Η ανεξέλεγκτη ακρίβεια πυρπολεί τα λαϊκά εισοδήματα. Αυτό το αναγνωρίζουν όλοι πλέον, είτε πρόκειται για την κυβέρνηση, είτε για τα κόμματα της αντιπολίτευσης, τα οποία, από τη δική του σκοπιά το καθένα, ασκούν κριτική για το επίπεδο των τιμών. Αλλο πράγμα, όμως, να αναγνωρίζεις ένα πρόβλημα, κι άλλο πράγμα οι προτάσεις για την αντιμετώπισή του. Γιατί με αφορμή το θέμα της ακρίβειας, η δημαγωγία και ο λαϊκισμός της κυβέρνησης, αλλά και των κομμάτων που αποδέχονται τις αρχές της «ελεύθερης αγοράς» περισσεύει.

Ας δούμε κατ' αρχήν πώς αντέδρασε στο πρόβλημα η ίδια η κυβέρνηση. Με τον «μίνι» ανασχηματισμό, ο πρωθυπουργός κάλεσε τηλεφωνικά τον Κ.Κουλούρη να συμμετάσχει στο νέο υπουργικό σχήμα, με ειδική αποστολή την καταπολέμηση της ακρίβειας. Κίμων ο εξολοθρευτής λοιπόν! Λες και το πρόβλημα της ακρίβειας έχει να κάνει με τις προσωπικές ικανότητες του ενός ή του άλλου υπουργού και δεν αφορά στις ακολουθούμενες πολιτικές. Στη συνέχεια, επιχειρήθηκε να ενοχοποιηθούν οι πωλητές των λαϊκών αγορών και μετά θυμήθηκαν τους τιμοκαταλόγους και άλλα παρόμοια. Λες και θα χτυπηθεί η ακρίβεια, αν θα μπουν οι ενδεικτικές τιμές σε 10 -15 προϊόντα, ή αν αναρτηθούν τιμοκατάλογοι στις υπηρεσίες. Η κυβέρνηση «αντιμετωπίζει» το όλο πρόβλημα καιροσκοπικά και με έντονο λαϊκιστικό τρόπο, με εμφανή επιδίωξη να πείσει τα λαϊκά στρώματα ότι κινητοποιείται κατά των κερδοσκοπίας(!), ότι λαμβάνει μέτρα (!) κλπ. Σηκώνει απλώς κουρνιαχτό σκόνης, για να κρύψει τη μεγάλη αλήθεια. Οτι η μήτρα που γεννά την κερδοσκοπία, είναι το ίδιο το καθεστώς της «ελεύθερης αγοράς», όπως και η ακολουθούμενη κυβερνητική πολιτική.

Και για να θέσουμε λίγο τον δάκτυλο επί τον τύπον των ήλων θα θέλαμε να ρωτήσουμε: Η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων πυροδοτεί ή όχι τον πληθωρισμό και τις ανατιμήσεις; Μήπως δεν ήταν οι ίδιες οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, οι οποίες, μεταξύ των όρων πώλησης των ΔΕΚΟ στους ιδιώτες, περιλαμβάνανε και την ετήσια αναπροσαρμογή των τιμολογίων τους, προκειμένου να γίνουν ελκυστικές στους υποψήφιους αγοραστές; Αυτό έγινε και με τον ΟΤΕ, την ΕΥΔΑΠ, τη ΔΕΗ, αλλά και τις άλλες ΔΕΚΟ που οι ίδιοι έβγαλαν στο σφυρί. Το καθεστώς της «ελεύθερης αγοράς» και η μονοπωλιακή δομή που υπάρχει σήμερα σε όλους τους κλάδους της ελληνικής βιομηχανίας, του εμπορίου και των υπηρεσιών, οδηγεί σε συνεχείς ανατιμήσεις. Και οι εταιρίες που κυριαρχούν στους διάφορους κλάδους είναι αυτές που επιβάλλουν και τις τιμές και τους ρυθμούς αύξησής τους. Ετσι ακριβώς και τώρα παρά τα όσα λέγονται από τους αρμόδιους για τη δημιουργία εντυπώσεων, οι μεγαλοεπιχειρηματίες δηλώνουν πανέτοιμοι να ρίξουν στην αγορά τους νέους τιμοκαταλόγους που θα ισχύσουν από το φθινόπωρο.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να έχουν αυταπάτες. Η αντιμετώπιση της ακριβείας είναι στενά συνδεδεμένη με την πάλη για την ανατροπή της σημερινής πολιτικής της ευρωσύγκλισης. Και πάει μαζί με την κινητοποίηση για καλύτερους μισθούς, καλύτερες συνθήκες ζωής, δωρεάν δημόσια Παιδεία, Υγεία κ.ο.κ. Ολα τα υπόλοιπα είναι λόγια για να περνάει η ώρα...