Στην «τραμπάλα» που γέρνει σήμερα την κοινωνία, την οικονομία, την πολιτική, προς τη μεριά της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, του νόμου του κέρδους, της οικονομίας της αγοράς, του δικομματικού φιλελευθερισμού, θέλω να γαντζωθώ και να ρίξω το όποιο βάρος μου στην άλλη μεριά: Στην αριστερή. Στη μεριά της αντίστασης. Σ' αυτό το «κεκλιμένο επίπεδο», αν σταθείς στη μέση, ακόμα και λίγο ...«αριστερούτσικα», όχι μόνο δεν ανατρέπεις τη σημερινή ισορροπία του, αλλά συνέχεια γλιστράς και προς την άλλη πλευρά, γιατί δεν έχει πού να κρατηθείς.

Κάποτε, πριν από χρόνια, αναζήτησα κι εγώ την... «ενότητα», σε λάθος μέρος. Βρήκα την «ευελιξία» και την «προσαρμογή» της ενσωμάτωσης. Βρήκα την ταύτιση με τις στρατηγικές επιλογές της άρχουσας τάξης και των ιμπεριαλιστών (ΕΕ, ΟΝΕ, κλπ.). Αλλά κόντεψα να χάσω την αριστερά και την αντίσταση. Δε θέλω να δώσω την ψήφο μου προίκα σε κανέναν αυριανό κεντροαριστερό ταξιδευτή.

Θέλω να επιβραβεύσω τους ανθρώπους που αγωνίζονται με συνέπεια και ανιδιοτέλεια. Τις πολιτικές θέσεις που διαρκώς διώκονται.