Στη σημερινή παγκόσμια αναταραχή των ιδεολογιών, όπου επιφανειακά ο ιμπεριαλισμός - μεταμφιεσμένος σε μια ακραία μορφή φιλελευθερισμού, την οποία έχουν ασπαστεί ακόμα και πρώην αριστερά κόμματα - φαίνεται να κυριαρχεί, το ΚΚΕ πρωτοπορεί, ως μια φωτεινή εξαίρεση αντίστασης στον παγκόσμιο αυτό συμβιβασμό.

Ιδιαίτερα στην πατρίδα μας, τον πατριωτικό χαρακτήρα του ΚΚΕ, όχι ξένον προς την κεντρική φιλοσοφία του, έχουν ασπαστεί πολλοί δημοκράτες, που δεν ανήκουν στον κεντρικό πυρήνα της ιδεολογίας του.

Στο παγκόσμιο σκηνικό, είναι ίσως η πρώτη φορά που οι λαοί του κόσμου στη μεγάλη πλειοψηφία τους είναι αντίθετοι με την πολιτική των κυβερνήσεών τους, τις οποίες όμως εξακολουθούν να... εκλέγουν. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι άσχετο με την τρομοκρατία της παγκόσμιας εξουσίας, η οποία μεθοδικά δημιούργησε αυτό το πολιτικό παράδοξο.

Οι λαοί ωστόσο αντιστέκονται - και αναφέρω ως χαρακτηριστικό παράδειγμα τον κυπριακό λαό, που, με μεγάλη αξιοπρέπεια στάθηκε απέναντι στη «νέα τάξη» και τους «πέταξε στα μούτρα» το ΟΧΙ στο απαράδεκτο «σχέδιο Ανάν», την πιο απίστευτη απάτη που έγινε ποτέ από τον επικεφαλής του διεθνούς οργανισμού, για την επίλυση ενός διεθνούς προβλήματος. Δίπλα στους Κυπρίους οι λαοί της Παλαιστίνης, του Ιράκ, της Λατινικής Αμερικής. Και βέβαια, ο δικός μας λαός, ο «πάντα ευκολόπιστος και πάντα προδομένος», διατηρεί πάντα τις αγωνιστικές του μνήμες και παραδόσεις, πάντα το πατριωτικό και αντιιμπεριαλιστικό του φρόνημα.

Παράλληλα έχει αναδυθεί ένα παγκόσμιο κίνημα αντίστασης και αντίδρασης ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, την ακραία σημερινή μορφή του ιμπεριαλισμού. Τα κινήματα αυτά είναι κατά βάση αριστερά, αλλά και όχι μόνον.

Σ' αυτές λοιπόν τις συνθήκες, το ιστορικό ΚΚΕ οφείλει να κεφαλαιοποιήσει την παράδοση των κοινωνικών και πατριωτικών αγώνων του, μακριά από εθνικισμούς, αλλά και από τον κοσμοπολιτισμό που προβάλλουν χώροι ψευδεπίγραφα αριστεροί. Οφείλει να απευθυνθεί σε αγωνιστές, σε δημοκράτες και πατριώτες, ακόμη και - για να μην πω κυρίως - έξω από τη στενή του κομματική επιρροή.

Πρέπει να αποτελέσει έναν πόλο συσπείρωσης, αλλά και παράδειγμα συμμετοχής, για όλους όσοι αντιμάχονται τη «νέα τάξη πραγμάτων» και να συμβάλλει σε μια ουσιαστική εναλλακτική λύση, ευρύτερα αποδεκτή, με στόχο και κατεύθυνση την οικοδόμηση του σοσιαλισμού. Ενός σοσιαλισμού που θα αξιοποιεί τα θετικά της ιστορικής πείρας, θα είναι όμως απαλλαγμένος από τις φαλκιδεύσεις και τα σφάλματα του παρελθόντος.

Στη βάση αυτή, εύχομαι από καρδιάς ουσιαστική επιτυχία στις εργασίες του 17ου Συνεδρίου του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.