Σε δύο ανατολικογερμανικά κρατίδια, της Σαξονίας και του Βρανδεμβούργου (πρώην ΓΛΔ), έγιναν προχτές Κυριακή βουλευτικές εκλογές, που το αποτέλεσμά τους είναι ότι και στις δύο περιπτώσεις την έδρα του πρωθυπουργού θα καταλάβουν, όπως έως τώρα, στη μεν Σαξονία ο χριστιανοδημοκράτης (CDU) αντιπρόσωπος και στο Βρανδεμβούργο ο σοσιαλδημοκράτης. Ωστόσο οι εκλογές ανέδειξαν σε σύγκριση με τα αποτελέσματα του 1999 διαφορές στο ποσοστό των ψήφων και των εδρών.

Στη Σαξονία η χριστιανοδημοκρατία έχασε ποσοστό 15,8%, συγκεντρώνοντας τώρα, σαν πρώτο κόμμα, 41,1% των ψήφων, το ΚΟΔΗΣΟ αύξησε τις ψήφους του κατά 1,4%, φθάνοντας ποσοστό 23,6% και το SPD (σοσιαλδημοκρατία) συγκέντρωσε σαν τρίτο κόμμα 9,8% των ψήφων, σημειώνοντας μικρή απώλεια ψήφων (0,9% σε σύγκριση με το 1999).

Το ιδιαίτερο και ανησυχητικό είναι ότι στη νέα Βουλή της σαξονικής πρωτεύουσας Δρέσδης εισέρχεται το νεοφασιστικό κόμμα NPD που συγκέντρωσε 9,2% των ψήφων, αυξάνοντας το ποσοστό του κατά 7,8% των ψήφων. Οι Ελεύθεροι Δημοκράτες (FD) συγκέντρωσαν ποσοστό 5,9% (αύξηση κατά 4,8% σε σχέση με το 1999) και οι Πράσινοι 5,1%, αυξάνοντας το ποσοστό τους κατά 2,5%. Κατά συνέπεια οι Χριστιανοδημοκράτες θα χρειαστούν τη συνεργασία ενός άλλου κόμματος για να σχηματίσουν κυβέρνηση, ενώ στην πενταετία 1999 - Σεπτέμβρης 2004 είχαν απόλυτη πλειοψηφία και κυβερνούσαν μονοκομματικά.

Στο κρατίδιο του Βρανδεμβούργου η κατάσταση παρουσιάζεται ως εξής: Πρώτο κόμμα αναδείχτηκε - όπως έως τώρα - το SPD, που συγκέντρωσε ποσοστό 31,9%, χάνοντας 7,4% των ψήφων, δεύτερο κόμμα το ΚΟΔΗΣΟ με ποσοστό 28% (+4,7%, σε σύγκριση με το 1999). Τρίτη κοινοβουλευτική δύναμη αναδείχτηκε η χριστιανοδημοκρατία (CDU) με ποσοστό 19,4% (-7,1%). Οι Πράσινοι και ο Ελεύθεροι Δημοκράτες έμειναν κάτω από το πλαφόν του 5% και συνεπώς δεν αντιπροσωπεύονται στη Βουλή του Πότσνταμ. Ανησυχητικό και στην περίπτωση του Βρανδεμβούργου είναι ότι η DVU (Γερμανική Λαϊκή Ενωση), ένα ομόφρονο κόμμα με το NPD, συγκέντρωσε 6,1% των ψήφων (+0,8%) και ξαναμπαίνει στην τοπική Βουλή.

(Και στις δύο περιπτώσεις πρόκειται για το προσωρινό επίσημο τελικό αποτέλεσμα. Η συμμετοχή στις εκλογές ήταν στη Σαξονία 59,6% και στο Βρανδεμβούργο 56,6%).

Από τα πρώτα γερμανικά σχόλια, που ανταποκρίνονται βασικά στην πραγματικότητα, μεταφέρουμε εδώ τα εξής:

Η «Νόιες Ντόιτσλαντ» δημοσίευσε χτες δύο πρωτοσέλιδα σχόλια. Στο ένα απ' αυτά υπογραμμίζει: Στο Βρανδεμβούργο ο κυβερνητικός συνασπισμός (SPD - CDU) «κατρακύλησε κατά 14%, πράγμα καταφανές ότι είναι αντίδραση των εκλογέων στην πολιτική του κρατιδίου και της ομοσπονδίας. Αν αυτό δεν είναι τιμωρία, τότε, τι άλλο είναι;». Στο δεύτερο σχόλιο σχετικά με την άνοδο των νεοφασιστών υπογραμμίζεται: «Κανένα ακροδεξιό κόμμα δε θα κέρδιζε ψήφους με ένα μείγμα εθνικισμού και κοινωνικής δημαγωγίας, αν οι κοινωνικές σκοτούρες ήταν λιγότερες κι αν οι προοπτικές για το μέλλον, ιδιαίτερα για τους νέους, δεν ήταν τόσο σκοτεινές... Αλλάξτε την πολιτική σας, τότε τα φαντάσματα δεν έχουν καμιά δυνατότητα» (επιτυχίας).

Στην ίδια εφημερίδα ένας Βερολινέζος κοινωνιολόγος γράφει: «Στη Γερμανία υπάρχει μεγάλο φάσμα με καθαρές δεξιές πολιτικές τοποθετήσεις, δηλαδή με εχθρικές απέναντι στους ξένους και αντισημιτικές θέσεις... Η πολιτική ισχυροποιεί τα δεξιά κόμματα. Αν π.χ. με το Χαρτζ IV παίρνει από τους φτωχότερους των φτωχών όχι μόνο τα χρήματα, αλλά ακόμα και την αξιοπρέπειά τους δεν είναι να εκπλήσσεται κανείς ότι αναπτύσσονται παράλογες μορφές διαμαρτυρίας».

Στην «Μπερλίνερ Τσάιτουνγκ» (της Δευτέρας) ο ομοσπονδιακός υπουργός Εσωτερικών Οτο Σιλν είπε ότι «δεν πιστεύει ότι οι εκλογείς του NPD είναι φασίστες, αλλά ότι είναι διαμαρτυρόμενοι εκλογείς».

Στην ίδια εφημερίδα σημειώνεται ότι στη Σαξονία το NPD συγκέντρωσε υψηλά ποσοστά κυρίως σε ορισμένες αγροτικές κοινότητες, όπως επίσης σε νέους, που ψήφισαν για πρώτη φορά. Επιπλέον κέρδισε από τις εφεδρείες των απογοητευμένων ανέργων από το Χαρτζ και από 77.000 που το 1999 είχαν απόσχει από τις εκλογές.

Πάντως είναι γεγονός ότι οι γερμανικές αντιφασιστικές οργανώσεις από χρόνια ζητάνε επίμονα την απαγόρευση των νεοφασιστικών κομμάτων και οργανώσεων, αλλά οι κυβερνήσεις και τα αστικά κόμματα είναι κατά της απαγόρευσης με τον ισχυρισμό ότι υπάρχει «ελευθερία της γνώμης».