Ο πόλεμος | ΣΤΟΠ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΡΑΚ

ΣΤΟΠ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΙΡΑΚ

Ο πόλεμος

Η ομάδα ισχύος που κρύβεται πίσω από την αντίστοιχη της εξουσίας στις ΗΠΑ θέλει τον πόλεμο κατά του Ιράκ με κάθε τρόπο. Δε θέλει μόνο την αντικατάσταση του καθεστώτος του Χουσεΐν. Θέλει να συντρίψει τη θέληση του ιρακινού λαού, όπως ήθελε και για τους Γιουγκοσλάβους, τους Αφγανούς, τους Παλαιστίνιους. Δεν τους ενοχλεί το χαστούκι, που εισέπραξαν από τον δικό τους καλό άνθρωπο της πρεσβείας τους εδώ στην Αθήνα (που έδειξε το άλλο πρόσωπο της σκεφτόμενης Αμερικής). Δεν τους ενοχλεί ούτε η απόφαση του τουρκικού Κοινοβουλίου, να μην περάσουν οι δυνάμεις τους από τη Μικρά Ασία. «Ας γαβγίζουν τα σκυλιά, το καραβάνι να περνάει», λένε. Ισως έτσι να είναι πιο απολαυστικό το τελικό μάθημα στον τουρκικό λαό, που τολμά να συμπαρίσταται στους μουσουλμάνους γείτονές του. Εξ άλλου, το Συμβούλιο Εθνικής Ασφαλείας της Τουρκίας θέλει την επέμβαση στο Ιράκ, γιατί έχουν αρχίσει να νοσταλγούν την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Κάποιοι μάλιστα από τους «πρόθυμους συμμάχους» του νέου παγκόσμιου μπελά, του Μπους, ονειρεύονται το ίδιο. Είναι τυχαίο άραγε, το γεγονός πως είναι «εργατικοί» στην Αγγλία και «σοσιαλιστές» στην Ισπανία;

Δεν τους βολεύει η υποχωρητικότητα του Χουσεΐν. Και παρότι διακηρύσσουν, πως επιδιώκουν την αλλαγή του καθεστώτος του, ώστε να τον αφοπλίσουν, βλέπουν με μισό μάτι κάθε πρόταση για φυγή, εξορία, άσυλο του χθεσινού τους συμμάχου. Θέλουν τον πόλεμο, θέλουν να συντρίψουν την παγκόσμια αντίσταση. Να δείξουν πως αυτοί είναι οι ηγεμόνες. Πως όποιος διαφωνεί, δεν είναι απλά έξω από το χορό και τη μοιρασιά της λείας, αλλά απέναντί τους. Και σύμμαχος των «εχθρών τους», όπως βαφτίζεται κάθε στόχος τους.

Ναι, οι φασίστες θέλουν τον πόλεμο. Πώς αναρριχήθηκαν τέτοια λουλούδια σε χώρες της πολιτισμένης Δύσης άραγε; `Η μήπως τέτοιους θέλουν ξέροντας πως, «και με λίγη κοπριά η πίτα βρωμάει»;

Από το άλλο μέρος, κυρίαρχο αίτιο δεν είναι μόνον το πρόβλημα της ύφεσης της αμερικανικής οικονομίας. Μάλλον οι ελεγκτές της έχουν πρόβλημα απροσχημάτιστης παγκόσμιας κυριαρχίας. Σίγουρα όμως δεν είναι και ατέλειωτα τα αποθέματα πετρελαίων. Οποιος τα εξουσιάζει, έχει κατ' αρχήν για τον εαυτό του. Αλλά κρατάει και την κάνουλα για τους συμμάχους του, που τους ελέγχει έτσι καλύτερα. Η Ιαπωνία, η Γερμανία, η Ισπανία, η Ιταλία, η Ευρωπαϊκή Ενωση γενικότερα και πολλοί άλλοι, εξαρτώνται από εισαγόμενα καύσιμα. Πρέπει να συνταχτούν με τους υπερφίαλους, «καουμπόηδες» και τους κολλητούς τους της πολύ γηραιάς Αλβιώνος. Αλλιώς, δε θα καθίσουν στο τραπέζι, που θα στρωθεί μετά τη νίκη των πυραύλων κατά των δαμασκηνών σπαθιών και των γκράδων του λαού του Ιράκ.

