«ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ της επιστροφής» είναι ένα λεύκωμα, που παρουσιάστηκε προχτές, της Εταιρείας Ψυχοκοινωνικής Υγείας του Παιδιού και του Εφήβου, στο οποίο αποτυπώνεται μέσα από εικόνες, η προσπάθεια για την αποασυλοποίηση των παιδιών του ΠΙΚΠΑ της Λέρου.

Οι δομές που δημιουργούνται γενικότερα για την αποασυλοποίηση γίνονται με - εν πολλοίς - κοινοτικά κονδύλια και δευτερευόντως με εθνικούς πόρους. Οταν λοιπόν τελειώσουν τα κοινοτικά κονδύλια, τότε αρχίζει - και ήδη έχει συμβεί - το δράμα και για τους αποασυλοποιημένους αλλά και για τους εργαζόμενους: Μένουν όλα στον αέρα.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ «τρέχει» για να μπορέσει να απορροφήσει τα κοινοτικά κονδύλια και σχεδιάζει να κλείσει 4 ή 5 ψυχιατρεία μέχρι το 2006.

Ομως, όπως επισήμανε και κατά τη διάρκεια της παρουσίασης του λευκώματος ο καθηγητής της ψυχιατρικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Γ. Καπρίνης, δεν πρέπει να γίνει άγρια αποασυλοποίηση και χωρίς το σεβασμό στον ασθενή. Δεν πρέπει, πρόσθεσε, να δημιουργηθούν ασυλικές μορφές έξω απ' τα άσυλα και ότι εκτός απ' τις δομές πρέπει να προσεχτεί η λειτουργία των δομών...

ΑΝ ΕΞΕΛΙΧΤΟΥΝ έτσι τα πράγματα, τότε η κατάληξη μπορεί να είναι το ίδιο οδυνηρή με εκείνη της Αμερικής όπου άρχισε το κλείσιμο των ψυχιατρείων στα μέσα της δεκαετίας του 1950.

Στις 7.9.1999 η USA Today της 7.9.1999 και με αφορμή την εκτέλεση δύο ψυχικά ασθενών από αστυνομικούς - για κάποιες πράξεις τους - έγραψε «πως η ελευθερία τιμωρεί τους ψυχικά ασθενείς» τονίζοντας: «Ηρθε η ώρα να αντιστραφεί η πορεία. Η υποχρεωτική περίθαλψη για όσους είναι πολύ άρρωστοι για να αναγνωρίσουν ότι χρειάζονται βοήθεια, είναι πολύ πιο ανθρώπινη από τη σημερινή μας, μη υποχρεωτική περίθαλψη».

ΟΥΔΕΙΣ υποστηρίζει την ασυλική μορφή. Αλλά και ουδείς δεν μπορεί να δεχτεί το μετέωρο βήμα για ανθρώπους που πρωτίστως έχουν ανάγκη προστασίας και δεν μπορούν να αφεθούν στην τύχη της απορρόφησης κοινοτικών κονδυλίων...