Στα δικαστήρια σέρνεται να δικαστεί, την Τετάρτη 9 Φλεβάρη 2005, ολόκληρο το Δημοτικό συμβούλιο Καισαριανής, μαζί και ο σημερινός δήμαρχος Θ. Μπαρτσώκας, επειδή, επί δημαρχίας Γ. Κατημερτζή (1998-2002) μαζί με τις αντιστασιακές οργανώσεις επιχείρησαν να στήσουν το μνημείο της Εθνικής Αντίστασης, στο χώρο του Σκοπευτηρίου όπου εκατοντάδες κομμουνιστές και αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης έπεσαν από τα βόλια του κατακτητή. Επειδή προσπάθησαν δηλαδή, να στήσουν το μνημείο που φιλοτεχνήθηκε με την έγκριση και συμμετοχή του υπουργείου Πολιτισμού και να υλοποιήσουν τις αλλεπάλληλες υποσχέσεις των κυβερνήσεων για έξωση της αμαρτωλής Σκοπευτικής Εταιρείας και το στήσιμο του Μνημείου της Εθνικής Αντίστασης.

Σε χτεσινή συνέντευξη Τύπου που έδωσε ο δήμαρχος Θ. Μπαρτσώκας μαζί με τον πρώην δήμαρχο Γ. Κατημερτζή και τον επίτιμο δήμαρχο Καισαριανής Παναγιώτη Μακρή, παρουσία και του Γεώργιου Α. Μαγκάκη ο οποίος ανέλαβε, αφιλοκερδώς, να υπερασπιστεί τους διωκόμενους στη δίκη, στιγματίστηκε ως ανιστόρητη και προσβλητική η μέχρι σήμερα τακτική της Πολιτείας.

«Το Σκοπευτήριο είναι τόπος θυσίας και ανήκει στο Λαό της Καισαριανής και την Ιστορία» έγραφε το πανό των μαθητών της Καισαριανής που δήλωσαν τη συμπαράστασή τους στον αγώνα των πατεράδων και των παππούδων τους. Και η απάντηση του Δημοτικού Συμβουλίου, όπως την εξέφρασε ο δήμαρχος ήταν: «Το μνημείο, θέλουν δε θέλουν μερικοί, θα στηθεί!». Χαρακτήρισε την αναμενόμενη «Δίκη ΠΟΛΙΤΙΚΗ και τιμητική για μας την πιθανή δίωξη».

Ο Γιώργος Κατημερτζής, κατάγγειλε ως συνυπεύθυνες όλες τις κυβερνήσεις και κάλεσε στις επάλξεις το λαό της Καισαριανής για να εκπληρωθεί το ιστορικό χρέος. Το στήσιμο του Μνημείου στην Καισαριανή είναι ένα μεγάλο πατριωτικό ιστορικό χρέος απέναντι στους αγωνιστές, «τα πιο ζωντανά, αντρειωμένα παλικάρια της Ελλάδας, τους 200 κομμουνιστές που έπεσαν, εδώ, για τη λευτεριά της Πατρίδας», θα πει συγκινημένος ο Παναγιώτης Μακρής. Ο χώρος αυτός είναι καθαγιασμένος με το αίμα των ηρωικών νεκρών και πρέπει να γίνει χώρος διδαχής για τις νεότερες γενιές.

Ντροπή, οδύνη και οργή εξέφρασε ο Γ.Α. Μαγκάκης σημειώνοντας «πώς είναι δυνατόν, 60 χρόνια μετά ο τόπος αυτός να μην είναι τόπος προσκυνήματος».

Παρόντες στην αίθουσα της συνέντευξης που κατακλύστηκε, ήταν εργαζόμενοι, Αντιστασιακοί, εκπρόσωποι σωματείων, ο Στ. Λάμπρου, εκ μέρους του ΚΚΕ και εκπρόσωπος του ΣΥΝ.