Και όλοι μαζί λένε ασύστολα ψέματα. Μας τα λένε κατά πρόσωπο, γελώντας μάλιστα. Το βλέπουμε καθαρά. Ο Μπλερ προκαλεί οργή και το ξέρει. Δεν τον νοιάζει τον μεγάλο ηγέτη. Αυτός ξεπερνάει και τον Μπους σε πρόκληση.
Λένε πως θέλουν να επιβάλουν την ειρήνη, γι' αυτό θα κάνουν πόλεμο (ψυχραιμία, μην το κάνουμε θέμα).
Θα κάνουν, λένε, και άλλους πολέμους μέχρι να πιάσουν τον Μπιν - Λάντεν. Να τον θυμόμαστε αυτόν. Κάθε φορά που τον χρειάζονται, ξεφυτρώνει και κάνουν πόλεμο για να τον βρούνε.
Λένε πως πρέπει να προστατευτούν από όπλα μαζικής καταστροφής. Που αυτοί είχαν δώσει στον Χουσεΐν, όταν ήταν σύμμαχός τους και τα έριχναν μαζί στους Πέρσες και τους Κούρδους.
Λένε πως πρέπει να αφοπλιστεί το Ιράκ. Και όσο ο Χουσεΐν καταστρέφει ακόμα και γελοία υλικά, τόσο αυτοί επιμένουν, πως πρέπει να καταστρέψει και τα υπόλοιπα. Ετσι εξ άλλου θα μπορέσουν μετά να του ανανεώσουν το οπλοστάσιο για να «κρατεί καλά ο χορός».

Οι παραγωγοί όπλων και πυρομαχικών αγωνιούν και θέλουν να πουλήσουν περισσότερα. Εάν δε γίνονται πόλεμοι, δε δουλεύουν οι έμποροι όπλων. Οι καθημερινοί βομβαρδισμοί στο Ιράκ είναι κατάλληλοι μόνον για να εκπαιδεύονται οι «πολεμιστές» Αμερικανοί πιλότοι και από κοντά οι κολαούζοι Αγγλοι. (Και ας φωνάζουν οι λαοί τους μαζί με όλους τους άλλους). Χρειάζονται μαζικούς βομβαρδισμούς και πολέμους. Που καταναλίσκουν μεγάλες ποσότητες και από τις παλιές παρτίδες και από τις καινούριες, που τις δοκιμάζουν παράλληλα. Που τον φοβάται ο λαός, ο κάθε λαός. Γιατί μόνον αυτός και τα παιδιά του την πληρώνει. Αρα ο πόλεμος τους είναι απαραίτητος. Γιατί αυτοί είναι οι ιμπεριαλιστές. Αυτοί είναι οι φονιάδες των λαών.

Μετά από μερικά χρόνια κάποιοι από τους «πολεμιστές» (που και αυτούς τους χρησιμοποιούν, αφού τους ντοπάρουν) θα βγαίνουν στις εφημερίδες και τα κανάλια. Θα πεθαίνουν από τον καρκίνο και τα «σύνδρομα» των υλικών του θανάτου, που σήμερα εκτοξεύουν. Θα έχουν μετανιώσει, θα είναι επικεφαλής στις αντιπολεμικές κινητοποιήσεις. Που θα γίνονται, εάν δεν πετύχουν οι τωρινές και συνεχίσουν τους πολέμους οι κάπηλοι και οι φονιάδες του πολιτισμού. Οι κλέφτες του παγκόσμιου πλούτου και μόχθου όλων των ανθρώπων της Γης. Που «δεν τους νοιάζει που τους μισούν, φτάνει να τους φοβούνται».

Αυτοί είναι που θέλουν τον πόλεμο, αλλά οι ίδιοι κρατιούνται μακριά του. Τα παιδιά τους τα έχουν ασφαλισμένα και ποτέ δεν τα στέλνουν στα μέτωπα. Εκεί πάνε οι έγχρωμοι, οι άνεργοι λευκοί, οι αναλώσιμοι. Δεν ξέχασαν τα φέρετρα από το Βιετνάμ και δεν τους νοιάζει. Γιατί έτσι είναι οι φονιάδες των λαών και του δικού τους λαού ακόμα. Γι' αυτό και έχουν έτοιμους δεκάδες χιλιάδες σάκους. Για σκοτωμένους ανθρώπους, που θα είναι κάτω των είκοσι χρόνων. Και δεν έχει για εμάς σημασία, εάν είναι Αμερικανοί, Εγγλέζοι ή Ιρακινοί. Σημασία έχει, πως δε θα προλάβουν να κάνουν παιδιά. Δε θα προλάβουν να μάθουν στα παιδιά τους, πως ο πόλεμος είναι η κατάρα για τον άνθρωπο. Γι' αυτό ας είναι καταραμένοι αυτοί, που θέλουν και επιβάλλουν τον πόλεμο. Που θέλουν το θάνατο των παιδιών πριν περπατήσουν και των μεγαλύτερων πριν κάνουν παιδιά. Ας βοηθήσουμε όμως λιγάκι όλοι μας, φωνάζοντας και διαδηλώνοντας. Από το σπίτι μας η φωνή ακούγεται. Αλλά ακούγεται καλύτερα, όταν ενώνεται με των άλλων στους δρόμους και έξω από τις πρεσβείες τους. ΟΧΙ λοιπόν στον πόλεμο, ΟΧΙ στους φονιάδες των λαών και των παιδιών μας.

Α. ΚΑΚΑΡΑΣ
Διδάσκων του Πανεπιστημίου Αιγαίου, Μέλος της Κίνησης για την Εθνική Αμυνα