Τα παιδιά των αστικών περιοχών γενικά πιστεύεται ότι είναι σε καλύτερη μοίρα απ' αυτά της επαρχίας, υγιέστερα, πιο μορφωμένα, με περισσότερες ευκαιρίες και πρόσβαση σε περισσότερες υπηρεσίες. Ομως η πραγματικότητα, έτσι όπως αποκαλύπτεται από έκθεση της «Γιούνισεφ», είναι πολύ διαφορετική: Εκατομμύρια παιδιά αστικών περιοχών σε όλο τον κόσμο ζουν σε βαθιά φτώχεια, σε ελεεινές συνθήκες και δυστυχία, κυριολεκτικά στο περιθώριο της ζωής.

Η έκθεση με τίτλο «Φτώχεια και Περιθωριοποίηση μεταξύ παιδιών αστικών περιοχών», που παρουσιάζεται σήμερα στη Φλωρεντία, έρχεται να επισημάνει μια πραγματικότητα που είναι η ζωντανή απόδειξη της αποτυχίας του καπιταλιστικού κόσμου να προστατέψει τα παιδιά του. Σύμφωνα μ' αυτή, ένα δισεκατομμύριο παιδιά ζουν σε αστικές περιοχές, σχεδόν το μισό όλων των παιδιών του κόσμου. Απ' αυτά το 1/3 ζει σε συνθήκες εξαιρετικής φτώχειας! Μαρτυρίες παιδιών από υποβαθμισμένες συνοικίες της Αφρικής, της Ασίας, της Λατινικής Αμερικής, αλλά και χωρών του δυτικού κόσμου, δίνουν το στίγμα μιας πραγματικότητας που μόνο αδιανόητη δεν μπορεί να θεωρηθεί: Οικισμοί με σπίτια που τα διαπερνάει ο αέρας, η βροχή και το κρύο, χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, που χρησιμοποιούν για τουαλέτες τα... διπλανά οικόπεδα, με μια βρύση για κάθε 1.000 κατοίκους και αδιάκοπη βία στους δρόμους.

Σε πολλά απ' αυτά τα παιδιά δεν προσφέρεται άλλη επιλογή απ' το να περνούν τις μέρες τους σκαλίζοντας τα σκουπίδια για να βρουν κάτι που μπορούν να πουλήσουν, είναι παιδιά που ζουν στους δρόμους, που δεν έχουν τις πιο στοιχειώδεις υπηρεσίες υγείας, χωρίς εκπαίδευση, χωρίς ένα μέρος για να μπορούν να διαβάσουν τα μαθήματά τους. Ενα επίσης σημαντικό στοιχείο αυτής της έρευνας είναι ότι υπογραμμίζεται πως όταν δεν υπάρχει υποδομή και βασικές υπηρεσίες, οι αστικοί οικισμοί μπορεί να καταστούν πολύ επικίνδυνο περιβάλλον. Σε πολλές φτωχές χώρες παρουσιάζονται υψηλά ποσοστά θνησιμότητας μεταξύ των αστικών πληθυσμών (100 με 200 θάνατοι στις 1.000 γεννήσεις), ενώ επίσης υψηλά είναι τα ποσοστά των παιδιών που εμβολιάζονται μόνο εν μέρει ή και καθόλου, με υψηλά ποσοστά αναιμίας και σοβαρού υποσιτισμού. Ενδεικτικά στην Ινδία το 24% του αστικού πληθυσμού θεωρούνται φτωχοί, υψηλά ποσοστά παιδιών είναι λιποβαρή ή υποσιτίζονται, ένα στα δύο παιδιά δέχεται περιορισμένους εμβολιασμούς, ενώ ένα 18% δεν εμβολιάζεται καθόλου.