Δύο ομιλίες εκφώνησε την περασμένη βδομάδα ο Κ. Καραμανλής, μία στο εκλεκτό ακροατήριο της «Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν» και μία ενώπιον των βουλευτών του κόμματός του. Στη μεν πρώτη αφιέρωσε έξι-επτά αράδες στην αντιμετώπιση της διαπλοκής, στη δεύτερη όμως δεν του έφτασαν δύο σελίδες γραπτού κειμένου!

Η παραπάνω παρατήρηση έχει την προφανή πολιτική σημασία της. Το παραμύθι του ανηλεούς πολέμου κατά της διαπλοκής δεν πουλιέται το ίδιο «προς όλες τις κατευθύνσεις». Μπροστά στους «επενδυτές» της «Χέραλντ Τρίμπιουν» ο πρωθυπουργός ήταν σαφής και συγκεκριμένος, περιγράφοντας την πολιτική που ήθελαν να ακούσουν: «Αξιοποίηση (διάβαζε ξεπούλημα) της κινητής και ακίνητης περιουσίας του δημοσίου», «προώθηση μιας σειράς νέων αποκρατικοποιήσεων που θα αποφέρουν 1,5 δισ. ευρώ», «συγκράτηση των δαπανών του δημοσίου», «μείωση του συντελεστή φορολόγησης των κερδών των επιχειρήσεων», «νέο αναπτυξιακό νόμο», «απελευθέρωση αγορών με άμεση προτεραιότητα στην αγορά ενέργειας (ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου)»...

Από την άλλη, ο πρωθυπουργός τίποτα δεν είχε να πει - και στις δύο ομιλίες - στα πάνω από δύο εκατομμύρια ανθρώπους του μόχθου που ζουν κάτω από το (επίσημο) όριο της φτώχειας. «Αφωνος» εμφανίζεται επίσης και απέναντι στους συμβασιούχους που κατά χιλιάδες μεγαλώνουν τις ουρές των ανέργων, όπως, βέβαια, και στους εκατοντάδες χιλιάδες που βιώνουν «μόνιμα» αυτόν τον εφιάλτη. Δε θυμάται τίποτα πλέον για την ακρίβεια προσποιούμενος ότι το θέμα περίπου έχει αντιμετωπιστεί επειδή επί γαλάζιας διακυβέρνησης «δε γίνονται ανεκτές προσπάθειες αθέμιτου ανταγωνισμού και κερδοσκοπίας»! Οσο για το ΕΚΑΣ και τις αγροτικές συντάξεις, ένα επιπλέον ενδεικτικό παράδειγμα, ανακαλύπτει αίφνης ότι δεν μπορεί να δώσει ούτε το «θλιβερό», όπως το χαρακτήριζε άλλοτε, ένα ευρώ αύξηση τη μέρα!

Προτιμά, λοιπόν, να «φουσκώνει» το μέτωπο κατά της διαπλοκής, φροντίζοντας να το συντηρεί σχεδόν σε καθημερινή βάση είτε με δηλώσεις του ίδιου είτε στελεχών της κυβέρνησης, επιδεικνύοντας την «αποφασιστικότητά» του για την αντιμετώπιση των φαινομένων διαπλοκής και διαφθοράς. Λεπτομέρεια: Μαζί με τους διαπλεκόμενους καταρτίζει το νόμο για το βασικό μέτοχο που θα απαλλάξει, υποτίθεται, τον τόπο από τη «διαπλοκή»...

Οι πρωθυπουργικές επιδιώξεις, μέσα από την αναγόρευση της μάχης κατά της διαπλοκής σε μείζον ζήτημα τουλάχιστον για τους επόμενους δύο μήνες, είναι διαφανείς:

Πρώτον, δημιουργεί ένα πυκνό νέφος αποπροσανατολισμού, ενώ την ίδια στιγμή ξετυλίγεται η «γαλάζια» οικονομική πολιτική (προϋπολογισμός, φορολογικό, αναπτυξιακός, ιδιωτικοποιήσεις), που διαλύει κάθε αυταπάτη και κουρελιάζει τις φιλολαϊκές μάσκες.

Δεύτερον, επιχειρεί να κρατήσει συσπειρωμένη την εκλογική βάση του κόμματός του, προβάλλοντας τη δικαιολογία της «υπονόμευσης» από τη διαπλοκή. Η εικόνα που συστηματικά καλλιεργεί, του ηρωικού μονομάχου που τα βάζει και συγκρούεται με κάποιους «κακούς» διαπλεκόμενους καπιταλιστές (λες και υπάρχουν μη διαπλεκόμενοι), αποσκοπεί επίσης και στην υφαρπαγή της λαϊκής συμπάθειας και στην παράταση της ανοχής στην κυβέρνησή του. Μάλιστα, δε διστάζει να μιλάει για κοινωνική συμμαχία σ' αυτή τη βάση: «Η σύγκρουση με τα φαινόμενα της διαφθοράς και της διαπλοκής είναι στόχος που αθροίζει, ενώνει και συνασπίζει δυνάμεις και έχει ήδη δημιουργήσει ένα πανίσχυρο κοινωνικό μέτωπο, που διαπερνά όλους τους πολιτικούς σχηματισμούς», εκτίμησε μιλώντας στην ΚΟ ο Κ. Καραμανλής.

Τρίτον, επιδιώκει να αλλάξει συσχετισμούς στο εσωτερικό της άρχουσας τάξης, εδραιώνοντας ταυτόχρονα την πολιτική κυριαρχία του και δημιουργώντας τις προϋποθέσεις για «μία συν μία» τετραετία. Δοκιμασμένο εργαλείο για την «ανατροπή» των ισορροπιών μεταξύ των ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων είναι βέβαια η μοιρασιά της πίτας των μεγάλων έργων και των κρατικών προμηθειών, μέσω της οποίας δεν είναι και ιδιαίτερα δύσκολο να διαμορφώσει τα οικονομικά μεγέθη τους. Φυσικά, δεν πρόκειται να θίξει τους διαμορφωμένους μεγάλους επιχειρηματικούς ομίλους, αλλά «στοχεύει» προς συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα, τα οποία, άλλωστε, κατονόμασε ο «αντιδιαπλεκόμενος» υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας. Νομοτελειακά όμως το «κενό» το οποίο θα αφήσουν οι «διαπλεκόμενοι» που θα «ψαλιδιστούν» από την κυβέρνηση θα καταλάβουν «ανταγωνιστές» τους, που θα στηρίζονται και θα στηρίζουν την κυβέρνηση. Είναι αστεία, βέβαια, τα περί «υγιούς ανταγωνισμού», «ανοίγματος του παιχνιδιού» και προσφοράς «ίσων ευκαιριών» για όλους στο μοίρασμα της πίτας.

Με άλλα λόγια, η «μάχη κατά της διαπλοκής», το ξεκαθάρισμα λογαριασμών και ο σκυλοκαυγάς μεταξύ των διαφόρων κέντρων της άρχουσας τάξης σε τίποτα δε θα ωφελήσουν τους εργαζόμενους. Αντίθετα, είναι φανερό ότι όλοι μαζί, κυβέρνηση και καπιταλιστές (νεοδιαπλεκόμενοι και ριγμένοι), θα εφορμήσουν από κοινού ενάντια στις λαϊκές μάζες...