Η ανατροπή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα, υπέρ των ταξικών δυνάμεων, αναδεικνύεται σε προϋπόθεση για θετικές εξελίξεις

Πρώτον, αυτός ο νέος βασικός μισθός δεν ενσωματώνει όλα τα επιδόματα, που πολύ σωστά απαιτεί το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, ώστε να απαλλαγούν οι δημόσιοι υπάλληλοι από το «διαίρει και βασίλευε» της επιδοματικής πολιτικής των πολλαπλών πολιτικών σκοπιμοτήτων.

Δεύτερον, η ενσωμάτωση του επιδόματος εξομάλυνσης δεν έχει κανένα αντίκρισμα για τις συντάξεις, αφού το επίδομα αυτό απομειώνεται και μηδενίζεται στα συντάξιμα μισθολογικά κλιμάκια.

Τρίτον, η ενσωμάτωση του χρονοεπιδόματος είναι δώρο άδωρο, αφού και σήμερα ως ξεχωριστό ποσό ενέχει θέση βασικού μισθού και συνυπολογίζεται με το βασικό μισθό σ' όλες τις οικονομικές μεταβολές και λειτουργίες του. Ωστόσο, η ενσωμάτωσή του στο νέο βασικό μισθό απονεκρώνει τον ποσοστιαίο χαρακτήρα της αύξησής του και επιπλέον δίνει τη δυνατότητα στις κυβερνητικές πολιτικές σκοπιμότητες να αμφισβητήσουν και από τους δημόσιους υπάλληλους, αλλά και απ' όλους τους εργαζόμενους τα δικαιώματα που απορρέουν από τις εργασιακές τους πολυετίες (διετίες, τριετίες κλπ.).

Μετά απ' όλα αυτά η πραγματική ενσωμάτωση είναι τα 43, τα 54, τα 44 και τα 58 ευρώ για τις κατηγορίες ΥΕ, ΔΕ, ΤΕ, και ΠΕ αντίστοιχα, ποσά που αποτελούν ένα μέρος που αφαιρείται από το κίνητρο απόδοσης για κάθε κατηγορία υπαλλήλων. Αυτά τα ελάχιστα ποσά είναι και τα μοναδικά που θα συμπεριληφθούν στον υπολογισμό των συντάξεων, με ελάχιστες φυσικά συνταξιοδοτικές αποδόσεις. Τώρα πώς αυτά τα ποσά «υπερκαλύπτουν και απορροφούν τη σταδιακή ενσωμάτωση των 176 ευρώ στις συντάξεις, η οποία (ενσωμάτωση των 176 ευρώ) καταργείται», όπως μας διαβεβαιώνει στα κείμενά του ο υπουργός, μόνο ένας καλός αλχημιστής μπορεί να το βεβαιώνει. Σ' αυτήν τη φράση του, ο υπουργός αναφέρεται στον νέο αντιασφαλιστικό νόμο, που για να τον περάσει η κυβέρνηση πιο εύκολα στη Βουλή πέρυσι είχε συμπεριλάβει διάταξη σ' αυτόν το νόμο για σταδιακή ενσωμάτωση 176 ευρώ στο βασικό μισθό όλων των μισθολογικών κλιμακίων. Είχε, δηλαδή, νομοθετήσει το σταδιακό υπολογισμό των συντάξεων και πάνω στα 176 ευρώ. Μάλιστα, από την 1/1/2003 όλοι οι δημόσιοι υπάλληλοι πληρώνουν ασφαλιστική εισφορά 10,67% και επ' αυτού του ποσού. Τώρα, ο υπουργός λέει ότι καταργείται αυτή η διάταξη της ενσωμάτωσης των 176 ευρώ στο βασικό μισθό. Οι κρατήσεις όμως του 10,67% επί των 176 ευρώ θα συνεχίσουν να γίνονται μέχρι τις 31/12/2003 και θα τις σφετεριστεί η κυβέρνηση.

Παραπέρα, ο υπουργός, καταργώντας την ενιαία κλίμακα μισθών για όλες τις κατηγορίες και αντικαθιστώντας την με τέσσερις μισθολογικές κλίμακες, από μια για κάθε κατηγορία, επιδιώκει την κατάργηση του ενιαίου χαρακτήρα του μισθολογίου και συνακόλουθα την αποδυνάμωση της δυναμικής που περιέχει η ενιαία απ' όλους τους δημόσιους υπάλληλους διεκδίκηση ενιαίων μισθολογικών αυξήσεων.

