Σε εποχές πολεμικών εντάσεων, είναι παρατηρημένο ότι προκαλούνται και καταστροφές πολιτιστικών στοιχείων. Αυτό δεν είναι τυχαίο, δεδομένου ότι μπορεί ο πόλεμος να έχει αφορμή και στόχο καθαρά οικονομικά θέματα, όμως ένα από τα μέσα κάμψης του αντιπάλου είναι και η καταστροφή (και μετά τον πόλεμο η εξαγορά, η ενσωμάτωση των πληθυσμών στον πολιτισμό του νικητή) και αντίστροφα, ένα από τα πεδία αντίστασης των ηττημένων είναι η συσπείρωση στις πολιτισμικές τους αξίες. Με βάση αυτά, έχουμε συνεχείς καταστροφές πολιτισμικών στοιχείων σε όλη τη διάρκεια της Ιστορίας, όπως: Η πυρπόληση του Ναού του Σολομώντα από τον Τίτο το 70 π.Χ. στην Ιερουσαλήμ. Η πυρπόληση της Βιβλιοθήκης της Αλεξάνδρειας από τους Αραβες. Η καταστροφή των βιβλιοθηκών και των μνημείων της Κωνσταντινούπολης από τους σταυροφόρους το 1204 και τους Οθωμανούς το 1453. Η καταστροφή της Δρέσδης το 1945 από την αμερικανική αεροπορία. Η καταστροφή των εκκλησιών και μοναστηριών στη Σερβία από τους αμερικανικούς βομβαρδισμούς κατά τη διάρκεια του βρώμικου πολέμου στη Γιουγκοσλαβία. Η καταστροφή της πολιτιστικής κληρονομιάς του Ιράκ τόσο στον πόλεμο του Κόλπου, όσο και στην πρόσφατη εισβολή και η λαφυραγώγησή της.