ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ (του ανταποκριτή μας ΒΗΣ. ΓΚΙΝΙΑ).--

Η Βρετανία, με «μνημόνιο» - βόμβα προς την Κομισιόν προτείνει, ενόψει του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου των Βρυξελλών, στις 21 Μάρτη 2003, την «επανεθνικοποίηση της περιφερειακής πολιτικής» της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ), την κατάργηση των «Διαρθρωτικών Ταμείων» (ΔΤ) και τη διακοπή, από το 2007, των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων των «πακέτων» μεγάλων έργων στα 15 κράτη - μέλη και τη συνέχιση της πολιτικής «συνοχής» μόνο προς τις 10 νέες χώρες της διεύρυνσης.

Πρόκειται για (...) βομβαρδισμό του «ευρωπαϊκού οικοδομήματος», αφού η βρετανική πρόταση αποτελειώνει την αγροτιά με την κατάργηση του Γεωργικού Ταμείου, εγκαταλείπει τους εργαζόμενους με την κατάργηση του Κοινωνικού Ταμείου και θίγει το σύνολο της «ανάπτυξης» με την κατάργηση του Περιφερειακού Ταμείου και του Ταμείου Συνοχής.

Η βρετανική πρόταση δημιούργησε πανικό στο χτεσινό Συμβούλιο Υπουργών Εργασίας, που συνεδρίασε ενόψει της Συνόδου Κορυφής των Βρυξελλών, που συνέρχεται για τρίτη συνεχή χρονιά με θέμα την απασχόληση. Πρόκειται για την ειδική Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ που συνέρχεται εδώ και τρία χρόνια στα πλαίσια της περιβόητης «πολιτικής της Λισαβόνας» για την προώθηση «του ανταγωνισμού και της απασχόλησης», δηλαδή στην πραγματικότητα για τη ριζική ανατροπή του «ευρωπαϊκού κοινωνικού μοντέλου» μέχρι το «2010». Ολη η μέχρι τώρα προπαγάνδα Βρυξελλών και «εθνικών» κυβερνήσεων στηριζόταν στο γεγονός ότι μπορεί να μην υπήρχε ούτε ευρώ για την καταπολέμηση της ανεργίας, αλλά μέσα από τα προγράμματα των «πακέτων» υπήρχε συγχρηματοδότηση κάποιων «δράσεων», κυρίως από το Κοινωνικό Ταμείο.

Η βρετανική πρόταση τινάζει στον αέρα το σύνολο της ευρωπαϊκής «πολιτικής απασχόλησης» αποκαλύπτοντας τον πραγματικό στόχο, που δεν είναι άλλος από την εξάρθρωση του εναπομείναντος «ευρωπαϊκού κράτους δικαίου» και την ανατροπή όλων των συνταξιοδοτικών και ασφαλιστικών κεκτημένων των Ευρωπαίων εργαζομένων.

Αλλά η βρετανική βόμβα δε θίγει μόνο την πολιτική απασχόλησης της ΕΕ, αφού απειλούνται όλα τα Ταμεία, του Γεωργικού Προσανατολισμού, το Περιφερειακό Ταμείο και το Ταμείο Συνοχής. Πρόκειται για επίθεση στην «καρδιά» του «ευρωπαϊκού οικοδομήματος», που εδώ και δύο δεκαετίες στήθηκε πάνω στην πολιτική «συνοχής» και της «περιφερειακής εξάλειψης των ανισοτήτων» μεταξύ πλούσιων και φτωχών κρατών - μελών. Το χάσμα διευρύνθηκε, αλλά τα «πακέτα» ενίσχυσαν την «εθνική» εξάρτηση και υποτέλεια, «ολοκληρώνοντας» την οικονομική και πολιτική κυριαρχία των ευρωπαϊκών «μεγάλων δυνάμεων» επί του συνόλου της ΕΕ. Ολα τα πολυετή «πακέτα», και το υφιστάμενο (Ατζέντα 2000-2006), αφορούσαν δύο μεγάλους τομείς της ευρωπαϊκής πολιτικής: Την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) και τις «διαρθρωτικές» πολιτικές «μεγάλων έργων και υποδομών». Η επίθεση κατά της ΚΑΠ έχει ξεκινήσει από καιρό.

Η βρετανική πρόταση θέτει για πρώτη φορά επίσημα και το ζήτημα του τέλους των κοινοτικών συγχρηματοδοτήσεων των «πακέτων» περιφερειακής πολιτικής.

