Σήμερα, μετά από 25 χρόνια που χωρίσαμε, νιώθω την ανάγκη να επικοινωνήσω μαζί σου. Θυμάσαι; Τότε ήταν χούντα, κι εσύ προσπαθούσες να μας μιλήσεις για τη δημοκρατία. Με υπονοούμενα μέσα στην τάξη, πιο καθαρά έξω απ' το σχολείο, στις παρέες μας. Μας έλεγε πως η χούντα θα πέσει κι όλα θα είναι καλύτερα. Οτι το σχολείο θα είναι δημοκρατικό, οι γνώσεις που θα παρέχει θα είναι ουσιαστικές, θα διαμορφώνει μορφωμένους, αλλά και ελεύθερους, δημοκρατικούς πολίτες. Μας έλεγες για τους Ελληνες, που στο διάβα της Ιστορίας έδωσαν πολλές μάχες για την ελευθερία και τη δημοκρατία, για να μας προτρέψεις κι εμάς ν' αγωνιζόμαστε, γιατί χωρίς αγώνα τίποτα δεν κερδίζεται, τίποτα δεν αλλάζει, τίποτα δεν καλυτερεύει.

Χούντα, κι εσύ, εκτός από τα σχολικά βιβλία, μας συμβούλευες να διαβάζουμε Ρίτσο και Βάρναλη, Σεφέρη, Ελύτη. Κι όταν έγινε το Πολυτεχνείο, ήρθες στην τάξη μ' ένα πλατύ χαμόγελο και μαζί σου χαιρόμαστε κι εμείς. Οπως μαζί πανηγυρίσαμε την πτώση της χούντας, διαδηλώνοντας στους δρόμους των Τρικάλων, στο ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς 1974 - 1975.

Η κόρη μου λέει ότι το σχολείο της δεν της προσφέρει ουσιαστικές γνώσεις, δεν της διδάσκει τη δημοκρατία και την ελευθερία. Οτι πολλά παιδιά της τάξης της αρχίζουν από τώρα φροντιστήρια. Οτι λείπουν καθηγητές, λείπουν βιβλία, τα κτίρια είναι απαρχαιωμένα.

Οι μαθητές αντιδρούν. Ξεσηκώνονται, διαδηλώνουν, καταλαμβάνουν τα σχολεία και διεκδικούν καλύτερη Παιδεία. Και 25 χρόνια μετά την πτώση της χούντας, οι σημερινοί κυβερνώντες - όπως τότε οι χουντικοί - επιχειρούν να σκεπάσουν με τo γύψο τη μαθητική εξέγερση. Το Υπουργικό Συμβούλιο νομοθετεί Ιδιώνυμο και στέλνει τους εισαγγελείς και τους χωροφυλάκους στα σχολεία.

Ακούω υπουργούς να βρίζουν και ν' απειλούν μικρά παιδιά, ακούω ξανά τα περί κομμουνιστικού κινδύνου, τα περί εθνικοφροσύνης, το «Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών» σε νέα έκδοση.

Περιμένουν τη βοήθειά σας, τη συμπαράστασή σας. Περιμένουν ν' ακούσουν από σας το «ίτε παίδες Ελλήνων», να τους μιλήσετε για τους νέους της ΕΠΟΝ, που δεν υποτάχθηκαν στον κατακτητή, για τους αγώνες της γενιάς του 1-1-4, για τα παιδιά του Πολυτεχνείου που δε σκιάχτηκαν τα τανκς.

Περιμένουν από σας να κλείσετε την πόρτα των σχολείων στους εισαγγελείς και στους χωροφύλακες, ν' απαντήσετε, όπως πρέπει στους υβριστές και συκοφάντες υπουργούς, να διαδηλώσετε μαζί με τους μαθητές στους δρόμους του αγώνα.

Περιμένουν από μας κι από τους γονείς τους να συμπαραταχτούμε μαζί τους στον «νυν υπέρ πάντων αγώνα» τους για το παρόν και το μέλλον της νέας γενιάς της πατρίδας μας.

Το δικαιούνται και είναι υποχρέωσή μας...

Παύλος ΡΙΖΑΡΓΙΩΤΗΣ