Οδηγίες προς ναυτιλλομένους - στην προκειμένη περίπτωση προς τους κερδοσκόπους του Χρηματιστηρίου - έδωσε χτες ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Ν. Χριστοδουλάκης, σε ομιλία του με θέμα «Εταιρική διακυβέρνηση και οικονομική ανάπτυξη». Η ομιλία πραγματοποιήθηκε σε ημερίδα που πραγματοποίησε η ιδιωτική σχολή «London Business School Greek Alumni Association». Ο υπουργός Οικονομίας άσκησε μάλιστα επιλεκτική κριτική για την περίοδο 1999-2000 και για όσα συνέβησαν τότε στο ελληνικό Χρηματιστήριο, μη αναφερόμενος στις τεράστιες κυβερνητικές ευθύνες που πυροδότησαν τον χρηματιστηριακό τζόγο. Ετσι, έκανε λόγο για «υπερβολές και επιπολαιότητες που χαρακτήρισαν το φούσκωμα των αγορών της περιόδου 1999-2000», οι οποίες «δημιούργησαν αμείλικτα ερωτηματικά για τη συμπεριφορά των επιχειρήσεων και τη διαχείριση των κεφαλαίων που τοποθέτησαν οι μικροεπενδυτές».

Κατηγόρησε ορισμένες εισηγμένες επιχειρήσεις, οι οποίες «αντιμετώπισαν τη μαζική προσέλευση των μικροεπενδυτών με ανευθυνότητα και προσωπική ιδιοτέλεια, σπεύδοντας να ενισχύσουν την ατομική τους περιουσία και να προβούν σε προκλητικές εκδηλώσεις νεοπλουτισμού, αριβισμού και καταχρήσεων». Στη συνέχεια ο υπουργός αποκαλύπτει τα κίνητρα της, εκ των υστέρων και με την απόσταση του χρόνου, άσκησης κρητικής, που δεν είναι άλλα από τον τρόπο επαναπροσέγγισης των μικροεπενδυτών, τους οποίους οι αετονύχηδες «μάδησαν» κανονικά.

Ο υπουργός έκανε λόγο για «αίσθηση αδιαφορίας, παραπλάνησης και εγκατάλειψης, η οποία αν δεν επουλωθεί θα διαταράξει μακροπρόθεσμα το πλαίσιο εμπιστοσύνης μεταξύ επιχειρήσεων και επενδυτών». Κατά τον υπουργό, «κινδυνεύει επίσης να διαμορφωθεί για άλλη μια φορά στην ελληνική κοινωνία μία καχύποπτη, αν όχι εχθρική, προκατάληψη εναντίον της επιχειρηματικότητας και να υπονομεύσει έτσι την αναπτυξιακή δυναμική της χώρας». Με λίγα λόγια, ο Ν. Χριστοδουλάκης με την τοποθέτησή του ανέδειξε δύο προβλήματα. Το πρώτο έχει να κάνει με το πώς θα μπορέσουν, μέσω των μηχανισμών που διαθέτουν στα χέρια τους κυβέρνηση και εισηγμένες εταιρίες, να βάλουν και πάλι στο χέρι τις αποταμιεύσεις των «ζεματισμένων» μικροεπενδυτών. Το δεύτερο - που έχει και ιδεολογική χροιά - ήταν πώς με την αρπακτική συμπεριφορά που επιδεικνύουν οι μεγάλοι κεφαλαιούχοι, κινδυνεύουν να στρέψουν την ελληνική κοινωνία κατά των θεμελίων της επιχειρηματικότητας, των μηχανισμών αναπαραγωγής του κεφαλαίου.