Οι φιέστες, τα πανηγυράκια, τα βεγγαλικά και τα πολύχρωμα πυροτεχνήματα δεν μπορούν να κρύψουν το τεράστιο κόστος των έργων, που καλούνται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι, ακόμη και τα παιδιά μας, μέσα από περικοπές στα κοινωνικά δικαιώματα στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Πρόνοια, στα μεροκάματα, στις συντάξεις.

Δεν μπορούν να κρύψουν τα τεράστια κέρδη της πλουτοκρατίας, μέσα από το βρώμικο αλισβερίσι και εξοντωτικό στρίμωγμα των εργαζομένων, κέρδη και υπερκέρδη που μυρίζουν αίμα εργατών.

Δεν μπορεί να κρύψουν ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι το πρόσχημα, η καλή αφορμή για την επιβολή του μοντέλου κοινωνίας που θέλει το πολιτικό τους σύστημα, η μετατροπή των πόλεων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Δεν μπορούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ να κρύψουν ότι έχρισαν τους Νατοϊκούς δολοφόνους, προστάτες των Ολυμπιακών Αγώνων, κρύβοντας με τι προτίθενται να ανταποδώσουν τις υπηρεσίες του Νατοϊκού ευεργέτη. Μήπως με αποστολή Ελλήνων στρατιωτών στο Αφγανιστάν και ακολούθως στο Ιράκ;

13 νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες, εργοδοτική και κρατική τρομοκρατία, αφαίρεση δικαιωμάτων, μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας, 10ωρα, 12ωρα για τη γρήγορη αποπεράτωση των έργων που συνοδευόταν από την καταβολή μπόνους δισεκατομμυρίων στο κεφάλαιο, μπόνους θανάτου για την εργατική τάξη.

Οι οικογένειες των νεκρών μας συναδέλφων αν βλέπουν, αν έχουν κουράγιο να δουν τις φιέστες και τα βεγγαλικά, θα εξοργίζονται, γιατί γνωρίζουν ότι στο βωμό του κέρδους, η ζωή αυτών που παράγουν τον πλούτο, η ζωή του εργάτη δε λογαριάζεται.

Πιότερο θα σκέφτεται έτσι η οικογένεια του μετανάστη που σαν ανταμοιβή μπορεί να βρεθεί μπροστά στην επαναπροώθηση μόλις η σιδερόφραχτη γιορτή των πολυεθνικών τελειώσει.

Ο θάνατος του εργάτη, το σακάτεμά του, η επαγγελματική ασθένεια, είναι άμεσα συσχετισμένα με την αντιλαϊκή πολιτική και τον τρόπο παραγωγής. Κι αυτός ο τρόπος είναι καπιταλιστικός. Ο νεκρός εργάτης δεν κοστίζει, απλώς θα τον αντικαταστήσουν. Η ζωή του εργάτη είναι τζάμπα για τον εργοδότη και για έναν άλλο λόγο. Το χρηματικό κόστος των ατυχημάτων πληρώνεται από τα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή από τους εργάτες και μόνο από αυτούς. Γιατί εργοδοτικές και κρατικές εισφορές υπεραξία είναι.

Ο εργάτης δεν είναι νούμερο στη στατιστική όπως τον θέλουν. Είναι αξία αναντικατάστατη. Θα υπερασπίσουμε με κάθε τρόπο και μορφή πάλης τη ζωή μας και τη σωματική μας ακεραιότητα στους χώρους δουλιάς.

Και είναι σίγουρο ότι αν αυτό δεν το είχαμε κάνει με δεκάδες απεργίες και στάσεις εργασίας στα Ολυμπιακά έργα, η αιμορραγία θα ήταν μεγαλύτερη, ο αριθμός των νεκρών μας θα ήταν τριψήφιος.

Από αυτό το βήμα δηλώνουμε ότι έχουμε ανοιχτούς λογαριασμούς με όλους αυτούς που κάθε χαρτονόμισμα από τις πλούσιες καταθέσεις τους έχει πάνω του και από μια σταγόνα αίμα ενός νεκρού εργάτη.

Με όπλο μας την άρνηση και ανυπακοή στα σχέδια ΕΕ, κεφαλαίου και πολιτικών του υπαλλήλων, θα ξετυλίξουμε τη δράση μας για νέα δικαιώματα, για το δικαίωμα στη δουλιά και στην επιβίωση των ανέργων, για το δικαίωμα στη μόρφωση των παιδιών μας. Θα απλώσουμε ασπίδα αλληλεγγύης στους οικονομικούς μετανάστες ενάντια στο καθεστώς απελπισίας και απόγνωσης που στοχεύουν να τους οδηγήσουν μετά τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων.

Γνωρίζουμε ότι οι αντεργατικές πολιτικές δεν ανατρέπονται με μια σπρωξιά, χρειάζεται η ανάπτυξη, το δυνάμωμα των ταξικών αγώνων, η επιβολή αλλαγών στο συσχετισμό δύναμης σε συνδικαλιστικό, κοινωνικό, πολιτικό επίπεδο.

Σ' αυτό το πεδίο επιλέγουμε την τακτική μας χωρίς να αναβάλλουμε στο αύριο αυτό που μπορούμε να κατακτήσουμε σήμερα. Οταν η αδικία γίνεται νόμος, ο ενωμένος ταξικός αγώνας, η αντίσταση, η αναμέτρηση, η σύγκρουση γίνεται καθήκον.

Ετσι, τιμούμε τους δολοφονημένους συναδέλφους.