«Χρόνια πολλά στα παιδιά που ονειρεύονται, στα παιδιά που δεν τρώνε τη φόλα και... στην ΚΝΕ που τα θέλει όλα...». Με αυτή την ευχή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου προς τους χιλιάδες νέους και νέες, που είχαν κατακλύσει την Κεντρική Σκηνή το βράδυ του Σαββάτου, ξεκίνησε η συναυλία του καλλιτέχνη. Μια συγκλονιστική υπαίθρια μουσική σύναξη, γεμάτη τραγούδια αγαπημένα, πάθος, παλμό. Δεν ήταν μόνο ο τεράστιος όγκος του κοινού της και οι δυνατές συγκινήσεις. Ηταν κυρίως η ζεστασιά και η αμεσότητα, η ειλικρινής «συνομιλία» ερμηνευτή και κοινού. «Καλώς τους! Βρεθήκαμε εδώ και φέτος, στο 29ο Φεστιβάλ. Είμαστε σχεδόν συνομήλικοι... Φέτος γιορτάζω τα 30 χρόνια μου στο τραγούδι. Τόσα χρόνια που είμαστε μαζί πρώτη φορά βλέπω τόσο μαζική ΚΝΕ...», ήταν τα λόγια από καρδιάς του Βασίλη. Για ν' ακολουθήσουν οι εκρηκτικές ερμηνείες του: «Ενοχος χωρίς αιτία», «Εφηβα γεράκια», «Φυσάει», «Φοβάμαι», «Θάλασσα στη σκάλα» κ.ά. Μαζί και μια ενότητα αφιερωμένη στα θύματα των προηγούμενων και επόμενων πολέμων και στην Παλαιστίνη, με την υπενθύμιση ότι «αυτοί οι παγκοσμιοποιημένοι έμαθαν να τρέφονται μόνο με αίμα».

Το πρόγραμμα στην Κεντρική Εξέδρα το Σάββατο ξεκίνησε με τραγούδια διαμαρτυρίας. Η Ιρις Μαυράκη με τη μουσική της συντροφιά, που έφτασε από τη Ρόδο και την Κρήτη, παρουσίασε τραγούδια για τους μετανάστες, την ειρήνη, την ξενιτιά.

Ακολούθησε το αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία με τον Βασίλη Λέκκα. Ο γνωστός ερμηνευτής παρουσίασε μελοποιημένες δημιουργίες του Χάρη Παπαδόπουλου, πάνω σε ποίηση του Ν. Καββαδία.

Ο συνθέτης και στιχουργός Αποστόλης Μπουλασίκης με ροκ διάθεση ερμήνευσε εικόνες, συναισθήματα, ιστορίες... Τραγούδια από την πρώτη του προσωπική δισκογραφική δουλιά «Της πόλης ξωτικό» και άλλα κομμάτια. Τα λόγια του από σκηνής: «Χαιρόμαστε που κάνουμε εδώ την πρώτη μας εμφάνιση. Αυτό μας τιμά».