Ηταν αδύνατο στους δύο μονομάχους να πάνε μέχρι τέλους στις κάλπες μέσα από «αντιπαράθεση θέσεων και προγραμμάτων» και επίδειξη «πολιτικού πολιτισμού». Πρώτα απ' όλα γιατί δεν υπάρχει αντικείμενο για «προγραμματική αντιπαράθεση». Απόδειξη, τα διλήμματα που επιχείρησαν να (ξανα)στήσουν περί «συντήρησης-προόδου» και «Δεξιάς-αντι-Δεξιάς» γύριζαν στον αέρα, χωρίς να καταφέρουν να αγγίξουν τις λαϊκές μάζες, που αδυνατούσαν να αντιληφθούν τις διαφορές πολιτικής. Δεύτερον, γιατί είναι στη φύση τους η αλληλοεκτόξευση λάσπης, οι βουτιές στο βόρβορο. Εχουν μάθει να κινούνται με μεγαλύτερη άνεση στις γκρίζες ζώνες της πολιτικής, να δίνουν τις μάχες με παρακρατικούς μηχανισμούς και προβοκάτσιες... Τα όπλα τους δεν (μπορεί να) είναι η δύναμη των «νέων ιδεών» τους, αλλά ο εκβιασμός, η παραπλάνηση, ο εκφοβισμός, η εξαγορά...

Δοκίμασαν, είναι αλήθεια, να πάνε στις εκλογές με τις «νέες ιδέες», τις «τομές» και τις «ρήξεις»... Αυτό που κατάφεραν όμως ήταν να τρομάξουν τον κόσμο καθώς αποκαλύφθηκε το αποκρουστικό πρόσωπο της νεοφιλελεύθερης πολιτικής τους... Ιδιωτικά ΑΕΙ, νοσοκομεία-επιχειρήσεις, ανασφάλιστη εργασία, μερική απασχόληση..., το ελπιδοφόρο, υποτίθεται, όραμά τους, αποδεικνυόταν ο χειρότερος εφιάλτης για τους περισσότερους. Η εύλογη ανασφάλεια που πυροδότησαν γέννησε μαύρες σκέψεις σε πλατιές μάζες, που διέκριναν πιο καθαρά ότι η πραγματική απειλή είναι ένας παντοδύναμος και ανεξέλεγκτος δικομματισμός, που πιστεύει και υπηρετεί τον ίδιο θεό, το κεφάλαιο.

Επέλεξαν στο «φίνις» να θολώσουν τα νερά, να πλειοδοτήσουν σε φιλολαϊκές υποσχέσεις, να βουλιάξουν στο γκρίζο το πολιτικό σκηνικό, να δημιουργήσουν την αίσθηση της «καταστροφής» και του «τέλους του κόσμου» σε περίπτωση νίκης του «αντίπαλου»... Οι άθλιες μέθοδοί τους είναι από μόνες τους ικανός λόγος για μαύρισμα μεθαύριο. Το κόκκινο στην κάλπη μπορεί να ρίξει άπλετο φως στα σκοτάδια τους...