Χαιρετίζω το 17ο Συνέδριο του ΚΚΕ.

Το Συνέδριο των ανθρώπων που αρνούνται πεισματικά να απεμπολήσουν την ιδιότητα του πολίτη αυτής της χώρας, την ιδιότητα του πολίτη αυτού του κόσμου.

Των ανθρώπων που σκαλίζουν με το νου και τη γνώση την ιστορία αυτού του τόπου και βγάζουν στην επιφάνεια τους σκεπασμένους από τη λάσπη της διαστρέβλωσης και της συκοφαντίας θησαυρούς των αγωνιστικών παραδόσεων του λαού μας.

Αυτών που απλώνουν την αγωνία τους σε όλα τα σημεία του πλανήτη μας όπου ζουν εργαζόμενοι άνθρωποι, άνθρωποι του μόχθου και του τίμιου ιδρώτα.

Αυτών που ξεδιπλώνουν τα οράματά τους στον ατέλειωτο δρόμο του μέλλοντος, αυτών που τα κατακόκκινα τιμημένα λάβαρα του αγώνα δεν τα κρατούν ευκαιριακά στα χέρια τους αλλά αποτελούν έκφρασή τους υπαρξιακή.

Αυτών που τα όνειρά τους δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο. Σήμερα όλοι αναγνωρίζουν ότι ο κόσμος χωρίς τους κομμουνιστές θα ήταν πολύ φτωχότερος.

Διακρίνουν τη σφραγίδα που έθεσαν με το αίμα τους οι κομμουνιστές αυτού του τόπου σ' όλες τις κατακτήσεις του λαού μας, για λευτεριά, για ανεξαρτησία, για εργασιακά και ανθρώπινα δικαιώματα, για την υπεράσπιση των συμφερόντων των φτωχών λαϊκών στρωμάτων αυτής της κοινωνίας.

Προσδοκούν από το 17ο Συνέδριο ότι το ΚΚΕ θα ανοίξει καινούριους δρόμους αγωνιστικούς, θα ανακαλύψει νέους τρόπους προσέγγισης ανθρώπων που μέχρι τώρα ήταν επιφυλακτικοί και θα σφυρηλατήσει την αγωνιστική ενότητα του λαού μας για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση.