Τα προηγούμενα πέντε χρόνια οι μεγαλοεπιχειρηματίες «τσέπωσαν» περισσότερα από 3 δισεκατομμύρια ευρώ (1 τρισ. δρχ.), με τη μορφή των λεγομένων αναπτυξιακών κινήτρων - χωρίς να υπολογίζονται οι κάθε λογής φοροαπαλλαγές - και, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, έκαναν επενδύσεις, οι οποίες δημιούργησαν 20.000 νέες θέσεις εργασίας. Δηλαδή, 4.000 νέες θέσεις ετησίως, κατά μέσο όρο. Ακόμη κι αν δε λογαριάσουμε ότι στο ίδιο διάστημα προχώρησαν σε ακόμη περισσότερες απολύσεις, η κάθε νέα θέση κόστισε στον κρατικό προϋπολογισμό - δηλαδή, στο λαό - 150.000 ευρώ ή πλέον των 50 εκατομμυρίων δραχμών. Ποσό το οποίο υπερβαίνει κατά πολύ το άθροισμα του μέσου μισθού ενός εργαζόμενου στον ιδιωτικό τομέα, για μια ολόκληρη δεκαετία.

Προφανώς, όμως, η κυβέρνηση δε βλέπει έτσι τα πράγματα. Γι' αυτό και στον «αναπτυξιακό» νόμο που έδωσε προχτές στη δημοσιότητα, κάνει ακόμη περισσότερες τις επιχορηγήσεις προς το μεγάλο κεφάλαιο. Για παράδειγμα, ενώ, μέχρι σήμερα οι μεγαλοεπιχειρηματίες «τσέπωναν» για κάθε νέα θέση εργασίας 45.000 ευρώ επιχορήγηση, τώρα θα εισπράττουν 50.000. Το γεγονός, πως η λεγόμενη πολιτική επιδότησης της εργασίας δεν έχει στο παραμικρό προσφέρει τόσα χρόνια στην αντιμετώπιση της ανεργίας, όπως όλοι γνωρίζουν σ' αυτή τη χώρα, δε φαίνεται να πτοεί τους κυβερνώντες. Λογικό και αναμενόμενο, βέβαια, αφού δεν εκπροσωπούν και δεν υπηρετούν τα συμφέροντα των εργαζομένων, αλλά αυτά του μεγάλου κεφαλαίου και των πολυεθνικών.