Ξεκινάει σήμερα η Γενική Συνέλευση της Διδασκαλικής Ομοσπονδίας Ελλάδας και ολοκληρώνεται την Παρασκευή με την εκλογή του νέου Διοικητικού Συμβουλίου της. Πρόκειται για την 72η Συνέλευση που πραγματοποιείται σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, με την πλειοψηφία να κινείται στη γραμμή της συναίνεσης και της υποταγής με την εφαρμοζόμενη αντιεκπαιδευτική πολιτική.

Η ΕΣΑΚ - ΔΕΕ στον αντίποδα αυτής της κατάστασης με διακήρυξή της καλεί τους εκπαιδευτικούς να ενισχύσουν το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα κόντρα στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις προβάλλοντας το σχολείο των λαϊκών αναγκών. Οπως επισημαίνει χαρακτηριστικά η παράταξη: «Τα δύο χρόνια, που μεσολάβησαν από την προηγούμενη εκλογική συνέλευση, εκδηλώθηκε ακόμη πιο έντονα η σύγκρουση των δύο γραμμών στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η πλειοψηφία ΠΑΣΚ - ΔΑΚΕ στη ΔΟΕ, δημιουργήθηκε και έδρασε στη λογική της συναίνεσης και του «εφικτού». Συνέβαλε στον αποπροσανατολισμό του κλάδου, απεμπόλησε βασικά και κυρίαρχα αιτήματα, κινήθηκε στα πλαίσια μιας συντεχνιακής και αδιέξοδης λογικής, υιοθέτησε τις βασικότερες αντιεκπαιδευτικές επιλογές, έγινε συνεργός της κυβέρνησης στην υλοποίησή τους με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις. Οι δυνάμεις της πλειοψηφίας απέδειξαν με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο ότι οι εκπαιδευτικοί δεν έχουν να περιμένουν τίποτα από αυτούς. Προξένησαν ζημιά στην ίδια την υπόσταση του συνδικαλιστικού μας κινήματος, αφού η διατήρηση των συσχετισμών και της συνοχής της πλειοψηφίας αυτής απαίτησε και απαιτεί την υπονόμευση των μαζικών διαδικασιών, την αφυδάτωση της πρωτοβουλίας των πρωτοβάθμιων σωματείων και σε αυτή την κατεύθυνση λειτούργησαν και λειτουργούν με απόλυτη σύμπνοια».

Η ΕΣΑΚ - ΔΕΕ, υπογραμμίζει: «Ηλύση βρίσκεται στα χέρια όλων των συναδέλφων, παρά και ενάντια στη θέληση των δυνάμεων της υποταγής, στη συντονισμένη και πρωτόβουλη δράση τους, στη ριζική αλλαγή των συσχετισμών, σε όφελος του ταξικού μπλοκ, την ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ, που αρνείται να παραδώσει τα όπλα και να δηλώσει υποταγή στις επιλογές της ΟΝΕ του κεφαλαίου.

Οι αντιπολιτευτικές φωνές που υψώνονται με τη λογική του αυθόρμητου χωρίς προοπτική, του αποσπασματικού, του παρορμητικού καθώς και οι κεντροαριστερές φωνές της πλήρους ενσωμάτωσης στους μονόδρομους του κεφαλαίου, στη λογική του εφικτού, του ευρωραγιαδισμού που πρεσβεύουν άλλες αυτοαποκαλούμενες αριστερές δυνάμεις, λειτουργούν σαν "βούτυρο στο ψωμί" της κυβερνητικής πολιτικής».

Τέλος, επισημαίνει ότι ο κλάδος σήμερα: «ΜΠΟΡΕΙ να έχει ένα συνδικαλιστικό κίνημα που, ταξικά προσανατολισμένο, συγκρούεται με το σύνολο της αντιλαϊκής πολιτικής του κεφαλαίου που γεννά και αναπαράγει όλα τα προβλήματά μας. Ενα κίνημα που θα διεκδικεί, θ' ανακτά τα χαμένα και θα κατακτά νέα δικαιώματα, αντίστοιχα με τις αυξημένες σύγχρονες ανάγκες της Παιδείας και του εκπαιδευτικού. Ενα συνδικαλιστικό κίνημα που, μαζί με τους άλλους εργαζόμενους, θα υψώνει ισχυρό, αποτελεσματικό μέτωπο ενάντια στο αντεργατικό - αντιεκπαιδευτικό μέτωπο κεφαλαίου - κυβέρνησης - ΕΕ, που στο κέντρο του θα έχει τον εκπαιδευτικό και το σχολείο του μέλλοντος».