Η Ελληνίδα επίτροπος Αν. Διαμαντοπούλου, αρμόδια για θέματα εργασίας, ερωτηθείσα για τη βρετανική πρόταση, αναγνώρισε ότι δημιουργείται «κίνδυνος επανεθνικοποίησης των διαρθρωτικών πολιτικών της ΕΕ», έρχεται σε «αντίθεση» με την κοινοτική Συνθήκη και παρόλο που υπάρχει «συμφωνία επί της αρχής της επικουρικότητας και της αποκέντρωσης των αρμοδιοτήτων», η πολιτική «συνοχής» της ΕΕ «χρειάζεται ακόμα την αλληλεγγύη όσον αφορά τον κοινοτικό προϋπολογισμό», γιατί, διαφορετικά, «υπάρχει κίνδυνος διάλυσης».

Από την πλευρά του ο υπουργός Εργασίας Δημ. Ρέππας απέφυγε έντεχνα να κάνει δηλώσεις επί της βρετανικής πρότασης, αρκούμενος στη συνήθη προπαγάνδα περί «κοινωνικής ένταξης και ενσωμάτωσης». Σύμφωνα με τον Δημ. Ρέππα, η Ελληνική Προεδρία του Συμβουλίου Υπουργών Εργασίας «επιθυμεί να λάβουν υπόψη τους οι 15 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων» στη Σύνοδο Κορυφής των Βρυξελλών τις δύο «εκθέσεις προόδου για τα θέματα κοινωνικής προστασίας», δηλαδή για «τις συντάξεις, περίθαλψη των ηλικιωμένων, φτώχεια και καταπολέμηση του κοινωνικού αποκλεισμού». Πρόκειται για το ίδιο, παλιό τροπάριο, να «πειστούν» οι εργαζόμενοι των κρατών - μελών της ΕΕ ότι, δήθεν, οι κυβερνήσεις τους «δεσμεύονται» από τις Βρυξέλλες για την ανατροπή του «εθνικού» συνταξιοδοτικού και ασφαλιστικού συστήματος. Στην πραγματικότητα, η Κομισιόν πιέζει πράγματι προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά δεν έχει «αρμοδιότητα» για την πολιτική εργασίας και κοινωνικών ασφαλίσεων. Η Κομισιόν έχει «αρμοδιότητα» μόνο για τη γενική οικονομική πολιτική και χρόνια τώρα προσπαθεί μέσα από τις δημοσιονομικές πολιτικές (Μάαστριχτ, άρθρο 114) να πιέσει τις κυβερνήσεις για ακόμη μεγαλύτερη «εθνική» ταξική εκμετάλλευση.

Η μόνη «κοινή» ευρωπαϊκή πολιτική για την απασχόληση ήταν αυτή που αφορούσε τις «διαρθρωτικές δράσεις» μέσα από το Κοινωνικό Ταμείο. Γι' αυτό και ο πανικός στο Συμβούλιο Υπουργών Εργασίας, μετά τη βρετανική πρόταση για την κατάργηση των ταμείων. Εάν τελικά ισχύσει, οι κυβερνήσεις χάνουν ένα καλό άλλοθι και ξεγυμνώνονται σ' ένα βασικό τομέα, αυτό που τους θέλει να μαζεύουν υπεραξία με εκμετάλλευση των «εθνικών» εργαζομένων προς «κοινό όφελος» του μεγάλου ευρωπαϊκού κεφαλαίου - αυτό που στην κοινοτική προπαγάνδα ονομάζεται «ολοκλήρωση».

Μεγαλύτερο πανικό αναμένεται να προκαλέσει η βρετανική πρόταση στο σημερινό Συμβούλιο ΕΚΟΦΙΝ, αφού θίγεται το σύνολο της «αναπτυξιακής πολιτικής» των κρατών - μελών, ιδιαίτερα των πιο φτωχών και καθυστερημένων. Φαντασθείτε μια ελληνική κυβέρνηση που, ως κράτος - μέλος της μελλοντικής ΕΕ, δεν θα μπορεί να προπαγανδίζει τις περιβόητες «κοινοτικές ενισχύσεις» στα μεγάλα έργα υποδομής, στην αγροτική πολιτική και σε μια σειρά τομείς της κοινωνικής πολιτικής. Που θα 'ναι οικονομικά εξαρτημένη και πολιτικά υποτελής σε μια ΕΕ και επίσημα των «μεγάλων δυνάμεων». Χαλεποί καιροί (...).