Δε λέμε, δίκιο έχουν όσοι ισχυρίζονται σήμερα ότι οι Κύπριοι βρίσκονται σήμερα μπροστά σ' ένα αδιέξοδο. Οταν, όμως, το ΚΚΕ και ο «Ριζοσπάστης» - π.χ. με την πρωτοεμφάνιση του «σχεδίου Ανάν» - φώναζαν για το διαφαινόμενο κίνδυνο, αρκετοί εκ των προηγουμένων μίλαγαν για «ιστορική ευκαιρία», αναμασώντας τα όσα έλεγε τότε ο Γ. Παπανδρέου.

Πέρα απ' αυτό, όμως, οι προαναφερόμενοι έχουν πέρα για πέρα άδικο, όταν λένε ότι το σημερινό αδιέξοδο είναι αποτέλεσμα μαξιμαλιστικών απαιτήσεων, ψεύτικων ελπίδων και αυταπατών για δίκαιη λύση, κλπ., κλπ. Ισα ίσα, το αντίθετο έχει συμβεί. Στα τριάντα αυτά χρόνια, από το 1974, οι ελληνικές κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ ακολούθησαν και συνέβαλαν σε μια πολιτική σταδιακής αποδιεθνοποίησης του Κυπριακού και, βήμα το βήμα, συνεχούς και μεγαλύτερης εναπόθεσης της αντιμετώπισης του προβλήματος στις «καλές προθέσεις» των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και μετέπειτα της ΕΕ. Με δυο λόγια, καλούσαν το λύκο να... σώσει τα πρόβατα...

Αυτή η πολιτική, με αποκορύφωμα το «σχέδιο Ανάν», έστρωσε το δρόμο για τα σημερινά αδιέξοδα και όχι οι δήθεν μαξιμαλιστικές απαιτήσεις. Αλλωστε, η ελληνοκυπριακή ηγεσία έχει κάνει, τα τριάντα αυτά χρόνια, αρκετές υποχωρήσεις, ενώ, η τουρκοκυπριακή και η Αγκυρα, δεν έχουν κάνει ούτε βήμα πίσω.