Μια πραγματικότητα που συχνά ξεχνάμε ή υποτιμούμε είναι αυτή που αφορά τη διασυνοριακή ρύπανση. Η Βόρεια Ευρώπη πληρώνει πολύ ακριβά την υπόθεση αυτή, αν σκεφτούμε τη μόλυνση των λιμνών και ποταμών των σκανδιναβικών χωρών από τα εργοστάσια της Κεντρικής Ευρώπης, ή την καταστροφή δασών της Γερμανίας από τη ρύπανση που προκάλεσαν γειτονικές της χώρες. Αναφερόμαστε στην όξινη βροχή, που ευτυχώς δε μας έχει επισκεφτεί ακόμα. Η χώρα μας συνορεύει με τέσσερα κράτη, βορειοανατολικά, με αποτέλεσμα οι περιβαλλοντικές συνθήκες που επικρατούν σ' αυτά να επηρεάζουν και την Ελλάδα, άμεσα ή έμμεσα (και αντιστρόφως). Η πυρηνική μονάδα στο Κοζλοντούι της Βουλγαρίας αποτελεί μια ωρολογιακή βόμβα διαρκείας, εξαιτίας της σημερινής κατάστασης στη χώρα αυτή, που δεν επιτρέπει την ασφαλή λειτουργία των εργοστασίων αυτών, όσο ασφαλές μπορεί να χαρακτηριστεί ένα πυρηνικό εργοστάσιο. Ενα πυρηνικό ατύχημα ή μια διαρροή από τα πυρηνικά απόβλητα της μονάδας αυτής θα έχει απρόβλεπτες επιπτώσεις σ' ολόκληρη τη Βαλκανική Χερσόνησο. Τα σχέδια ίδρυσης παρόμοιας μονάδας από το στρατοκρατικό καθεστώς της Αγκυρας, στο Ακογιού, δημιουργούν άλλο ένα απόστημα, αν τελικά υλοποιηθούν τα σχέδια των στρατηγών. Ο κατάλογος είναι μακρύς και θα μεγαλώνει συνέχεια, εφόσον εξακολουθεί να ισχύει ως μοναδικό κριτήριο ανάπτυξης, στο πλαίσιο της ελεύθερης οικονομίας, το κέρδος των καπιταλιστών. Το σημείωμα αυτό γράφεται με αφορμή την εμφάνιση μεγάλων ποσοτήτων απορριμμάτων στο Νέστο, πριν μερικούς μήνες, με «αποστολέα» τη Βουλγαρία. Μια είδηση που εξαφανίστηκε από τα ΜΜΕ, όπως και τόσες άλλες... Είμαστε στην περίοδο του γάμου της Βανδή και τα κανάλια είχαν άλλες προτεραιότητες. Είναι η δεύτερη φορά που επαναλαμβάνεται αυτή η ιστορία, με ακριβώς το ίδιο σκηνικό. Με τη ρύπανση του ποταμού μεταφέρονται ρύποι σε υπόγειους υδροφορείς των Νομών Δράμας, Καβάλας και Ξάνθης. Οπως και στο προηγούμενο επεισόδιο υπήρξαν διαμαρτυρίες στους γείτονες, κυρίως από την πλευρά της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, προς τις αρμόδιες υπηρεσίες της χώρας μας και στις προξενικές αρχές της γείτονος. Η κεντρική μας εξουσία, ως συνήθως, σφύριξε αδιάφορα, μια και παρόμοια προβλήματα είναι ελάσσονος σημασίας. Είναι και τα οράματα για τη Μητρόπολη των Βαλκανίων και δε συμμαζεύεται. Ετσι δεν υπάρχει η παραμικρή εξασφάλιση ότι παρόμοια συμβάντα δε θα επαναληφθούν στο μέλλον. Αν δεν υπογραφούν διακρατικές συνθήκες, με ταυτόχρονη θέσπιση περιβαλλοντικών παρατηρητηρίων που θα ελέγχουν τα υπογραμμένα, η κατάσταση δε θα αλλάξει, αλλά θα χειροτερεύει όσο ο φιλελευθερισμός παραμένει παντιέρα των κυβερνήσεων. Αυτό κυρίως που κατά τη γνώμη μας επιβάλλεται είναι η καλλιέργεια περιβαλλοντικής συνείδησης από μικρή ηλικία, έτσι ώστε η υπεράσπιση του περιβάλλοντος να αφορά αν όχι όλους τους πολίτες, τουλάχιστον τους περισσότερους. Φυσικά, τα παραπάνω πρέπει να προσεγγιστούν με δεδομένους τους περιορισμούς που θέτει ο νεοφιλελευθερισμός και γενικά το καπιταλιστικό σύστημα. Ομως ευαισθητοποιημένοι και με οικολογική άποψη πολίτες μπορούν να διεκδικήσουν, να πιέσουν και να επιβάλουν ακόμα και διαφορετικές απόψεις από τις κυβερνητικές επιλογές, αν ενταχτούν στο μαζικό κίνημα, που με μπροστάρη την εργατική τάξη θα διεκδικήσουν πέραν των άλλων και το αυτονόητο. Την ίδια μας τη ζωή, η οποία δεν μπορεί να υπάρξει σ' έναν λεηλατημένο περιβαλλοντικά πλανήτη.