Οσο για τη διατυμπανιζόμενη στα υπουργικά κείμενα βελτίωση των σχέσεων ανάμεσα στα μισθολογικά κλιμάκια και τις κατηγορίες, πρέπει να πούμε ότι το σωστό αίτημα του συνδικαλιστικού κινήματος, για κατά κατηγορία εσωτερική σχέση εισαγωγικού προς καταληκτικό μισθό 1 προς 2 και για εξωτερική σχέση κατώτατου προς ανώτατο μισθό 1 προς 3, δε «χωράει» στις αντίστοιχες σχέσεις 1 προς 1,72 και 1 προς 2,41 που δίνει το νέο κυβερνητικό μισθολόγιο. Βέβαια, ο υπουργός ισχυρίζεται ότι επιφέρει κάποια σχετική βελτίωση σε σχέση με τα ισχύοντα σήμερα. Ομως, αν υπολογίσουμε στις προαναφερόμενες σχέσεις αθροιστικά τα ποσά του βασικού μισθού και του χρονοεπιδόματος, που σήμερα παίζουν το ρόλο του βασικού μισθού και συνυπάρχουν στο νέο βασικό μισθό του νέου μισθολογίου, τότε θα διαπιστώσουμε ότι αυτές οι σχέσεις, με αθροισμένα αυτά τα ποσά, σήμερα είναι καλύτερες, συγκρινόμενες μ' αυτές των νέων βασικών μισθών, χωρίς βέβαια και πάλι να καλύπτουν το αίτημα του συνδικαλιστικού κινήματος.

Αρνητικό, επίσης, είναι το γεγονός ότι ο υπουργός όχι μόνο δε δέχτηκε την ενσωμάτωση του επιδόματος των 176 ευρώ, αλλά με την κατάργησή του και τη διατήρησή του ως προσωπική διαφορά για όσους το παίρνουν σήμερα, δημιουργεί και πρόσθετα οικονομικά προβλήματα, αλλά και ανισοτιμία σε βάρος των νέων εργαζομένων που θα προσληφθούν και θα εργάζονται σε εργασιακούς χώρους με συναδέλφους τους με τα ίδια προσόντα, που όμως θα παίρνουν την προσωπική διαφορά των 176 ευρώ, επειδή έτυχε να διοριστούν έστω και μια μέρα πριν την ψήφιση του νέου μισθολογίου.

Με «όχημα» το νέο μισθολόγιο, η κυβέρνηση εξέφρασε και άλλες αντεργατικές προθέσεις. Ο υπουργός από τις πρώτες συναντήσεις του με την ΑΔΕΔΥ, αλλά και με σχετικό νομοσχέδιο που μπλόκαρε το ελεγκτικό συνέδριο, επέμενε στην αποσύνδεση των συντάξεων από τους μισθούς. Με μια τέτοια ρύθμιση, που ο εκάστοτε υπουργός θα αποφασίζει και θα διατάζει το πόσο θα καθηλώνονται και θα μειώνονται οι συντάξεις, επιζητεί η κυβέρνηση να εξαναγκάζει τον εργαζόμενο να προτιμά να παραμένει στην ενεργό υπηρεσία μέχρι τα βαθιά γεράματα και μέχρι το «μοιραίο», για να αποφύγει την παραπάνω κυβερνητική αυθαιρεσία και έτσι και με τη «θέλησή» του να καταργηθεί ουσιαστικά το ηλικιακό δικαίωμά του στη σύνταξη, καθώς και το δικαίωμα του συνολικού εργάσιμου βίου.

Επίσης, στο πρώτο κείμενό του ο υπουργός θέτει και θέμα δημιουργίας ασφαλιστικού και συνταξιοδοτικού φορέα, που θα διαχειρίζεται τις κύριες και επικουρικές συντάξεις των εργαζομένων στο δημόσιο, και όσον αφορά στην είσπραξη των εισφορών και όσον αφορά στην καταβολή των συντάξεων. Με την πρόταση αυτή ο υπουργός στοχεύει σ' ένα επιπλέον πρόσθετο χτύπημα των συντάξεων. Με δεδομένη την επιχειρούμενη αποσύνδεση των συντάξεων από τους μισθούς, που προαναφέραμε, καθώς και με την καταλήστευση των αποθεματικών των σημερινών Ασφαλιστικών Ταμείων, αν γίνει ο φορέας που πρότεινε ο υπουργός, θα συμβεί το εξής: Πρώτον, τα μελλοντικά αποθεματικά του Ταμείου θα γίνουν αντικείμενο λεηλασίας από το μεγάλο κεφάλαιο και δεύτερον, σε περιπτώσεις που το Ταμείο εμφανίζει ελλείμματα, θα δίνεται η δυνατότητα στην εκάστοτε κυβέρνηση να αποφασίζει την αύξηση των εισφορών των εργαζομένων και τη μείωση των συντάξεων. Ενώ, με βάση και την πρόσφατη εμπειρία, είναι σίγουρο ότι το καπιταλιστικό κράτος δε θα καταβάλλει ούτε τις εργοδοτικές εισφορές.