Εν μέσω της πολιτικής παράνοιας των ημερών, ο μονόλογος του ψηφοφόρου αποχτάει ιδιαίτερη σημασία: «Αν ψηφίσω Γιωργάκη, ψηφίζω και Μάνο και Ανδριανόπουλο. Δηλαδή, εκείνους που αμόλησαν από τον Κωστάκη κατηγορώντας τον πως κάνει εκπτώσεις στη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία του θείου, θέλοντας να μετατρέψει τη Δεξιά από καθαρόαιμο άλογο σε κεντροδεξιό μουλάρι. Τους πρωτοκλασάτους υπουργούς του '90- '93 που στήριξαν με τα δόντια και τα νύχια τους τη μεταρρύθμιση του Σιούφα, αυτή που τα πρωτοπαλίκαρα του Γιωργάκη χτίκιασαν να κατηγορούν, όταν ο Σουφλιάς έριξε το "σύρμα" πως αν εκλεγεί η ΝΔ θα την επαναφέρει πλήρως. Ψηφίζω, δηλαδή, εκείνους που αναθεματίζανε από τα δεξιά τη ΝΔ, για να βρεθούν τώρα, στη "νέα εποχή", στο κόμμα που ιδρώνει για να με πείσει πως είναι αριστερότερο της Αριστεράς. Μάλιστα...

Αν ψηφίσω Κωστάκη, ψηφίζω και Παπαθεμελή. Δηλαδή, εκείνον που αυτομόλησε από το ΠΑΣΟΚ όταν ανακάλυψε πως το κόμμα που τον τάισε έχασε το σοσιαλιστικό σακάκι του Ανδρέα και μαζί το λαϊκό του έρεισμα, φόρεσε νεοφιλελεύθερο κοστούμι και έσφαξε στον πάγκο του χασάπη την κοινωνική πολιτική. Τον πολιτευτή που λοξοκοίταξε κατά τον Τσοβόλα, μαζεύτηκε όμως απότομα όταν ο Κωστάκης πρόσφερε μια γωνία της κουτάλας για να λιγδώσει λίγο και το δημοκρατικό αντεράκι της αναγέννησης. Αρα ψηφίζω εκείνον που έφυγε από την "αριστερή" πόρτα της Τρικούπη, έκανε την περατζάδα του στα πέριξ και κατέληξε στο ενοικιοστάσιο της Ρηγίλλης. Ξανά μάλιστα...

Αν το ρίξω στο Συνασπισμό, πατάω ματιά στο Μπίστη, στη Δαμανάκη και στον Ανδρουλάκη. Ανακαινίζω το ρημαγμένο προθάλαμο του Γιωργάκη -έτσι όπως πάνε τα πράγματα μπορεί και του Κωστάκη, κανείς δεν ξέρει - και στις 8 του Μάρτη βλέπω καμπόσους ακόμα να καβαλάνε την ψήφο μου και να τρέχουν σφεντόνα στο αδελφό πολιτικό σωματείο, που στο μεταξύ λανσάρει "καινούριες" σημαίες και "οράματα", δολώματα στους επιρρεπείς φιλόδοξους πολιτευτές της κεντροαριστεράς. Μπα...

Σκέφτομαι σ' αυτές τις εκλογές να πάω με το κεφάλι ψηλά στην κάλπη. Να τους πω πως σιχάθηκα τα τερτίπια τους και πως έβαλα μυαλό. Να τους γυρίσω πίσω τα ωραία τους μπαλκονάτα λόγια και να τους δείξω πως όσες μάσκες κι αν φορέσουν, μπορώ πια να δω την ίδια μούρη που κρύβουν από πίσω. Να τους φωνάξω πως εγώ δε γίνομαι σταγόνα στο νερό που τρέχει στα συγκοινωνούντα δοχεία των αντιλαϊκών τους πεποιθήσεων. Σ' αυτές τις εκλογές, περήφανα θα το ρίξω ΚΚΕ!».