Είναι γνωστό ότι οι γυναίκες, ιδιαίτερα στη χώρα μας, υστερούν στον τομέα της Πληροφορικής - όχι μόνο στην εκπαίδευση, αλλά και στην πρόσβαση στις σχετικές εργασίες. Ηδη, όπου απασχολούνται, συνωστίζονται σε θέσεις χαμηλής ειδίκευσης και κακοπληρωμένες. Ετσι, ακόμα και με τη νέα τεχνολογία, έχουμε ενίσχυση των διακρίσεων.

Εύγλωττα ήταν τα στοιχεία που δόθηκαν σε πρόσφατο συνέδριο με θέμα «Φύλο και κοινωνία της πληροφορίας»: Οι κατέχοντες τη νέα τεχνολογία δεν αξιοποιούν τις γυναίκες εργαζόμενες, αλλά τις χρησιμοποιούν για να αυξήσουν τα κέρδη τους: Στην Ευρώπη μόνον το 20% περίπου των υπαλλήλων του τομέα των Τεχνολογιών - Πληροφοριών και Επικοινωνιών είναι γυναίκες. Οι γυναίκες ακόμα υποεκπροσωπούνται στους περισσότερους τομείς τους σχετικούς με υπολογιστές, από τον προγραμματισμό μέχρι το σχεδιασμό προϊόντων και τη χρήση της υποδομής πληροφοριών. Στο συνέδριο που οργανώθηκε από τη Γενική Γραμματεία Ισότητας και το υπουργείο Εσωτερικών, Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, ο υπουργός Εργασίας εξάγγειλε ένα πρόγραμμα κατάρτισης ανέργων - κυρίως γυναικών - σε βασικές δεξιότητες χρήσης της τεχνολογίας πληροφορικής.

Αρκεί η κατάρτιση για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα; Πολύ περισσότερο, δημιουργεί θέσεις εργασίας και μάλιστα με σταθερό ημερήσιο εργάσιμο χρόνο (35ωρο - 7ωρο - 5ήμερο); Στο ίδιο το κείμενο προβληματισμού του συνεδρίου, επισημαίνεται ότι η ευελιξία στις σχετικές εργασίες εγκυμονεί σοβαρούς κινδύνους για τις γυναίκες εργαζόμενες: «Οι γυναίκες, διαβάζουμε, όπως δείχνουν οι μελέτες, όταν εργάζονται στο σπίτι, αναλαμβάνουν ένα αυξανόμενο οικιακό φορτίο, που ενισχύει ή επιδεινώνει τις υπάρχουσες ανισότητες. Παράλληλα, σαν εργαζόμενες κατ' οίκον ή μερικής απασχόλησης, είναι πιθανότερο να έχουν απώλειες σχετικές με την ασφάλεια εργασίας και την προώθηση της σταδιοδρομίας και μέσα στις επιχειρήσεις τους και στην ευρύτερη αγορά εργασίας. Εκτός από την κοινωνική απομόνωση, προκύπτουν απώλειες, όσον αφορά στη σύνδεση μεταξύ τους και με τους άμεσους εργοδότες τους, καθώς επίσης και με τους /τις συναδέλφους τους (σ.σ. δηλαδή, εκτός των άλλων, είναι πολύ δύσκολο να συνδικαλιστούν). Η ευελιξία, τονίζεται στο ίδιο κείμενο, είναι πιθανό να συμβαδίζει με την εντατικοποίηση της εργασίας. Η πίεση και η κούραση αυξάνονται».

Αλλά έχουμε και τις απειλές της άνευ όρων ευελιξίας της εργασίας: Οι επιχειρήσεις στους τομείς της τηλε-εργασίας θέλουν ένα προσωπικό, που να αφιερώνεται «ψυχή τε και σώματι» στην εργασία, να δέχεται όλες τις μορφές της ευελιξίας χωρίς να έχει και τις εγγυήσεις της ασφάλειας εργασίας: Με δυο λόγια, να δουλεύει, αν χρειάζεται, από το πρωί μέχρι το βράδυ και να γίνεται σκλάβος του εργοδότη του!

Εχουμε, λοιπόν, μια διαιώνιση του παραδοσιακού «φασόν» με σύγχρονους όρους, που θα πλήξει ιδιαίτερα τις γυναίκες - μητέρες, ανήμπορες να διεκδικούν συλλογικά τα δικαιώματά τους.

Ηδη, τα μηνύματα έρχονται από την Ευρώπη, όπου η τηλε-εργασία επηρεάζει αρνητικά την πλήρη εργασία, γιατί έχει αυξήσει τον αριθμό των αυτοαπασχολουμένων. Πολλές επιχειρήσεις για να μειώσουν το κόστος λειτουργούν με ελάχιστο μισθωτό προσωπικό και τις υπόλοιπες δουλιές τις έχουν αναθέσει σε τηλε-εργαζόμενους - και κυρίως τηλε-εργαζόμενες - που ξεζουμίζουν. Στην Ελλάδα, ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα επαγγέλματος, με τη μορφή της τηλε-εργασίας, είναι το δημοσιογραφικό. Διαρκώς αυξάνονται οι νέοι και οι νέες που εργάζονται σαν «φρι-λάνσερς», χωρίς συλλογική σύμβαση εργασίας, με δελτία παροχής υπηρεσιών και συχνά με τηλε-εργασία, που προκαλεί προβλήματα υγείας.

Ετσι, αντί οι νέες τεχνολογίες να υπηρετούν την εργαζόμενη, τον εργαζόμενο, μειώνοντας το χρόνο εργασίας, δημιουργώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας, ικανοποιώντας τις σύγχρονες ανάγκες τους, χρησιμοποιούνται για την ένταση της εκμετάλλευσης και την κερδοφορία των εργοδοτών.