Τα ταρατατζούμ της εικονικής παροχολογίας δεν έχουν τελειωμό. Υποσχέσεις χωρίς αντίκρισμα. Παλιά τους τέχνη κόσκινο. Το μόνο που απασχολεί το εκσυγχρονιστικό μπλοκ είναι η με κάθε τρόπο και μέσο διατήρηση της εξουσίας και όσων αυτή τούς προσφέρει. Πέραν αυτού ουδέν. Είναι ενδεικτικό ότι στους τόμους ομιλιών του πρωθυπουργού στη Θεσσαλονίκη δεν υπήρχε ούτε μια αράδα για το περιβάλλον! Οι συγγραφείς των λόγων του γνωρίζουν πολύ καλά ότι στα προτεινόμενα μέτρα δε χωρά το περιβάλλον. Αυτό είναι καλό μόνον ως «τσόντα» στα άθλια, αισθητικής και περιεχομένου, προγράμματά τους. Αλήθεια, γιατί ο νέος γραμματέας τους (που επιχειρηματολόγησε με τόση προθυμία υπέρ της εισβολής στο Ιράκ, για να μην ξεχνιόμαστε) δε σκέφτηκε, στις δομικές αλλαγές που εισηγείται, ν' αλλάξει και το πράσινο χρώμα του Κινήματός τους με το γαλάζιο; Πιο πολύ τους ταιριάζει. Λέμε τώρα... Κι αν ο τ. πρόεδρος της ΕΕ, όπως αρέσκεται να τον αποκαλούν, σνομπάρει το περιβάλλον, υπάρχουν πρόθυμοι υπουργοί του για τη «βρώμικη» δουλιά. Λ.χ., η υπουργός ΠΕΧΩΔΕ η οποία, συνεχίζοντας την παράδοση του ΠΑΣΟΚ, είναι έτοιμη να νομιμοποιήσει χιλιάδες αυθαίρετα, σε μια επίδειξη λαϊκισμού με στόχευση την άγρα χιλιάδων ψήφων. Φως, νερό, τηλέφωνο (αν και το τελευταίο εξαιτίας των κινητών δεν κρίνεται απαραίτητο) με τη βούλα του κράτους. Μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια. Και πολλές χιλιάδες ψήφοι και πολλά εκατομμύρια ευρώ από τους διακανονισμούς νομιμοποίησης, που θα καλύψουν τις μαύρες τρύπες του προϋπολογισμού. Είναι αλήθεια ότι στον τομέα της κατοικίας και ιδιαίτερα στα αυθαίρετα τεράστια ευθύνη φέρουν όλες οι κυβερνήσεις, που καθυστερούν, εκ του πονηρού, δεκαετίες τώρα τον πολεοδομικό σχεδιασμό. Ετσι επικρατεί ένα οικιστικό αλαλούμ, για να συντηρούν την αιχμαλωσία δεκάδων χιλιάδων πολιτών, ενώ το ζήτημα θα μπορούσε να έχει επιλυθεί μπαίνοντας μια τάξη οριστικά στον τομέα αυτό. Η συνέχιση μιας κατάστασης φαυλότητας είναι αυτή που οδηγεί και στους εμπρησμούς δασών και στις καταπατήσεις δημόσιας γης και των παραλιών. Και, βέβαια, με συνδιαλλαγές με πολεοδομικά γραφεία, εφορίες κτλ. Πολεοδομικά σχέδια σε ορισμένες περιοχές έχουν ξεκινήσει εδώ και 14 χρόνια, όπως γράφηκε χωρίς να διαψευστεί, κι ακόμα συνεχίζονται. Τέτοια ταχύτητα. Ισως οι σοσιαλ-πολεοδόμοι να παρερμήνευσαν τη ρήση του Ιβάν Ιλιτς, που έγραφε πριν από χρόνια ότι «στο σοσιαλισμό πάνε με ποδήλατο». Σχετικά με τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, που είναι προ των θυρών, θα πρέπει να επισημάνουμε ότι οι ενστάσεις μας δεν αφορούν στις μικρές κατοικίες εργαζομένων, που χρησιμοποιούνται ως κύριες κατοικίες. Ολοι οι πολίτες δικαιούνται, ούτως ή άλλως, μια στέγη. Εμείς αναφερόμαστε στις χιλιάδες βίλες της διαπλοκής και τις ρεμούλας, αλλά και σε επιχειρήσεις που φύτρωσαν σε δάση και παραλίες. Κι αν η νομιμοποίηση της στέγης εντάσσεται στην κοινωνική πολιτική, η νομιμοποίηση των βιλών, που είναι προϊόν εμπρησμού δασών και καταπάτησης παραλιών, σε ποια πολιτική μπορεί να χρεωθεί; Πριν από δέκα χρόνια σ' ένα δήμο ακριτικού νησιού εκλέχτηκε ένας δήμαρχος, υποσχόμενος ότι θα επιτρέψει την οικοπεδοποίηση εκτάσεων που απαγορεύονταν, επειδή ο οικισμός ήταν χαρακτηρισμένος παραδοσιακός. Ορισμένοι πολίτες τότε, ευφυώς, τους είχαν βαφτίσει «αυθαίρετους». Τους κυβερνώντες, άραγε, πώς να τους έλεγαν;