΓΣΕΕ και, στη συνέχεια, αυτούς τους αντιπροσώπους να τους διαμοιράζουν ανάμεσα στην ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ.

Το ΠΑΜΕ απαιτεί να μη νομιμοποιηθούν στο Συνέδριο της ΓΣΕΕ τέτοιου είδους νόθοι αντιπρόσωποι. Να καταργηθεί ο ν. 330/76 στο σύνολό του και να εφαρμοστεί η Απλή Αναλογική για όλα τα Ναυτεργατικό Σωματεία στην εκλογή Αντιπροσώπων και Διοικητικών Συμβουλίων.

Στον ανειρήνευτο αυτό αγώνα των ναυτεργατών, ξεχωριστή είναι η συμβολή των ταξικών δημοκρατικών σωματείων ΠΕΜΕΝ και ΣΤΕΦΕΝΣΩΝ.