Ολων, εκτός από ένα: Των αποδείξεων, που η κυβέρνηση των ΗΠΑ όφειλε να προσκομίσει, προκειμένου να θεμελιώσει τον ισχυρισμό της, ότι τα τρομοκρατικά πλήγματα πραγματοποιήθηκαν από την «Αλ Κάιντα» και ότι, εφόσον πραγματοποιήθηκαν από αυτή, δεν υπήρξε κανένας άλλος ηθικός αυτουργός πλην της ίδιας της «Αλ Κάιντα», κανένας άλλος εγκέφαλος των χτυπημάτων.

Οφειλε η κυβέρνηση των ΗΠΑ να αποδείξει τα παραπάνω. Αλλά δεν το έκανε. Ούτε οι σύμμαχοί της εν όπλοις (μαζί και η ελληνική κυβέρνηση) το απαίτησαν... Αντίθετα, οι σύμμαχοί της παπαγάλισαν (γνωρίζοντας τι ...λένε), εκείνο που είπε ο Μπους, «ένοχος είναι η "Αλ Κάιντα" και ο Μπιν Λάντεν», ενώ η κυβέρνηση των ΗΠΑ αποφάσισε τη συγκρότηση επιτροπής, που θα διερευνήσει την αδυναμία της κυβέρνησης Μπους να αποτρέψει τα τρομοκρατικά πλήγματα!! Αλλά το πιο ωραίο είναι ότι επικεφαλής της επιτροπής διερεύνησης της υπόθεσης ορίστηκε ο γνωστός και μη εξαιρετέος Χένρι Κίσινγκερ!! Δηλαδή, ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση: Στη θέση θαψίματος της υπόθεσης... Κάτι σαν την «επιτροπή Γουόρεν», που είχε αναλάβει να εξιχνιάσει τη δολοφονία του Τζ. Φ. Κένεντι. Και την εξιχνίασε... Τόσο, ώστε μετά από περίπου σαράντα χρόνια να κυριαρχεί ακόμη το σκοτάδι.

Ετσι, λοιπόν, το ερώτημα «ποιοι ευθύνονται για τα χτυπήματα της 11ης Σεπτέμβρη 2001;» παραμένει. Και όσο θα περνάει ο καιρός, όσο θα εντείνεται η δολοφονική επίθεση του ιμπεριαλισμού, με πρόσχημα την πάταξη της τρομοκρατίας, δίχως να προσκομίζονται αδιάσειστα στοιχεία, τόσο θα κερδίζει έδαφος η πεποίθηση εκατομμυρίων ανθρώπων, ότι το χτύπημα καθοδηγήθηκε από το εσωτερικό των ΗΠΑ! Ο καθένας δικαιούται να το υποστηρίζει, εφόσον δε δίνονται αποδείξεις για το αντίθετο.

Βεβαίως, ο χαρακτήρας και ο ρόλος οργανώσεων τύπου «Αλ Κάιντα» είναι γνωστός. Εχει ομολογηθεί, ακόμη και από Αμερικανούς ιθύνοντες, ο στενός δεσμός της CIA με τις παραπάνω οργανώσεις, και με τη συγκεκριμένη. Ωστόσο, τούτη η παράμετρος, αν ενισχύει κάτι, αυτό είναι ο ύποπτος ρόλος τέτοιων οργανώσεων, κατά συνέπεια και η χρησιμοποίησή (ή αξιοποίησή) τους από τα κράτη που έχουν συμφέρον να υπάρχουν τέτοιες οργανώσεις. Και ιδού η πρόσφατη συνέχεια:

