Πέθανε την περασμένη Πέμπτη και κηδεύτηκε, χτες Παρασκευή, στο Βόλο ο παλαίμαχος κομμουνιστής Νίκος Γαλλόπουλος.

Στην κηδεία του παραβρέθηκαν πλήθος κόσμου, φίλοι, συναγωνιστές και σύντροφοι και αντιπροσωπείες της ΝΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ, με επικεφαλής τον Γραμματέα της Μιχάλη Τσιώνα, και της ΕΠ Θεσσαλίας, με επικεφαλής τον Γραμματέα της Γιάννη Χώτο, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ. Επίσης παραβρίσκονταν αντιπροσωπείες της Πανελλήνιας Ενωσης Επαναπατρισμένων Πολιτικών Προσφύγων και της Πανελλήνιας Ενωσης Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης, παραρτήματα Μαγνησίας. Ολοι κατέθεσαν στεφάνια.

Αποχαιρετώντας τον Μιχάλη Γαλλόπουλο, ο Γιώργος Λούμας, μέλος του ΝΓ της ΝΕ Μαγνησίας του ΚΚΕ, αναφέρθηκε στη ζωή και τη δράση του, σημειώνοντας, ανάμεσα στα άλλα:

Οσοι γνώρισαν από κοντά τον σύντροφο, όσοι δούλεψαν μαζί του μπορούν να βεβαιώσουν ότι έφυγε από κοντά μας ένας κομμουνιστής, που με τη βαθιά του πίστη στα ιδανικά του αγώνα και με τη δράση του στις πιο δύσκολες συνθήκες σκιαγράφησε το μεγαλείο του λαϊκού αγωνιστή.

Με τους αγώνες του δεν εκπλήρωσε μόνο το χρέος του απέναντι στο Κόμμα και το λαό, αλλά, ταυτόχρονα, αποτελεί φωτεινό παράδειγμα και για όλους εμάς τους νεότερους.

Ο σ. Νίκος Γαλλόπουλος γεννήθηκε το 1916 σε χωριό των Φαρσάλων από αγροτική οικογένεια. Οργανώνεται στην ΟΚΝΕ σε ηλικία 17 χρόνων με υπόδειξη του Σπύρου Τσανάκα που δούλευε καροποιός στο χωριό Κρήνη Φαρσάλων και ο οποίος πέθανε στη Φολέγανδρο.

Στην περίοδο της Κατοχής, ο σ. Νίκος περνάει στις γραμμές του ΕΛΑΣ, παίρνει μέρος σε πολλές μάχες. Με την απελευθέρωση καταδιώκεται, όπως όλοι οι αγωνιστές και ξαναπαίρνει το δρόμο του αγώνα μέσα από τις γραμμές του ΔΣΕ. Τον Ιούνη του '47 τραυματίζεται βαριά σε μάχη στο Πήλιο, αλλά συνεχίζει να παλεύει με πάθος, είτε σε βοηθητικές υπηρεσίες και στην επιμελητεία, είτε ως διμοιρίτης σε λόχο θέσεως στον Ολυμπο.

Με την ήττα του ΔΣΕ, το 1949, εξαναγκάζεται στην προσφυγιά, στις φιλόξενες σοσιαλιστικές χώρες(Πολωνία). Επαναπατρίστηκε το 1975 και με νέα ορμή αναλαμβάνει δράση μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ, στα χωριά του Πηλίου.

Μέχρι το τέλος της ζωής του, στάθηκε συνεπής στις αρχές και τις αξίες του. Ο θάνατός του αφήνει μεγάλο κενό. Ομως, οι αγώνες και η προσφορά του γίνονται φάρος για τους νεότερους και θα βρουν δικαίωση και στη χώρα μας και σ' ολόκληρο τον κόσμο. Οι κομμουνιστές της Μαγνησίας θα σε θυμούνται πάντα με σεβασμό, διαβεβαίωσε ο Γ. Λούμας.