Το διαφημιστικό του κυβερνητικού στόχου προβάλλει σαν σημαντικό ότι ο άνεργος που θα συμμετέχει σε αυτούς τους συνεταιρισμούς θα επιδοτείται μέχρι και το ποσό των 12.300 ευρώ το χρόνο (4.200.000), χωρίς όμως ασφαλιστική κάλυψη - ιατροφαρμακευτική - ή για σύνταξη. Η υπόθεση θυμίζει την επιδότηση για «αυταπασχόληση» στους απολυμένους των προβληματικών, που, αφού άνοιξαν για ένα διάστημα ψιλικατζίδικα, επέστρεψαν στους καταλόγους της ανεργίας και μάλιστα ως μακροχρόνια άνεργοι.

Η «κοινωνική οικονομία», ή τρίτος τομέας της οικονομίας σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, συμμετέχει «σε ένα ευρύ φάσμα δραστηριοτήτων, από τις κοινωνικές υπηρεσίες, τη φροντίδα για την υγεία, την Παιδεία, την κατοικία, τις έρευνες, τον πολιτισμό, τη θρησκεία μέχρι τις τοπικές πρωτοβουλίες για ανάπτυξη και απασχόληση, τα Ταμεία υγείας και σύνταξης, τους αγροτικούς και αστικούς συνεταιρισμούς».

Αποκαλυπτικό των στόχων της κυβέρνησης είναι ότι αυτοί οι συνεταιρισμοί, σύμφωνα με παλαιότερες δηλώσεις του υπουργού Εργασίας, μπορούν να δραστηριοποιηθούν σε τομείς παραγωγής που η εμπλοκή του κράτους κρίνεται ανέφικτη, ενώ οι ιδιώτες κρίνουν ασύμφορη τη συμμετοχή τους. Ετσι, οι συνεταιρισμοί αυτοί αντικαθιστούν το κράτος στον τομέα παροχής βασικών κοινωνικών αγαθών, αλλά και δραστηριοποιούνται εκεί όπου το μεγάλο κεφάλαιο εμφανίζεται αδιάφορο (τουλάχιστον σε πρώτη φάση), καθώς δεν υπάρχουν κέρδη. Πρόκειται για έμμεση ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών, που, σε βάθος χρόνου, αναμένεται να μεταφέρει το κόστος τους σε αυτούς που τις απολαμβάνουν, στους ίδιους τους εργαζόμενους.

Ενας ακόμα στόχος, αλλά όχι λιγότερο σημαντικός, είναι η καλλιέργεια ψευδαισθήσεων στους ίδιους τους ανέργους που συμμετέχουν σε έναν τέτοιο συνεταιρισμό. Θα βαφτίζονται ψευδεπίγραφα «αυτοαπασχολούμενοι», που, ελπίζοντας σε επιδοτήσεις και άλλες ευνοϊκές πολιτικές, θα εξαναγκάζονται στην αποδοχή των κυρίαρχων αντεργατικών πολιτικών.