Συγκαταλεγόμαστε στις χώρες - μέλη της ΕΕ με τα φτηνότερα καύσιμα, λένε συχνά πυκνά οι κυβερνώντες τελευταία, καθώς οι διεθνείς τιμές του πετρελαίου βαδίζουν από ρεκόρ σε ρεκόρ και οι εγχώριες λιανικές τιμές πώλησης των καυσίμων από αύξηση σε αύξηση. Πράγματι, οι τελευταίες είναι από τις χαμηλότερες στην ΕΕ και παρότι έχουν αυξηθεί κατά 17% περίπου, από την αρχή του χρόνου, υπολείπονται κατά 22,5% του μέσου ευρωενωσιακού όρου. Τούτο συμβαίνει, όμως, επειδή στη χώρα μας η φορολογία των καυσίμων - παρότι δεν είναι μικρή - είναι η χαμηλότερη στην ΕΕ. Εάν συγκριθούν οι τιμές της αμόλυβδης βενζίνης, προ φόρων και δασμών, αλλά συμπεριλαμβανομένων των περιθωρίων κέρδους των εμπλεκομένων στην αγορά καυσίμων (διυλιστήρια, εταιρίες εμπορίας, κλπ.), τότε η εικόνα είναι ριζικά διαφορετική. Η Ελλάδα έχει μία από τις υψηλότερες τιμές και, συγκεκριμένα, την τρίτη υψηλότερη (μετά τη Μάλτα και την Ολλανδία), η οποία, μάλιστα, είναι κατά 11% μεγαλύτερη από τον αντίστοιχο μέσο όρο της ευρωένωσης των «25».

Με άλλα λόγια, δηλαδή, τα περιθώρια κέρδους των εγχώριων επιχειρήσεων διύλισης και εμπορίας των καυσίμων είναι από τα μεγαλύτερα στην ΕΕ, σε αντιπαράθεση με τους μισθούς και τα μεροκάματα των Ελλήνων εργαζομένων.