ΒΕΛΙΓΡΑΔΙ.--

«Ολοι στις κάλπες». Πρόκειται για σύνθημα που μασουλούσαν τις τελευταίες βδομάδες στο Βελιγράδι όλοι οι ενδιαφερόμενοι. Από τους τρεις υποψήφιους στις προεδρικές εκλογές που διεξάγονται σήμερα στη Σερβία, έως τον επικεφαλής του ΟΑΣΕ στην ΟΔ Γιουγκοσλαβία, Μαουρίσιο Μασάρι που έως προχτές κήρυττε υπέρ της «αναγκαίας» προσέλευσης των 6.525.760 Σέρβων ψηφοφόρων στις κάλπες με επιχείρημα την «ομαλή λειτουργία των θεσμών για να αποκτήσει νέα δυναμική η πορεία της Σερβίας προς την Ευρώπη»...

Ομως, παρά τη ζέση των υποψηφίων και του επικεφαλής του ΟΑΣΕ δεν είναι διόλου βέβαιο πως στις σημερινές επαναληπτικές προεδρικές εκλογές της Σερβίας θα αναδειχτεί ο διάδοχος του απερχόμενου Μίλαν Μιλουτίνοβιτς.

Οι ψηφοφόροι δεν έχουν και πολλές επιλογές. Καλούνται να επιλέξουν τον επόμενο πρόεδρο της Σερβίας μεταξύ του νυν προέδρου της ΟΔ Γιουγκοσλαβίας Βόισλαβ Κοστούνιτσα (αρχηγού του Δημοκρατικού Κόμματος Σερβίας), του αρχηγού του Σερβικού Ριζοσπαστικού Κινήματος Βόισλαβ Σέσελι (που είχε έρθει τρίτος στις προηγούμενες σερβικές προεδρικές εκλογές του περασμένου Οκτώβρη) και του Μπόρισλαβ Πέλεβιτς (αρχηγού του Κόμματος Σερβικής Ενότητας).

Ο πρώτος υπόσχεται γενικώς «μεταρρυθμίσεις». Ο δεύτερος εκλογές σε κάθε επίπεδο (μολονότι αυτές δεν αποκλείεται να συμβούν ούτως ή άλλως), ο τρίτος επιδιώκει την προεδρία λέγοντας πως «διαφέρει»...

Ομως, κανείς από τους τρεις δε φαίνεται να πείθει τους Σέρβους ψηφοφόρους για όσα εκείνοι θα ήθελαν να συμβούν στη μετά το καθεστώς Μιλόσεβιτς Σερβία. Η πλειοψηφία του σερβικού λαού μοιάζει παγιδευμένη ανάμεσα στον κλοιό των «εκσυγχρονιστών» τύπου Ζόραν Τζίντζιτς και στον κλοιό αμφιταλαντευόμενων «πατριωτών» τύπου Κοστούνιτσα, που κατά «σύμπτωση» όλοι τους εξυπηρετούν με τον καλύτερο τρόπο μεταρρυθμίσεις και σχέδια που αποβαίνουν προς όφελος του «οράματος» μεσοπρόθεσμης ένταξης του Βελιγραδίου στους ευρωατλαντικούς θεσμούς.

Πέρα από τις προεκλογικές κορόνες για περισσότερη «κοινωνική πολιτική», οι Σέρβοι νιώθουν τώρα στο πετσί τους τι σημαίνουν οι εκσυγχρονισμοί και οι μεταρρυθμίσεις τύπου Τζίντζιτς. Ξέρουν φερ' ειπείν πως οι ιδιωτικοποιήσεις σημαίνουν περισσότερη ανεργία (που ήδη ξεπερνά το 50% του εργατικού δυναμικού), ξέρουν πως εκσυγχρονισμός σημαίνει συνεχής ανατίμηση στα τιμολόγια ηλεκτρικού και φυσικού αερίου. Αναγνωρίζουν πως εάν οι ΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί του '99 ήταν το ταχύ όπλο μαζικής καταστροφής, το σημερινό καθεστώς «αλλαγής» ήταν το επόμενο στάδιο μιας πότε αργής και πότε γρήγορης εξασθένισης των εναπομεινάντων «κοινωνικών ιστών προστασίας»...

Οι υποψήφιοι στις συγκεκριμένες εκλογές δεν μπορούν να δώσουν λύση. Γι' αυτό και όπως φαίνεται, οι Σέρβοι ψηφοφόροι θα χρειαστούν αρκετό καιρό, μετά το σοκ του εκεί εκσυγχρονισμού, για να ανασυγκροτήσουν τις δυνάμεις τους...