Είναι προφανές ότι με την αποχώρηση της κ. Κούρκουλα ή την έλευση του κ. Κουλούρη, ...κλίμα δε δημιουργείται. Το κλίμα, όμως, για την κυβέρνηση και την ηγετική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος, είναι απαραίτητο. Πάντα αυτή η κυβέρνηση πόνταρε στα επικοινωνιακά. Στηριζόταν στο «κλίμα», που προκαλούν οι επίσημες ανακοινώσεις, οι δηλώσεις αρμοδίων, οι «διαρροές» ειδικών, ακόμα και οι σωστά καλλιεργούμενες ψευδαισθήσεις των πολιτών. Ετσι, αφού το πολυπόθητο «κλίμα» δεν ήρθε από τον ανασχηματισμό, τρέχουν να το δημιουργήσουν με άλλους μύθους. Αυτή τη φορά επιστρατεύουν τις πρωθυπουργικές ...«χάρτες». Σειρά μέτρων που υποτίθεται θα έχουν κοινωνικό χαρακτήρα και - επίσης υποτίθεται - θα συμβάλλουν στην ανακούφιση των εργαζομένων. Για να δούμε, λοιπόν, πώς έχουν τα πράγματα...

Για να υπάρχει ανάγκη ανακούφισης των εργαζομένων, θα πει ότι κάποιος μέχρι σήμερα τους ξεπάτωνε και τους έβγαζε το λάδι. Αυτό δε θέλει συζήτηση. Πράγματι, για τους εργαζόμενους είναι αξεπέραστο πρόβλημα και σαράκι η ανεργία και η υποαπασχόληση, η απειλή απόλυσης και η μισοπληρωμένη εργασία, η πολυετής πολιτική λιτότητας και οι ασταμάτητες ανατιμήσεις, τα καθημερινά και στοιχειώδη που δεν καλύπτονται. Αποτελεί πρόκληση να μιλάνε διάφοροι μεγαλοπιασμένοι δισεκατομμυριούχοι για τις επιτυχίες και το δυναμισμό της οικονομίας και ο απλός εργάτης να τρέμει ότι θα του τιναχτεί στον αέρα ο οικογενειακός προϋπολογισμός αν αρρωστήσει, ή αν το παιδί χρειαστεί φροντιστήριο, ή αν του ζητήσουν κι από πάνω να πάνε διακοπές...

Τα «κοινωνικά» πακέτα, που κατά καιρούς έχει εξαγγείλει η κυβέρνηση Σημίτη, δεν αφήνουν την παραμικρή αμφιβολία για το πού θα παιχτεί το παιχνίδι. Στην καλύτερη περίπτωση, θα είναι κάποια ψίχουλα μεταφρασμένα σε 10, 20 ή 30 ευρώ, με τα οποία θα προσπαθήσουν, προεκλογικά, να αγοράσουν ακόμα και την ψυχή των εργαζομένων. Αυτών που τόσα χρόνια στενάζουν κάτω από την εφαρμοζόμενη πολιτική, αλλά οι μηχανισμοί που διαθέτουν τους έχουν εκπαιδεύσει να καρτερούν. Ακόμα και την κοροϊδία τους. Ετσι έκαναν από παλιά, έτσι θα κάνουν και τώρα. Αλλωστε, τι τους κοστίζει να υποσχεθούν διάφορα «πακέτα» για μετά από αυτές τις εκλογές, τις οποίες και οι ίδιοι τις θεωρούν χαμένες; Βέβαια, το σκηνικό για τους εργαζόμενους διαγράφεται εντελώς διαφορετικό. Τα εύσημα που απέσπασε η κυβέρνηση πριν δυο βδομάδες από την ΕΕ, οι επικείμενες νέες ρυθμίσεις για το κοινωνικοασφαλιστικό και το παραπέρα βάθεμα των «διαρθρωτικών αλλαγών» και οι αντιλαϊκοί σχεδιασμοί συνολικά, προαναγγέλλουν νέες επιθέσεις και καινούρια βάσανα για το λαό, παρά «κοινωνικά πακέτα» και άλλα φούμαρα.

Ανακούφιση και ουσιαστικά μέτρα κοινωνικού χαρακτήρα, μέτρα, που θα ανατρέπουν το καθεστώς της καθημερινής αβεβαιότητας και της οικονομικής ασφυξίας, πράγματι είναι αναγκαία για το σύνολο των εργαζομένων, μόνο που σε καμιά περίπτωση δεν είναι δυνατόν να τα πάρει οποιαδήποτε κυβέρνηση που ακολούθησε τη μέχρι σήμερα πορεία της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ. Τέτοιες κυβερνήσεις, με τέτοια πολιτική και τέτοιους ηγέτες, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να δημιουργούν μύθους και ψεύτικες προσδοκίες. Φρούδες ελπίδες ότι υπάρχει τρόπος και είναι δυνατόν να εφαρμόζουν μια πολιτική που θα χειροκροτείται από το μεγάλο, ντόπιο και ξένο, κεφάλαιο και ταυτόχρονα θα προστατεύει τα συμφέροντα των εργαζομένων...