Η δημιουργία και η ενδυνάμωση των κινημάτων που αντιστέκονται και αμφισβητούν τη «νέα τάξη» δεν μπορούν να αφήσουν αδιάφορο κανέναν. Πόσο μάλλον το μεγάλο κεφάλαιο, που μέσα από τους μηχανισμούς που διαθέτει προσπαθεί να χειραγωγήσει και να ελέγξει τα κινήματα των εργαζομένων και των λαών, ώστε να αποτρέψει τυχόν «δυσάρεστες καταστάσεις».

Αυτό ακριβώς είναι που έφερε τη σοσιαλδημοκρατία να ανακατεύεται στα διάφορα φόρα μέσω των οργανώσεων που ελέγχει. Αυτό είναι που έκανε την CES (Ευρωπαϊκή Συνομοσπονδία Εργαζομένων) και άλλες τέτοιες δυνάμεις, που στηρίζουν την προώθηση των πολιτικών που χαράζει η «Λευκή Βίβλος», να προχωρήσουν στη δημιουργία διαφόρων φόρουμ. Ετσι, στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ αυτοί που ελέγχουν το μηχανισμό θέτουν ένα τέτοιο πλαίσιο που ουσιαστικά καλλιεργεί την αυταπάτη ότι ένας καλύτερος καπιταλισμός είναι εφικτός.

Είναι η προσπάθεια της σοσιαλδημοκρατίας που στοχεύει να διαδώσει και να καταστήσει κυρίαρχες εκείνες τις αντιλήψεις που δεν αμφισβητούν το καπιταλιστικό σύστημα στην ουσία του, αλλά που εγκλωβίζουν τις όποιες φωνές αντίστασης στα πλαίσιά του στη βάση μιας λογικής διαχείρισής του. Ετσι, εξηγείται και η κυριαρχία των συνθημάτων με ασαφή, γενικόλογα και αόριστα χαρακτηριστικά, που κατά κανένα τρόπο δεν αναδεικνύουν τις αιτίες των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι λαοί και οι εργαζόμενοι. Για παράδειγμα, η CES τοποθετείται ενάντια στον πόλεμο όπως ακριβώς τοποθετείται ο Πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζ. Μπους ή ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου: «Για να μην έχουμε πόλεμο ο ιρακινός λαός πρέπει να υποταχθεί». Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και τα συνθήματα: «Ενας άλλος κόσμος είναι εφικτός», «Οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη». Ποιος είναι αυτός ο κόσμος; Σε ποια κοινωνία είναι δυνατόν οι άνθρωποι να είναι πάνω από τα κέρδη; Αυτό δεν ξεκαθαρίζεται και τελικά εξυπηρετεί τις επιδιώξεις της σοσιαλδημοκρατίας: Να αποκρύψει τον ταξικό χαρακτήρα των προβλημάτων και επομένως τον ταξικό προσανατολισμό που πρέπει να έχει η δράση των κινημάτων, αλλά και να συγκαλύψει τις δικές της ευθύνες.

Ανάλογους στόχους έχουν και όλοι όσοι προσπαθούν στη χώρα μας να προχωρήσουν στη συγκρότηση του Ελληνικού Κοινωνικού Φόρουμ, όπως το αποκαλούν. Πρωτοστάτες σε αυτήν προσπάθεια ο ΣΥΝ και η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, οι οποίοι αποτελούν τους κατεξοχήν στυλοβάτες των αντεργατικών και αντιλαϊκών επιλογών της κυβέρνησης και του κεφαλαίου. Είναι αυτοί που υποστηρίζουν τη συνδιαλλαγή με την ΕΕ και του δήθεν ανθρώπινου ιμπεριαλισμού, που σπέρνουν ψευδαισθήσεις, αναμονή και δυσκολίες στο λαϊκό κίνημα. Είναι αυτοί που συνέβαλαν στο γκρέμισμα της κοινωνικής ασφάλισης, ψήφισαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, διέλυσαν το 8ωρο με τους «κοινωνικούς διαλόγους», υποστηρίζουν το σχέδιο διχοτόμησης της Κύπρου και που τώρα, ενόψει της ανάληψης της προεδρίας της ΕΕ από την ελληνική κυβέρνηση, θέλουν να πάρουν μέτρα για να εκφραστεί με τον πιο ανώδυνο τρόπο η αντίθεση του ελληνικού λαού, να μην καταδικαστεί η πολιτική του ΠΑΣΟΚ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Η μόνη απάντηση που τους αξίζει είναι η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα να τους γυρίσουν την πλάτη και να οικοδομήσουν τη δική τους μεγάλη συμμαχία στους χώρους δουλιάς, σε κάθε γειτονιά, σχολειό. Να απαντήσουν με τη συσπείρωσή τους κι έναν καθαρό στόχο: Την ανατροπή αυτής της αντιλαϊκής πολιτικής.