«Οπως σωριάστηκε χτες ο Κομαντάντε (...) κάπως έτσι θα σωριαστεί αύριο η Κούβα: Μόλις πεθάνει ο Φιντέλ, ένα ωκεάνιο κύμα λύπης και συγκίνησης θα διατηρήσει για λίγο στο βάθρο του τον μύθο. Μετά, σχεδόν εν ριπή οφθαλμού, θα ξεσπάσουν καταιγίδες και θύελλες και θα σαρώσουν ονόματα, εμβλήματα, συγκινήσεις και κατακτήσεις. Μια ξεχειλωμένη Ρουμανία θα καταντήσει η Κούβα. Ενα ξέφραγο αμπέλι, ένας μεγαλόδρομος που θα περιμένει με ανοιχτές αγκάλες την αστερόεσσα... Και θα ευθύνεται εξ ολοκλήρου ο Κάστρο. Που επιμένει εμμανώς να άρχει άνευ αντιπάλων, να (κατα)δικάζει το φρόνημα και να παραδίδει το μεγαλείο της επανάστασης βορά στη φτήνια του χυδαίου καπιταλισμού» (ποιος άλλος; ο Γ. Τριάντης, στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

«Αποτελεί ένδειξη πως πέφτει το καθεστώς» (ανώνυμος Αμερικανός αξιωματούχος /ΑΠΕ).

«Ολοι ευχόμαστε να πεθάνει ο Φιντέλ Κάστρο, διότι είναι ο μόνος τρόπος να υπάρξει δημοκρατία στην Κούβα» (η Λογιόλα ντε Παλάθιο στην «El Mundo»).

«Οι Αμερικανοί που εγγράφονται στο συγκεκριμένο πρόγραμμα θα δεσμεύονται ότι δε θα συνευρεθούν ερωτικά με κάποιον που δεν άσκησε το εκλογικό του καθήκον για ένα διάστημα που θα κυμαίνεται από μια βδομάδα έως και τέσσερα χρόνια. Αντιθέτως, θα επιβραβεύουν και μάλιστα την ίδια τη βραδιά των εκλογών κάποιον που άσκησε το εκλογικό του καθήκον... 30.000 άνθρωποι έχουν εγγραφεί στην εκστρατεία» (η είδηση είναι αληθινή! /«ΗΜΕΡΗΣΙΑ»).