Πενήντα πέντε χρόνια έχουν περάσει από την υιοθέτηση της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στις 10 Δεκέμβρη του 1948. Τα δικαιώματα, όμως, των σύγχρονων «Αθλιων» της Γης παραβιάζονται κατάφωρα, παρά τις ρήσεις «όλα τα Ανθρώπινα για όλους», «εμείς οι λαοί», που υπογραμμίζουν την οικουμενικότητα, την ατομικότητα, την αλληλεξάρτηση όλων των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Περισσότεροι από 985 εκατομμύρια άνθρωποι υποσιτίζονται. Στην «κοινωνία της αφθονίας» του Τζον Κένεθ Γκαλμπράιθ (όπως βλέπω μέσα απ' το Διαδίκτυο έγινε επετειακή έκδοση στις ΗΠΑ), το αθεράπευτο πρόβλημα της πλησμονής είναι η παγκόσμια φτώχεια, όχι μόνον στον Τρίτο Κόσμο, αλλά όπου κι αν ρίξει κανείς το βλέμμα του. Η τύχη των μη προνομιούχων, των αναξιοπαθούντων - των θυμάτων του ιμπεριαλισμού - στέλνει μηνύματα, καταγράφοντας ότι η δυστυχία είναι δίπλα μας. Η «παγκοσμιοποιημένη» φτώχεια ξεπερνάει κατά πολύ το 1,5 δισεκατομμύριο άτομα σ' αυτόν τον κόσμο των τεχνολογικών θαυμάτων - της «δημιουργικής» λογιστικής.

Αυτό το νομικό πλαίσιο των ατομικών, πολιτισμικών, οικονομικών, πολιτικών δικαιωμάτων, που αφορούν όλες τις λειτουργίες του ανθρώπου - εργασίας, κατοικίας, εκπαίδευσης, ισότητας κ.ο.κ. - όχι μόνον αμφισβητείται, αλλά εξαφανίζεται στο περιβάλλον της ανισότητας της διευρυνόμενης καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Η μάχη κατά της φτώχειας, στο αναπτυξιακό πρόγραμμα των Ηνωμένων Εθνών «Δεκαετία για την εξάλειψη της φτώχειας» ή οι δακρύβρεχτες δηλώσεις προσφάτως του Κόφι Ανάν, ότι «η διατήρηση της ειρήνης πρέπει να γίνει επαγγελματική», πόρρω απέχουν απ' τις διαθέσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και άλλων παραγόντων της νέας τάξης του αίματος, των πολυεθνικών: Προετοιμάζουν πόλεμο. Τα τεράστια τραπεζικά «χταπόδια» των υπερκερδών αρνούνται να διαθέσουν ένα ψιχίο στην κατάρτιση ενός προγράμματος για την εξάλειψη της φτώχειας. Ο καπιταλιστικός στρόβιλος παράγει ξενοφοβία, περιθωριοποιήσεις, όχι μόνον οικονομικές, αλλά και στοιχειώδεις δημοκρατικές, που εμφανίζονται να έχουν έλλειμμα ιστορικό.

Αλλά δωρεάν πρόοδος, ιστορικά, δεν υπάρχει. Ολες οι κατακτήσεις επιτυγχάνονται με τη διαρκή ταξική πάλη, ως απότοκο των αγώνων. Οι εκτεταμένες περιοχές φτώχειας, υποσιτισμού, εξάπλωσης διαφόρων ασθενειών, ερήμωσης, ασφαλώς δεν μπορεί να είναι φροντίδα της φιλανθρωπίας. Είναι, εν δυνάμει, έργο της ανισότητας, της απληστίας του πολυεθνικού κεφαλαίου. Παλιοί και νέοι αποικιοκράτες λεηλατούν κάθε ικμάδα, υποθηκεύοντας το παρόν, το μέλλον των ανθρώπων. Αυτή η ιστορική παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων έχει καταγγελθεί ως έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

Είναι φανερό ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα υπερασπίζονται απ' τον ιστορικό ρόλο, τη διαρκή ιστορική - ιδεολογική - θεωρητική διαμόρφωση των ιδεών της Γαλλικής Επανάστασης και κατόπιν της μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Ο πόλεμος, τα εγκλήματα της σημερινής νεοαποικιοκρατίας του καπιταλισμού, που ανέδειξαν πριν από 136 χρόνια οι Μαρξ - Ενγκελς (βρετανικός ιμπεριαλισμός) δεν «ωχριούν», αλλά επιβεβαιώνονται απ' τη διευρυνόμενη βαρβαρότητα του ιμπεριαλισμού.