Eurokinissi |
Είναι χρήσιμο να θυμίσουμε ότι το ζήτημα - θεσμό «νέο μισθολόγιο», το ανακίνησε πριν από 2,5 χρόνια, η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ, με προεξάρχουσες τις ηγεσίες των παρατάξεων ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, ΑΠ (ΣΥΝ) και, όπως στην πορεία αποδείχτηκε, καθ' υπαγόρευσιν της κυβέρνησης.
Οι ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ, εκτίμησαν εξαρχής ότι, σε μια εποχή, όπως η σημερινή, αρνητικών για το κίνημα συσχετισμών, η κυβέρνηση ενσωματώνει το κάθε θεσμικό εργατικό αίτημα στην αντιδραστική αναδιαρθρωτική πολιτική της. Το κύριο για τους εργαζόμενους δεν ήταν ο θεσμός «νέο μισθολόγιο» αλλά ήταν και είναι η διεκδίκηση άμεσα αυξήσεων αντίστοιχων με τις σύγχρονες ανάγκες τους που θα δρουν ενισχυτικά και σε μελλοντικό θεσμό μισθολογίου. Γι' αυτό αντιτάχθηκαν κατηγορηματικά στη «θεσμο-λογική» της πλειοψηφίας της ΑΔΕΔΥ και πρόταξαν την ανάγκη για δυναμικούς αγώνες για άμεσες ουσιαστικές αυξήσεις με πρώτο κατώτατο μισθό 1.100 Ευρώ και ανάλογη κλιμάκωση για όλα τα μισθολογικά κλιμάκια. Ομως, με πρόσχημα το αίτημα του νέου μισθολογίου, η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ τα τρία τελευταία χρόνια, παρ' όλο που αναγνώριζε απώλειες μισθών κατά 30%, δε διεκδικούσε οικονομικά αιτήματα, στο όνομα των «παχυλών» αποδοχών που θα 'ρχονταν «οσονούπω» μέσα από το νέο μισθολόγιο. Ετσι, η κυβέρνηση, με τη στήριξη της ΑΔΕΔΥ, διαιώνιζε, τη σε βάρος των εργαζομένων στο Δημόσιο, λιτότητα και ταυτόχρονα, μέσα από τη σχετική κυβερνητική επιτροπή Κιντή και όχι μόνο, απεργαζόταν ένα μισθολόγιο της θεσμοθετημένης μόνιμης λιτότητας και του νέου αυταρχισμού. Μ' αυτόν τον τρόπο το «νέο μισθολόγιο» έγινε η κολυμβήθρα του Σιλωάμ για τον εξαγνισμό της αντιλαϊκής κυβερνητικής λιτότητας και σήμερα, με βάση και τις αποκαλύψεις του υπουργού, αποδείχνεται και δούρειος ίππος για το πέρασμα των πιο σκληρών αντεργατικών αναδιαρθρώσεων του κυβερνητικού αντιδημοσιοϋπαλληλικού προγράμματος «ΠΟΛΙΤΕΙΑ». Και τώρα πάλι η πλειοψηφία της ΑΔΕΔΥ ψελλίζει μεν, κατ' ιδίαν, κάποια αντίθεση σ' αυτό το μισθολόγιο αλλά δεν το καταδικάζει, δε ζητάει την απόσυρσή του, αρνείται την οργάνωση αγώνων που προτείνουν οι ταξικές δυνάμεις στην ΑΔΕΔΥ και δίνει έτσι και προεκλογική αβάντα στην κυβέρνηση, αφήνοντάς τη να το παρουσιάζει και ως παροχολόγιο, δημιουργώντας εντυπώσεις ενόψει των επερχόμενων βουλευτικών εκλογών.
Ολα αυτά συνιστούν ραγδαίες αρνητικές εξελίξεις. Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο θα πρέπει να βγάλουν τα συμπεράσματά τους. Να εγκαταλείψουν μαζικά αυτές τις συνένοχες συνδικαλιστικές ηγεσίες. Να συμπορευτούν με τις ταξικές δυνάμεις, με το ΠΑΜΕ, και να οργανώσουν δυναμικούς ταξικούς αγώνες σύγκρουσης και ρήξης με το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής του κεφαλαίου που γεννά διαιωνίζει και οξύνει όλα τα προβλήματα σε βάρος του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων. Θα πρέπει ακόμα να καταδικάσουν και με την ψήφο τους όλους αυτούς τους λαομπαίχτες του ΠΑΣΟΚ της ΝΔ και του ΣΥΝ που τώρα, για να υφαρπάξουν την ψήφο των εργαζομένων στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές τάζουν λαγούς με πετραχήλια και μερικοί μάλιστα υποδύονται και τους αγωνιστές, ενώ όλο το υπόλοιπο διάστημα προσκυνούν τα μοναστήρια των ευρωμονοδρόμων και αφορίζουν όσους εναντιώνονται σ' αυτές τις αντεργατικές επιλογές κεφαλαίου - κυβέρνηση - Ευρωπαϊκής Ενωσης που είναι υπαίτιες για όλα μας τα προβλήματα.