Εχοντας αποδεχτεί την αλλαγή του στρατιωτικού νέου επιθετικού δόγματος του ΝΑΤΟ, βουλιάζουν στο βούρκο των στρατοκρατικών επεμβάσεων της ευρω-ατλαντικής οικογένειας. Οταν μιλούν για ισχυρή Ελλάδα, εννοούν αυτήν, ακριβώς την πορεία. Αλλωστε, σε μια κοινωνία που κυριαρχείται από ταξικές αντιθέσεις με κυριότερη μεταξύ του κεφαλαίου και της εργατικής δύναμης, κάθε αναφορά σε ισχυροσύνη είναι, πράγματι, αληθινή. Αρκεί να διευκρινίζεται για λογαριασμό ποιας κοινωνικής μερίδας πραγματοποιείται. Το ίδιο μπορεί να ειπωθεί και για τα περί «αληθινού και δήθεν εκσυγχρονισμού». Αυτό θα φανεί ακόμη πιο καθαρά μετά τις εκλογές τόσο στην εξωτερική πολιτική, όσο και στην άμυνα. Είναι ενδεικτικός π.χ. ο ισχυρισμός του ΠΑΣΟΚ για τον περιορισμό των εξοπλιστικών εξόδων λόγω της ελληνο-τουρκικής λεγόμενης προσέγγισης όταν είναι γνωστή η πρωτοφανής παραγγελία εξοπλισμών μαμούθ για τα επόμενα δεκαπέντε χρόνια.

Είναι μια πλευρά που ούτε η ΝΔ θίγει. Είναι, πράγματι, γεγονός η επαγγελλόμενη αλλαγή της Ελλάδας κι από τα δυο κόμματα. Εκείνο που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι το περιεχόμενο αυτής της αλλαγής. Αυτή η αλλαγή έχει αρχίσει, κατ' ουσία, τα τελευταία δέκα χρόνια. Ξεκίνησε με το δόγμα της διείσδυσης της Ελλάδας στα Βαλκάνια μετά την ανατροπή της ΕΣΣΔ και των Λαϊκών Δημοκρατιών.

Τώρα η αλλαγή αυτή είναι προσανατολισμένη και σε εξέλιξη. Η φτώχεια κι η ανεργία είναι επακόλουθο αυτής της πορείας που θέλει τα χρήματα του εθνικού προϋπολογισμού να δαπανώνται στη συμμετοχή Ελλήνων μισθοφόρων και εξοπλισμών και στην ενίσχυση του κεφαλαίου.

Πολλοί αναρωτιούνται για την εντεινόμενη πτώση του λαϊκού βιοτικού επιπέδου της τελευταίας δεκαετίας. Για να κατανοηθεί πρέπει να συνδεθεί με την αντίστροφη άνοδο της ισχυροσύνης του ελληνικού καπιταλισμού τόσο εσωτερικά όσο και στα Βαλκάνια. Η εικόνα της οικονομικής, εμπορικής και βιομηχανικής ερήμωσης υπάρχει μόνο στα ευρύτερα λαϊκά στρώματα. Αντίθετα, αποτελεί βασική προϋπόθεση στην ισχυροσύνη του κεφαλαίου. Κάθε ενέργεια που αμφισβητεί αυτή την πορεία έρχεται σε σύγκρουση με βασικές αρχές λειτουργίας του ελληνικού κεφαλαίου.

Οταν ένας λαός τρέχει θολωμένος να εξασφαλίσει το ανασφάλιστο και βαλλόμενο επίπεδο ζωής του έως τα έσχατα όρια υλικής και ηθικής εξαθλίωσης, τότε δυσκολεύεται να ασχοληθεί με σημαντικά εθνικά προβλήματα. Αυτή είναι η ώρα που ιέρακες και κόρακες επιπίπτουν επί του σώματος της Ελλάδας σχίζοντας και μοιράζοντας τα σάβανά της. Ταυτόχρονα είναι κι η ιστορική στιγμή που ο λαός των Ελλήνων καλείται να εγερθεί με μπροστάρη τα εργαζόμενα παιδιά του. Είναι το έσχατο ιστορικό στοίχημα. Σ' αυτές τις εκλογές οι Ελληνες μέλλουν να δείξουν τον καταξιωμένο από τα βάθη της Ιστορίας πατριωτισμό τους ή την έσχατη ντροπή της ανημπόριας.