Ραντεβού με την ιστορική αλήθεια της λαϊκής αντίστασης και της φασιστικής θηριωδίας των μεταπολεμικών κυβερνήσεων της Ελλάδας, είχαν τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ από όλες τις θεσσαλικές πόλεις, το περασμένο Σαββατοκύριακο στο Τρίκκερι της Μαγνησίας. Τον ιστορικό αυτό τόπο μαρτυρίου και ηρωισμού χιλιάδων κομμουνιστών και προοδευτικών αγωνιστών, διάλεξε η Οργάνωση Περιοχής Θεσσαλίας της ΚΝΕ, για να ανοίξει τον κύκλο των εκδηλώσεων του 29ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», με σκοπό να γνωρίσουν οι νέοι εκείνα τα κεφάλαια της ιστορίας, που σκόπιμα απουσιάζουν από τα σχολικά βιβλία.

Το Τρίκκερι λειτούργησε ως τόπος εξορίας ανδρών τα χρόνια μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, μέχρι το 1949. Τα επόμενα χρόνια, οι άνδρες μεταφέρθηκαν σε άλλα ξερονήσια και στο Τρίκκερι οδηγήθηκαν γυναίκες, αντάρτισσες, είτε απλά μέλη οικογενειών που είχαν αγωνιστές του ΔΣΕ, ή του ΕΑΜ. Το Σάββατο, παρουσιάστηκε αφιέρωμα με αποσπάσματα βιβλίων γραμμένων από εξόριστες στο νησί αγωνίστριες. Σκηνικά και γεγονότα θανάτου και τρόμου περιγράφτηκαν: καθημερινά βασανιστήρια οργανώνονταν, εξευτελισμοί, ακόμα και απέναντι σε μικρά παιδιά που οι στρατιώτες τους στερούσαν το νερό, εκβιάζοντας τις μανάδες τους, για να υπογράψουν δηλώσεις μετανοίας. Από την άλλη, βέβαια, οι κρατούμενες είχαν στήσει μέσα στο στρατόπεδο μια ανθρώπινη μηχανή ανεξάντλητης πολιτιστικής δημιουργίας, οργανώνοντας πολιτιστικές και αθλητικές εκδηλώσεις, μέσα σε συνθήκες συνωμοσίας. Στην εκδήλωση μίλησε το μέλος του ΚΣ της ΚΝΕ, Γιάννης Σκόκας, που σημείωσε ότι, όπως τότε που οι εξόριστες αγωνίζονταν για ελευθερία και ανεξαρτησία, έτσι και σήμερα η νεολαία πρέπει να βαδίζει στο ίδιο μονοπάτι ανυπακοής σε εκείνους που τη θέλουν να μοιρολατρεί, να θάβει τα δικαιώματά της κάτω από την ταφόπλακα των καπιταλιστικών συμφερόντων.

Μαζί με τους νέους επισκέπτες, ταξίδεψε στο Τρίκκερι η Ελένη Καρανικόλα, η οποία ανέλαβε και την περιήγησή τους στο στρατόπεδο, εκεί όπου οι κρατούμενες ζούσαν, δούλευαν συνεχώς, στο μοναστήρι όπου συγκέντρωνε η διοίκηση τις άρρωστες, αλλά και εκεί που ανέβαζαν, πάντα στα κρυφά, θεατρικές παραστάσεις. Η ίδια προσπάθησε να μεταφέρει τους νέους σ' κείνη την εποχή με μεγάλη συγκίνηση μιλώντας για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης, αλλά και το πείσμα των φυλακισμένων να αντισταθούν, μέσα σε καθεστώς καθημερινής τρομοκρατίας.

Ξεχωριστή σημασία έχει το γεγονός πως οι ίδιοι οι νέοι που βρέθηκαν στο Τρίκκερι, φάνηκαν προβληματισμένοι από όσα άκουσαν και είδαν. «Είναι μεγάλο το βάρος που προκύπτει για μας από αυτή την ιστορία», έβγαινε ως δικό τους συμπέρασμα, στα πηγαδάκια που σχημάτιζαν. «Δε συμφέρει την άρχουσα τάξη να τα διδάσκονται αυτά στο σχολείο, γι' αυτό λείπουν και από τα βιβλία μας», τόνισε στο «Ρ», ο Γιώργος Καραγιάννης από τη Λάρισα. (Ο «Ρ» σε επόμενο φύλλο του θα δημοσιεύσει αναλυτικό ρεπορτάζ για την αξιόλογη αυτή εκδήλωση).