α) Το ισραηλινό κράτος αποφάσισε να πάρει μέρος στο κυνήγι του Μπιν Λάντεν και της «Αλ Κάιντα», μετά τη διπλή επίθεση στη Μομπάσα της Κένια!! Κι αυτό, παρά το γεγονός, όπως οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστές λένε, ότι δεν είναι γνωστό ποιες οργανώσεις βρίσκονται πίσω από τα χτυπήματα! Την ευθύνη, επισήμως, ανέλαβε η οργάνωση (;) «Στρατός της Παλαιστίνης». Εκπρόσωποι των ΗΠΑ δήλωσαν ότι δεν πρόκειται γι' αυτήν, αλλά για κάποια οργάνωση που ονομάζεται «Αλ Ισλαμίγια» και εδρεύει στη Σομαλία! Ομως, το Ισραήλ επιμένει ότι πρόκειται για τον Μπιν Λάντεν, αν και κάνει αναφορά στην ύπαρξη ενδείξεων (sic) και όχι αποδείξεων! Την ίδια ώρα, πολιτικοί του Ισραήλ θεωρούν ότι η Μοσάντ απέτυχε (!), αν και είχε πληροφορηθεί από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ, της Γερμανίας και της Αυστραλίας ότι επίκειται τρομοκρατικό πλήγμα στην Κένια και σε άλλες περιοχές!! Το θέμα, όμως, είναι ότι το Ισραήλ μπαίνει και τυπικά (ουσιαστικά, είχε μπει) στο λεγόμενο «αντιτρομοκρατικό αγώνα»! Ο τρομοκράτης κατά των «τρομοκρατών»! Δηλαδή, κατά του παλαιστινιακού λαού και Κύριος οίδε εναντίον ποιων άλλων...

β) Ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας, σύμφωνα με ομιλία του, θεωρεί πως μια χώρα (η δική του) είναι έτοιμη να επιχειρήσει χτυπήματα εναντίον άλλων γειτονικών χωρών, δίχως την άδεια των κυβερνήσεών τους εννοείται, αν περιέλθει σε γνώση της η ύπαρξη τρομοκρατικής οργάνωσης σ' αυτές τις χώρες!

Φυσικά, ο Αυστραλός πρωθυπουργός είναι πιο ειλικρινής (κυνικός) από τον Μπους. Κάνουν και οι δύο το ίδιο (τρομοκρατούν), με τη διαφορά ότι ο ένας (ο Μπους) χρησιμοποιεί τον ΟΗΕ ως «φύλλο συκής», ενώ ο Αυστραλός πετάει από πάνω του και το «φύλλο».

Σε τούτο το τελευταίο αποσκοπεί και το βιβλίο «Καλά να πάθουν!» του δημοσιογράφου Μ. Βασιλάκη. Ενα βιβλίο, στο οποίο ο συγγραφέας του επιχειρεί να στηλιτεύσει οποιαδήποτε άποψη έρχεται σε σύγκρουση, έστω και κατ' ολίγον, με την επίσημη πολιτική των ΗΠΑ, σχετικά με τα γεγονότα της 11ης Σεπτέμβρη 2001! Το βιβλίο αυτό (θα επανέλθουμε αναλυτικά κάποια άλλη στιγμή) δεν είναι ασφαλώς το μοναδικό μέσο στηλίτευσης και προσπάθειας άσκησης ιδεολογικής τρομοκρατίας. Οι TV πρωταρχικά, μαζί και η κρατική, έχουν αναλάβει το ρόλο του διαμεσολαβητή των όσων μεταδίδει το CNN ή το «Αλ Τζαζίρα» και του ατυχούς Ελληνα τηλεθεατή. Και μια σειρά δημοσιογράφοι τους είναι έτοιμοι να προσφέρουν τα πάντα (και προσφέρουν), δίχως, εννοείται, να ιδρώνει το αυτί της πλειοψηφίας της ΕΣΗΕΑ και άλλων δημοσιογραφικών ενώσεων, παρά τις φωνές αγωνίας ορισμένων δημοσιογράφων.

Αλλά η ζωή είναι αμείλικτη. Η οσμή του πετρελαίου και του αίματος, που χύνεται άδικα για τα κέρδη του κεφαλαίου, τινάζει στον αέρα τα προσχήματα και δείχνει ποιοι είναι τρομοκράτες. Ποιοι καθοδηγούν και χρησιμοποιούν σκοτεινές οργανώσεις, που μασκαρεύονται ως αντιιμπεριαλιστικές και υπέρ των δικαιωμάτων των λαών.