Τα αδιέξοδα για τον καπιταλισμό μεγαλώνουν. Η καταπολέμηση της ανεργίας αποτελεί γι' αυτόν ανεπίλυτο πρόβλημα και τούτο γιατί είναι ο ίδιος που το γεννά. Οπως επισημαίνεται ακόμα και στα υπό κυβερνητική επιτήρηση κείμενα εργασίας της εταιρίας «Παρατηρητήριο Απασχόλησης Ερευνητική Πληροφορική Α.Ε.» (ΠΑΕΠ ΑΕ - θυγατρική του ΟΑΕΔ) για την προσφορά εργασίας «οι προοπτικές των ευρωπαϊκών οικονομιών για το 2003 θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως μη αισιόδοξες». Με άλλα λόγια, αναμένεται διόγκωση ακόμα περισσότερο στο πρόβλημα της ανεργίας. Από την άλλη, το ΠΑΕΠ προσπαθεί να δώσει μια αποσπασματική εξήγηση των δυσοίωνων αυτών προοπτικών, ισχυριζόμενο ότι κατά κύριο λόγο εξαρτώνται από την ιμπεριαλιστική επέμβαση ή όχι στο Ιράκ. Παραβλέποντας έτσι το κυρίαρχο που είναι η όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης διεθνώς και της οποίας απόρροια είναι και ο πόλεμος στο Ιράκ.

Ακόμα, το Παρατηρητήριο επιχειρεί να δώσει έναν τόνο αισιοδοξίας για την αντιμετώπιση της ανεργίας στην Ελλάδα, λέγοντας ότι «η τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων σε συνδυασμό με τα μεγάλα κατασκευαστικά έργα που γίνονται, επηρεάζουν θετικά την οικονομική μεγέθυνση και την απασχόληση». Παραγνωρίζουν, έτσι, το βραχυπρόθεσμο ορίζοντα αυτών των διαδικασιών και κατ' επέκταση των αποτελεσμάτων τους, κάτι που δεν κάνει το Συνδικάτο Οικοδόμων Αθήνας, όταν πολύ πρόσφατα επισήμαινε πως μετά το πέρας των Ολυμπιακών Αγώνων ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που θα αντιμετωπίσει ο κλάδος είναι αυτό της ανεργίας.

Πάντως οι διαπιστώσεις του Παρατηρητηρίου, βάσει των οποίων εξάγεται το συμπέρασμα της επικείμενης αύξησης της ανεργίας, ρίχνουν «φως» στο τι θέλει να κάνει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μέσω του νέου πολυνομοσχεδίου που αποκάλυψε χτες ο «Ρ». Η κυβέρνηση, ξέροντας τι έχει να αντιμετωπίσει τα επόμενα χρόνια, σπεύδει μέσω και αυτού του νομοσχεδίου να προωθήσει ακόμα παραπέρα την «ευέλικτη εργασία», δηλαδή την εποχική και τη μερική απασχόληση, το «δανεισμό» εργαζομένων και την υποαπασχόληση - προσπαθώντας έτσι να μπαλώσει τα τεράστια κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα που γεννά ο ίδιος ο καπιταλισμός. Δηλαδή, μπροστά στην αδυναμία της να λύσει το πρόβλημα της ανεργίας προσπαθεί απλώς να το διαχειριστεί με ημίμετρα. Και επειδή η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ γνωρίζει ότι θα συναντήσει μεγάλες αντιδράσεις από τους εργαζόμενους και το λαό, προσπαθεί και μέσα από το νομοσχέδιο αυτό να χρησιμοποιήσει «το κοινωνικό διάλογο» ως εργαλείο κοινωνικής συναίνεσης. Να αποσπάσει δηλαδή από την εργατική τάξη τη συναίνεσή της για τη χειροτέρευση της οικονομικής και κοινωνικής της κατάστασης!!!

Στο κείμενα εργασίας του ΠΑΕΠ για την προσφορά εργασίας και την ανεργία γίνεται σαφές ότι η όποια μείωση της ανεργίας είναι πλασματική και τούτο γιατί δεν οφείλεται στην αύξηση της απασχόλησης. Αντίθετα οφείλεται στη μείωση του πληθυσμού σε ηλικία προς εργασία (όσοι βρίσκονται μεταξύ των ηλικιών 15-64 ετών) και στη μείωση του εργατικού δυναμικού. Ετσι, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να στρεβλώσει την πραγματικότητα, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η μείωση της ανεργίας οφείλεται στην αύξηση των θέσεων εργασίας. Ενώ, προχωρά ακόμα περισσότερο στο μαγείρεμα των ποσοστών ανεργίας, αφού υπολογίζει ως εργαζόμενους όσους απασχολούνται σε καθεστώς εποχιακής και μερικής απασχόλησης ή υποαπασχολούνται.

Τα στοιχεία για το 2000-2002 είναι αποκαλυπτικότατα: Μεταξύ των ετών 2000 και 2002 το εργατικό δυναμικό μειώθηκε κατά 67.349 άτομα και η απασχόληση αυξήθηκε μόλις κατά 3.212 άτομα. Να, λοιπόν, πώς μειώνεται ανεργία: Προσθέτοντας τα 67.349 άτομα και τα 3.212 άτομα βγαίνουν και λένε «Μειώσαμε την ανεργία κατά 70.563 άτομα». Ομως ακόμα και έτσι ο ρυθμός μείωσης της ανεργίας πέφτει. Ετσι ενώ την περίοδο 2000-2001 οι άνεργοι μειώθηκαν κατά 46.408 άτομα, την περίοδο 2001-2002 μειώνονται κατά 24.155.

Τέλος, αυτούς που χτυπά περισσότερο η ανεργία είναι η ηλικιακή κατηγορία μεταξύ 30 και 44 (από τις πιο παραγωγικές ηλικίες) ετών και τις γυναίκες. Ετσι το 2002 το 33,6% των ανέργων είναι μεταξύ 30 και 44 ετών, ενώ στο σύνολο των ανέργων το 61,6% είναι γυναίκες.