Από την άλλη, βέβαια, πρέπει να επαναλάβουμε, ότι η απλή αναλογική δεν αποτελεί «φάρμακον διά πάσαν νόσον». Εγγυάται και εξασφαλίζει την ισότητα της ψήφου των πολιτών. Δεν επιτρέπει το κλέψιμο εδρών από τα όποια μικρότερα κόμματα, σε όφελος των μεγαλυτέρων. Δε συνεπάγεται από μόνη της, όμως, ούτε την εξαφάνιση του δικομματισμού, με τη σημερινή ή μια άλλη μορφή, ούτε την ανανέωση και την προοδευτική αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού, όπως ισχυρίστηκε προχτές ο πρόεδρος του ΣΥΝ. Αλλωστε, ο καθένας μπορεί να καταλάβει, ότι ο σημερινός δικομματισμός μπορεί να αντικατασταθεί με δυο συνασπισμούς κομμάτων (διπολισμός), έναν κεντροδεξιό κι έναν κεντροαριστερό, οι οποίοι θα συνεχίσουν να μονοπωλούν την πολιτική ζωή της χώρας και να εφαρμόζουν τις ίδιες στην ουσία με τις σημερινές πολιτικές διαχείρισης των «ευρω-μονοδρόμων».

Η ανανέωση και η προοδευτική αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού είναι άμεσα δεμένη όχι μόνον ή κυρίως με το ξεπέρασμα του δικομματισμού, όσο με την ήττα των πολιτικών που εκπροσωπεί, των κυρίαρχων, δηλαδή, σήμερα αντιλαϊκών πολιτικών, τη ριζική αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων και την ορμητική είσοδο στο προσκήνιο του οργανωμένου λαού, τη διαμόρφωση των απαραίτητων προϋποθέσεων για μια ριζικά διαφορετική πορεία της χώρας, σε αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση.